Wanneer mag een werkgever geen loon inhouden bij staking?

In principe hebben stakende werknemers geen recht op loon. Het principe 'geen arbeid, geen loon' gaat namelijk op. Werkgevers hoeven stakende werknemers dus niet door te betalen. Daarnaast hebben stakers ook geen recht op een WW-uitkering of een bijstandsuitkering. Toch zijn er ook situaties waarin werkgevers rekening moeten houden met de uitzonderingen op die regel. Zij moeten dan het loon doorbetalen van werknemers die door een staking niet werken. Zo is vaak een groep werknemers die wel wil werken, maar dat niet kan doordat hun stakende collega’s dat onmogelijk maken, de zogenoemde werkwilligen. Of werkgevers hun loon tijdens een staking moeten doorbetalen, hangt af van de soort staking:

• Bij een door de vakbond georganiseerde staking met als doel een loonsverhoging of verbetering van andere arbeidsvoorwaarden hebben ook de werkwillligen belang bij de staking. De werkgever hoeft hun loon dan niet door te betalen als zij door de staking niet kunnen werken;
• Bij een zogenoemde wilde staking die van korte duur is, is de werkwillige werknemer een buitenstaander. De werkgever moet zijn loon in dat geval wel doorbetalen, ook al kan de werknemer zijn werk door de staking niet doen.

In sommige gevallen kan de rechter oordelen dat de werkgever op grond van goed werkgeverschap het loon van werkwilligen hoe dan ook moet doorbetalen. Dat is bijvoorbeeld het geval als de organisatie dat bij stakingen in het verleden ook gedaan heeft. Werknemers mogen er dan van uitgaan dat zij hun loon tijdens de staking doorbetaald krijgen.