Mag een ontslagvergoeding voor een oudere werknemer worden gemaximeerd?

Bij reorganisatieontslag kan de ontslagvergoeding van oudere werknemers waarvan het pensioen nadert lager uitvallen dan die van jongere werknemers. Dit is het geval als de ontslagvergoeding in het sociaal plan is gemaximeerd tot de verwachte inkomensderving tot de pensioenleeftijd. De gedachte daarachter is dat een werknemer vanaf zijn pensioen al is voorzien van inkomen. Het is dan niet nodig om dit inkomen nog eens aan te vullen, te meer daar de reorganiserende werkgever vaak slechts beperkte middelen voorhanden heeft om de gevolgen van het ontslag te compenseren. Een maximering van een ontslagvergoeding met het oog op een naderend pensioen levert weliswaar onderscheid op grond van leeftijd op maar is niet per definitie verboden. Het maximeren van een ontslagvergoeding tot de verwachte inkomensderving tot de AOW-gerechtigde leeftijd wordt over het algemeen toegestaan. Een werknemer mag in beginsel niet minder ontvangen dan de wettelijke transitievergoeding. Maximeren tot een eerdere leeftijd dan de AOW-gerechtigde leeftijd is toegestaan, mits de werkgever kan motiveren waarom ervoor gekozen is niet aan te knopen bij de AOW-gerechtigde leeftijd, bijvoorbeeld omdat de reorganisatie vooral jongere werknemers met een slechte arbeidsmarktpositie raakt. Aftoppen op AOW-leeftijd wordt over het algemeen door rechters geaccepteerd, maar oudere werknemers kunnen niet worden gedwongen om met vroegpensioen.
Voor de werknemer die ontslagen wordt in verband met of na het bereiken van de AOW-gerechtigde leeftijd of een andere leeftijd waarop voor de werknemer recht op pensioen bestaat, heeft geen recht op een transitievergoeding.