Hoe werkt de regeling van afstandsverkopen?

Van een afstandsverkoop is sprake als:

• De goederen worden vervoerd door of voor rekening van de leverancier;
• De afnemer in een ander EU-land heeft geen BTW-identificatienummer (bijvoorbeeld een particulier).

Een voorbeeld van een afstandsverkoper is het postorderbedrijf dat franco huis goederen aflevert bij particuliere kopers in diverse Lidstaten. Beschikt de afnemer over een BTW-identificatienummer, dan is geen sprake van een afstandsverkoop. De BTW-heffing bij afstandsverkopen is afhankelijk van de omvang van totale verkopen in een bepaalde Lidstaat. In beginsel is BTW verschuldigd in de Lidstaat van waaruit de goederen worden verzonden. Overschrijden de jaarlijkse afstandsverkopen aan alle afnemers in één bepaalde Lidstaat een bepaalde grens (de: ‘afstandsverkoopgrens’, zoals deze geldt in het land van de koper), of is deze grens het vorige jaar overschreden, dan is in principe vanaf dat moment BTW verschuldigd in het land van de koper (het tijdstip waarop afdracht wordt verlangd wisselt per Lidstaat). Als gevolg hiervan zal de afstandsverkoper zich in deze Lidstaat moeten laten registreren als BTW-belastingplichtige. In een aantal Lidstaten bestaat bovendien de verplichting een fiscaal vertegenwoordiger aan te stellen. Afstandsverkopers kunnen overigens ervoor kiezen direct BTW te betalen in de Lidstaat van de koper. In dat geval speelt de afstandsverkoopgrens geen enkele rol.