Waarom ontvangt de verkoper niet altijd de resultaten een due diligence onderzoek?

Een van de redenen waarom het rapport dat door de koper is besteld meestal niet ook aan de verkoper wordt gegeven, is dat de verkoper dat zou kunnen gebruiken om zich te verweren tegen een latere claim van de koper. Hij zou dan kunnen aantonen: de koper wist dat dit speelde op het moment van koop, hij heeft het risico genomen en kan nu niet mij, verkoper, daarop aanspreken. Dit speelde bijvoorbeeld in de claim die Dexia Bank had tegen de verkoper (Aegon, moeder van Labouchère die destijds bijvoorbeeld de Winstverdriedubbelaars aan de man bracht), toen bleek dat de aandelenlease-constructies niet door de beugel konden. Aegon wilde bewijzen dat Dexia dat had kunnen weten en zich niet toch kon verhalen op Aegon en vorderde inzage van het rapport. De rechter oordeelt in enkele gevallen dat het rapport moet worden overgelegd.
Het is in ieder geval verstandig dat een koper niet het due diligence rapport integraal met de verkoper deelt. Daarnaast, ter voorkoming dat het rapport later in een procedure gedwongen moet worden afgegeven, is het verstandig de feiten en het advies niet apart te presenteren. Het advies aan de koper is beschermd en als de feiten niet apart zijn opgenomen, kunnen die niet gedwongen worden afgegeven. Daarom zijn due diligence rapporten tegenwoordig vaak gegoten in de vorm van specifiek advies en niet meer als lijvige rapporten met eindeloze feiten onder elkaar. Dat vraagt een vertrouwen in het oordeel van de adviseurs die helpen bij het onderzoek.