Bestaat er naast een objectieve, ook een subjectieve grens aan beloningsverschillen?

Daarover gaat de Equity theory. Die theorie beschrijft hoe gelijkheid tussen personen de motivatie kan beïnvloeden. De Equity theory stelt dat men onbewust op zoek gaat naar een duidelijke referentiegroep waarmee het prettig is om zich te vergelijken.
De verschillen zal men proberen op te heffen. In de meeste gevallen heeft dit gevolgen voor de eigen motivatie: die is namelijk het makkelijkste aan te pakken. Je gaat harder of zachter werken naar gelang de verschillen die je aangetroffen hebt.
Het gevolg laat zich raden. Een promotie en navenant hoger salaris leiden ertoe dat je referentiegroep automatisch een andere wordt. Een die net weer een trapje hoger staat. Je kunt immers niet minder hard gaan werken om de verschillen met je oude referentiegroep kleiner te laten zijn.
Kortom, als we ons vergelijken met anderen, doen we dat niet met mensen die het slechter hebben dan wij. Maar altijd beter of minstens gelijk. Tevreden over ons salaris zullen we dan ook wel nooit worden.