Wat is de definitie van een Stichting?

Een stichting is een rechtspersoon die geen leden kent en die - met behulp van een bepaald vermogen - een in de statuten vermeld doel nastreeft (art. 285 BW:2). Dit doel is meestal van charitatieve of ideële aard. Het doel van de stichting mag niet inhouden het doen van uitkeringen aan oprichters of aan hen die deel uitmaken van haar organen, noch aan anderen, tenzij wat deze laatsten betreft de uitkeringen een ideële of sociale strekking hebben (kunst, wetenschap, ontspanning, maatschappelijk werk). Dit betekent niet dat de stichting geen commercieel doel mag hebben. De stichtingsvorm wordt naast charitatieve doelen bijvoorbeeld ook gebruikt voor in- en verkoopbureaus van combinaties, voor beheer van (prioriteits)aandelen en voor woningbouwexploitatie. Een stichting mag best winst maken, alleen mag de winst niet verdeeld worden onder de bestuurders. De oprichting moet via notariële akte en kan op twee manieren: via testament (als er sprake is van een nalatenschap) of door nog levende (rechts)personen. De stichting is als rechtspersoon volledig aansprakelijk; de bestuurder slechts als er sprake is van mismanagement of onbehoorlijk bestuur ingevolge de anti-misbruik-wetgeving.