Mogen Europese landen aanvullende regels stellen voor grensoverschrijdende arbeid?

Ja, ondanks het feit dat er binnen de Europese Unie vrij verkeer van goederen, kapitaal en mensen is en een werknemer dus vrij mag werken in andere EU-lidstaten, moet er toch rekening houden met nationale wetgeving. In 2007 is de vestingswetbedrijven 1954 ingetrokken en gelden er in Nederland geen vestigingsvergunningen meer. Er zijn hierop een paar uitzonderingen, namelijk verzekeringstussenpersonen, horeca-, taxi- en vervoersbedrijven, waarvoor wel vergunningen moeten worden aangevraagd. Informeer vooraf of er een vestigingsvergunning geldt voor de werkzaamheden die u of uw medewerkers gaan uitvoeren. Informatie over beroepen waarvoor vestigingseisen gelden in Duitsland treft u bij de Handwerkskammer, in België bij Limosa en in Luxemburg bij Guichet (Generaldirektion KMU und Unternehmertum). Meld de werkzaamheden in deze landen ook vooraf bij deze instanties aan.
In Duitsland, België en Luxemburg worden aan veel beroepen wel eisen van beroepsvakbekwaamheid gesteld. De eisen hiervoor zijn per land verschillend. Vraag dan ook vooraf bij de Kamer van Koophandel een zgn. EG-verklaring aan om aan te tonen dat een specifiek diploma gelijkstaat aan een in de betreffende EU-lidstaat geldende vakdiploma.
Een tweede aandachtspunt vormen arbeidsgerelateerde zaken, zoals het betalen van sociale premies en het hanteren van arbeidsvoorwaarden (hoogte minimumloon, aantal vakantiedagen et cetera). Lidstaten beschermen hun eigen beroepsbevolking tegen goedkopere arbeidskrachten uit andere EU-lidstaten door te eisen dat ze aan dezelfde eisen moeten voldoen als de lokale werknemers. Zo is het bijvoorbeeld niet mogelijk om Nederlandse uitzendkrachten in Duitsland in de bouwsector te werk te stellen.
Werkgevers die werknemers internationaal detacheren moeten vooraf een A1/E101 verklaring aanvragen bij Sociale Verzekeringsbank (SVB).