Wat zijn beperkingen van neuromarketing?

Er is in de eerste plaats de kritiek op de versimpelde uitleg van resultaten van neuro-onderzoek die gebruikt worden voor marketingdoeleinden. Alleen omdat er een relatie bestaat tussen bepaalde hersengebieden en gedrag, wil dat nog niet zeggen dat er een causaal verband is tussen de twee. Denken en doen registreren we ook niet op dezelfde manier in het brein. Iemand in een MRI-scanner leggen en een reclame laten zien, zegt niets over het koopgedrag naar het product in de reclame.
Dan is er de ethische vraag: marketeers kunnen met neuromarketing 'in de hoofden van consumenten kijken' en uitzoeken wat hen drijft bij hun aankoopbeslissing. Hiermee kunnen ze de consument manipuleren om producten te kopen.
Ten derde geeft neuromarketing inzicht in het brein van de gemiddelde consument. Voor neuro-onderzoek is een kleinere steekproef nodig dan voor klassiek marktonderzoek, omdat er sneller verzadiging optreedt. Toch levert neuromarketing resultaten voor een gemiddelde consument, waardoor je dus niet kunt garanderen dat het op grote schaal ook dezelfde resultaten oplevert.
En er is het budgetprobleem: omdat veel van de inzichten van neuromarketing verkregen worden door middel van kostbare scans (FMRI en EEG), kan het lang duren voordat bruikbare data beschikbaar komen.
De voorlopige conclusie luidt dat Neuromarketing op dit moment nog beperkt bruikbaar is. Het zou de vragen over de werking van ons brein kunnen beantwoorden, maar we weten op dit moment nog te weinig over de werking van de hersenen in relatie tot gedrag om aan de onderzoeksdata vergaande conclusies te kunnen verbinden.