Is credit scoring toegestaan?

Data analyse, correlaties opsporen en groepsprofielen creëren wordt veel gebruikt bij het testen van de kredietwaardigheid van klanten. Een dergelijke test wordt ook wel een 'credit score' genoemd. Wanneer iemand een rekening te laat betaalt en daardoor bij een incassobureau geregistreerd staat, dan kan dit resulteren in een lage credit score (en plaatsing op een 'zwarte lijst'). Deze registratie bij een incassobureau kan bijvoorbeeld voor een bank een reden zijn om een lening af te wijzen. Het is alleen wel de vraag in hoeverre voorspellingen correct zijn. Het kan namelijk voorkomen dat er foute voorspellingen worden verricht of dat er onjuiste correlaties worden gemaakt. Ook komt het voor dat iemand op een zwarte lijst komt te staan enkel en alleen omdat diegene in een arme wijk woont of dat iemand op jouw adres schulden heeft gemaakt. Automatische profilering is dus niet zonder risico’s voor de betrokkenen (degene wiens gegevens worden gebruikt voor de credit scoring). Het gebrek aan transparantie van geautomatiseerde besluitvorming is daarbij vaak een punt van kritiek.
De vraag is of bedrijven profielen mogen maken op basis van persoonsgegevens die van derden afkomstig zijn of dat dit strijdig is met de wet. In theorie is het mogelijk dat profilering en credit scoring op grond van de privacywetgeving is toegestaan. Veelal is namelijk vereist dat de betrokkene uitdrukkelijke toestemming geeft voor de verkoop en voor de verwerking van zijn gegevens. Als deze toestemming is gegeven zonder dat de betrokkene goed is ingelicht over de gevolgen, zal de toestemming in de praktijk onvoldoende waarborgen bieden en mag een bedrijf zich niet op deze toestemming baseren.