Waarom kan het gebruik van het woord ‘euro’ voor de EMU-muntsoort voor verwarring zorgen?

Het gebruik van het woord euro voor een muntsoort kan verwarring in de hand werken. Daarnaast geeft het woord euro meer de suggestie een voorvoegsel te zijn dan een zelfstandig woord. Zeer vele andere ‘producten’ hebben ook de naam euro (vaak als voorvoegsel!) gekregen, bijvoorbeeld eurocheque, eurocard, euroshopper, euro als loodvrije benzinesoort. Er zijn weinig producten met de naam ‘gulden’ of ‘dollar’, of zelfstandig of als voorvoegsel...
Met de eurocard kon in Nederland tot 2002 niet in euro’s worden betaald, en met de eurocard kunnen na 2002 in niet-EMU-landen gewoon dollars of ponden of kronen worden opgenomen. Op een afschrift van een winkel of in een boekhouding gold de aanduiding ‘euro’ tot 2002 om aan te geven dat met een eurocard was betaald, en niet dat er in euro’s is afgerekend.
De schoonheidsprijs verdient de naamgeving dus zeker niet. Een nieuwe naam, specifiek voor deze munt bedacht, was een verstandiger oplossing geweest en bovendien esthetisch meer verantwoord.