Ondernemers schatten de kans op eigen succes veel te hoog in. Wetenschappers noemen dat de 'optimism bias'. In een stad waar driekwart van de nieuwe restaurants in korte tijd failliet gaat, denken de meeste restauranthouders dat ze zullen slagen, ook al zijn de op de hoogte van deze cijfers. Dat is althans de mening van Daniel Kahneman afgelopen zaterdag in de Volkskrant. Kahneman won een Nobelprijs voor zijn psychologische inzichten over 'onzekere besluitvorming' die de economische wetenschap beïnvloeden. Zijn inzichten en onderzoeksresultaten heeft hij vastgelegd in de bestseller 'Ons feilbare denken'.
Het resultaat is er naar. Zo concludeerde Graydon in 2009 dat steeds meer bedrijven binnen vijf jaar na oprichting op de fles gaan. In 1991 overleefde 43% de eerste vijf jaar niet, twee ja...
Interessant is waarom ze het vaak gewoon verdommen zo’n plannetje op te stellen. Het uitgesproken commentaar is vaak “daar ben ik niet goed in”. Maar IS dat nou echt zo, of zijn er andere redenen?
Ik zeg “Jawel”. Een plannetje ontneemt de (vaak jonge) ondernemer de “speelruimte” om te reageren op “buitenkansjes”, onvoorziene meevallertjes of gewoon maar wat aan te rommelen. En dat zijn nou precies die dingen waardoor ze zichzelf pootje lichten. Als daarbij de af te dragen BTW niet apart wordt gezet wordt (komt héél vaak voor) dan wordt de ondernemer vaak overvallen door een lawine van kosten / schulden met einde oefening als gevolg.. Businessplannetje? Ik zeg DOEN!!!
Groet,
Jos Steynebrugh
Marketing & Innovatie Consulent.
In dit land heb je overal een diploma voor nodig, behalve om kinderen op de wereld te zetten en een bedrijf te starten! Dat zijn nu net twee voorbeelden waar het heel vaak fout gaat. Laat ik me beperken tot het laatste. Wat is het percentage van ondernemers die een 'middenstandsdiploma' hebben? Je kunt een vakvrouw of -man zijn, maar als het schort aan administratief/financieel inzicht loop je een behoorlijke kans de plank mis te slaan.
Onze regering promoot het vrije ondernemerschap en dweilt kennelijk graag met de kraan open. Zou dat zijn omdat er in de tweede kamer geen echte ondernemers zitten?
Als ondernemer loop je kans om twee keer strop te hebben van een faillissement, als crediteur van de gefailleerde en daarna zeker nog als belastingbetaler.