Wat zijn argumenten om kennis niet te delen?

Marketeers zijn het er over eens dat medewerkers, de vakexperts, kennis moeten gaan delen, maar soms lijken er voldoende redenen* te zijn om dat niet te doen:

• “Ze willen hier geen kennis delen”. In veel, met name grotere en conservatieve, bedrijven heerst bij medewerkers het idee bij medewerkers dat het (online) delen van kennis door de rest van de organisatie niet geaccepteerd wordt. Dit heeft mede te maken met het feit dat kennis (zeker in B2B) door veel oudere medewerkers en managers altijd al als een machtsmiddel werd gezien: als jij iets unieks weet kan je dat misschien ooit in je voordeel gebruiken. Pleit dus voor het adagium “Kennis is macht, kennis delen is kracht”, en zorg dat het management dat ook doet. Het ‘goede voorbeeld geven’ is natuurlijk ook belangrijk: vraag bijvoorbeeld managers om actief te zijn op Linkedin.
• “Ik mag onder werktijd geen blogs schrijven”. Bij veel bedrijven is er weinig bezwaar tegen het delen van kennis op social media, zelfs onder werktijd. Maar het onder werktijd maken van content in de vorm van bijvoorbeeld blogs door niet-marketeers gaat ook bij deze ‘open’ bedrijven vaak te ver. Laat zien dat het maken van content wel werk is, bijvoorbeeld door iemand van het topmanagement periodiek een blog en/of column te laten schrijven. Dat is niet eenvoudig: naar schatting in slechts 10% van de bedrijven publiceert een topmanager periodiek.
• “Dat behoort niet tot mijn takenpakket”. Marketing behoort voor de meeste medewerkers niet tot de kerntaken. Het is daarom aan te bevelen om bij alle medewerkers, op zijn minst de commerciële, in het functieprofiel ‘bereid om kennis te delen’ op te nemen, om discussie daarover te voorkomen.
• “Ik kan helemaal geen blogs schrijven”. Zelfs als iemand het maken en delen van content als werk ziet, zijn er nog voldoende mensen die vinden dat ze niet kunnen schrijven. Het gaat hierbij niet alleen om spelfouten, maar ook om een verhaal duidelijk en interessant te maken. Een schrijftraining zou hier natuurlijk waardevol zijn, evenals een ‘buddy-systeem’ waarbij medewerkers elkaars content beoordelen. En iemand die op spelling kan checken.
• “Ik wil helemaal geen blogs schrijven”. Als een medewerker wel veel kennis heeft, maar niet zoveel zin heeft om te schrijven, is een interview een goed alternatief. 
• “Ik wil wel blogs schrijven, maar het komt er maar niet van”. Realiteit is dat, ondanks goede pogingen tot het motiveren van schrijvers, slechts een handvol het ook daadwerkelijk doet. Focus op deze groep, de rest volgt wel zodra ze het succes ervan zien. Zo zien ze dat de interactie met klanten toeneemt, maar ook dat de degenen die als expert naam maken, ook hun eigen loopbaan positief beinvloeden.

* Met dank aan Edwin Vlems