Rearrange the deck chairs on the Titanic

Columns

Zit de laatste tijd nog wel eens in een rol als reviewer. Om met ’n paar collega professionals samen te kijken naar een ingewikkeld vraagstuk. Waarbij we elkaar als reviewers qua discipline en achtergrond goed aanvullen. Vooral omdat je met vier paar oren meer veel hoort. Om zo met elkaar te kijken of men in dat probleemgebied ook met de goede dingen bezig is. Niet zo zeer vanuit ‘n politieagenten rol of voorzien van een achteruitkijkspiegel, maar meer gericht op het verzilveren van kansen. Of we wel de juiste dingen doen. En dan ook graag in de volgorde waarin het effectief is natuurlijk. Want vaak is iedereen zo druk bezig met de waan van de dag dat tijd voor reflectie veelal sluitpost is.

Helaas. Dan doet iedereen dus braaf wat is afgesproken in het business- of programmaplan. Meestal v...

Lex van Haarlem
Suggestie: probeer dit verhaal ook eens te schrijven met in maximaal 1 op de 10 zinnen het nu gehanteerde quasi-to-the-point-(reviewers?)-jargon i.p.v. zoals nu in maximaal 1 op de 10 zinnen normaal Nederlands.
En gebruik ook maar gewoon het woordje "ik". Indien van toepassing zelfs als eerste woord in de openingszin.

Zo'n inspanning zal een stimulans zijn voor het out-of-the-box-denken, niet alleen bij de auteur zelf, maar ook bij de lezers.
erik dirven
Hoi JW,
goed en kritisch als altijd. Trek je niet teveel aan van mensen die liever op de vorm letten ipv op de inhoud. M.i. een van de basisoorzaken van de voortdurende systeemcrises.

@ Lex, jouw reactie is mijns inziens een van de symptomen van de problemen waar JW op doelt.

Waarom moet iedereen kennelijk altijd een 'puntje' kunnen scoren tov iemand anders? Indien we (net als in de politiek) blijven doorzeuren over gepercipieerde 'vormfoutjes' voorkom je een diepere dialoog die over de essentie kan gaan. Maar misschien is dat wel de intentie..

lees ook: http://www.timetochange.me/wp-content/uploads/2013/03/Alleen-voor-Bazen-met-Ballen1.pdf

Meer over Overheid