Je kunt ook spreken van een gemiddelde Balkenende 6!!! Geen durf om iets extra's te brengen en vasthouden aan vaste patronen. Geen lef en geen creativiteit, weg Nederlands imago en trots. Jammer jammer en nog eens jammer!!!

Ik wil twee kanttekeningen plaatsen. Ik denk dat Oranje en zeker de fans van Oranje teveel zijn gaan geloven in "focus"... als je maar hard genoeg wilt winnen, is alles mogelijk. Dat belemmerde een kritische heroverweging van de strategie na de pool (want immers alle wedstrijden waren gewonnen?!).

Ik mis ook aandacht voor het materiaal. Oranje had kunnen (en m.i. moeten) zorgen dat ze beter wist hoe ze met deze nieuwe bal moest spelen. Ik heb op het WK veel technische spelers (zoals Van Persie) ongelooflijk zien prutsen met de bal.

Tot slot: ik vind dat Oranje is afgegaan op het WK. Met een aantal topvoetballers zo spelen, dat de buitenlandse media over anti-voetbal spreken en dat het onpartijdige publiek wedstrijden waarin Oranje speelde, vervelend vond, kan ik geen succes noemen.

Leuk artikel, maar net als het elftal niet helemaal in balans.

Naar mijn idee is de missie 'wereldkampioen worden' onvolledig. De manier waarop een resultaat wordt gehaald is niet zonder belang. Wat zijn onze culturele waarden? Het record aan bewuste en onbewuste overtredingen is een fors minpunt. Een extra minpunt is dat de coach (noch de premier) daar geen enkele opmerking over maakt en het daarmee impliciet wel goed lijkt te vinden.

Er is een tweede plaats behaald ten koste van veel krediet. De sympathie gaat wereldwijd uit naar Spanje. Wegen we dit mee dan verdient Van Marwijk hooguit een 7 (en geen lintje) met dit resultaat.
Ik stel voor de term 'sportief gedrag' toe te voegen. Een belangrijk aandachtspunt!

Hoezo management, strategie, tactiek, KSF en andere papierwijsheden ?

Ik zag een team (Spanje) dat al vanaf de eerste seconden zijn geursporen had uitgezet met techniek en vooral teamwerk dat wel héél erg aanwezig was. Die duidelijke dominantie is tot in de laatste minuut weerstaan, en HOE!

Wie weet hoe de uitslag eruit zou hebben gezien met een andere scheidsrechter?
Het scheelde letterlijke en figuurlijk maar één trap

Niets dan lof voor van Marwijk en z'n spelers.

Jos Steynebrugh

Mooi artikel Gyuri.
Geen voetbal expert maar ik kijk nu wel. De vergelijkingen vind ik goed en treffend.
Conclusie nog ten minste 4 jaren verder met Van Marwijk.

Het is zeker veel te veel gegaan om focus. Ooit zei Anky van Grunsven, na de gouden medaille tijdens de Olympische Spelen: "Als je gaat voor het resultaat, vergeet je hoe het uitgevoerd moet worden". Die focus op het resultaat gaat goed tot dat je een tegenstander tegenkomt die in de uitvoering beter is: Spanje en toen werd de uitvoering op een dramatische manier vergeten. Bij het werken met dergelijke resultaatdoelen vergeten we voor het gemak dat er ook factoren zijn waar wij (normaal gesproken) in het geheel geen invloed op hebben, namelijk zoiets als bijvoorbeeld de tegenstander (www.coachesdienooitverliezen.nl). De manier waarop het gebeurd, de uitvoering is dus van wezelijk belang.

Van Marwijk ging voor het resultaat, het was zo effectief. Onzin! Het was vooral erg gelukkig:
- bizarre eigen doelpunt Denemarken
- blunder keeper Japan
- tegen Denemarken en Japan geen kans gecreëerd maar zinloos achterin rond tikken
- tegen Slowakije gered door Van Stekelenburg
- tegen Brazilië gered door Van Stekelenburg
- eigen doelpunt Brazilië
- twee gelukkige doelpunten tegen Uruguay, vervolgens erg gelukkig de 90 minuten door gekomen.

Van Marwijk trad op als een typische manager van een bureaucratie, als iemand die alleen naar procedures en regeltjes kijkt. Erg defensief maar er continue op wijzend dat het proces heeft gewerkt. Continue in ontkenning. En dat was ook erg gemakkelijk door scorebord-journalistiek. Er waren toch resultaten? Ja, die waren er. Maar… dankzij of ondanks?

Van Marwijk is geen topper, daar is hij veel te angstig voor. In zijn eerste Feyenoord tijd hebben Van Hooijdonk en de andere spelers ondanks Van Marwijk prijzen gewonnen. Ook toen deed hij er alles aan om creatieve aanvallers te beperken: Kalou 1, Van Persie en anderen. Tijdens dit WK was de tactiek er helemaal op gericht om de aanvallers te laten verdedigen of buiten het spel te houden.

Onbegrijpelijk. Dit verdiende geen lof en geen lintje.

Ik ben het in grote mate eens met Nico, die hierboven reageert. Oranje had veel geluk en speculeerde erop dat dit zo zou blijven. Ik hoop te mogen verwijzen naar mijn blog http://robservaties.blogspot.com/2010/07/het-bleef-zo-rustig-in-de-stad.html, waar ik tevens constateer dat de volgorde Duitsland en Argentinië niet alleen geldt voor de landen waartegen we spelen op een WK voetbal, maar ook voor de nationaliteit van de partner van de kroonprins van Oranje. Dus Amalia krijgt een Spaanse partner ...

Prachtig verhaal maar zonder resultaat. Ik vind dit stuk te algemeen; op deze manier zijn er nog velen managementtheorieen van toepassing (afhandelijk van de uitleg die men eraan geeft). Dit stuk is daardoor net als liftmuziek; het vult de ruimte.
Rob

De diversiteit van de reacties maakt het voor mij niet makkelijk hierop kort te reageren. Toch enkele kanttekeningen. Het gaat mij echt te ver het succes van Oranje helemaal af te doen als geluk en toeval. We verwijten nu ons zelf wat we de Duitsers jarenlang hebben nagedragen. Hoewel dit natuurlijk meespeelde, is het uiteindelijk toch zo dat de vier beste landen wel in de halve finale stonden. Als alles alleen maar toeval en geluk is, dan zouden we waarschijnlijk hebben kunnen kijken naar een finale tussen Honduras-Noord-Korea. Natuurlijk was de Japanse keeper slecht en scoorde Denemarken in eigen doel, maar je kan ook zeggen dat de kansen uiteindelijk wel werden afgedwongen en we ook zonder deze blunders door waren gegaan. En is het echt toeval dat Stekelenburg dan wel een goede keeper is? Verder is het begrijpelijk dat enkele reacties meer verdieping zoeken, de beperking van een relatief kort artikel dat erg veel wil behandelen is natuurlijk nogal groot. Daarom verwijs ik graag naar mijn drie boeken over voetbal, (De strafschop; De laatste minuut en Oranje wereldkampioen), die alle drie op basis van bergen vol statistisch materiaal, video analyses en interviews met kenners als Foppe de Haan, Jan en Youri Mulder, Gerrie Muhren, Hans van Breukelen, Jan Reker et cetera tot stand zijn gekomen in een periode van bijna 12 jaar. Zowel liefhebbers als critici verwijs ik hier graag naar,

hgr.,

Gyuri

Buitenspel.

Dat moet ik nog wel even kwijt: a. ik houd niet van voetbal maar b. ik heb me wel aardig vermaakt met alles er omheen en c. ik ben natuurlijk wel geinteresseerd in het teamproces. Eerst a: ik houd niet van voetbal omdat ik het meestal saai vind en erg overschat als sport, met name in Nederland. Verbeteringen als het afschaffen van buitenspel en het inzetten van moderne media voor definitieve beslissingen worden met een lachje afgedaan. Er wordt een voetbalacademie opgestart omdat “mensen van buiten de sport” toch echt onvoldoende verstand van bewegingsleer, conditie, analyse en teamprocessen hebben. Men vindt het heel gewoon dat de gezonde en goed getrainde sporters 5 dagen tussen de wedstrijden moeten rusten wat wordt gerechtvaardigd door het feit dat men op noppen speelt. En niet in de laatste plaats domweg omdat men het over “het WK” heeft zonder de tak van sport te noemen.
b. het was wel een vermakelijk WK voetbal. Sporadisch kon je het nog wel ergens anders over hebben maar in de kantlijn is toch door alle eenheidsgevoelens, zelfs bijna een kabinet gevormd. Iedereen had er ook wel iets over te melden, leek het. Het telefoontje ‘s avonds van Jan Mulder vanuit Oost Groningen naar de bondscoach was van literair niveau. En zelfs ik, zei de gekke basketballcoach begon dingen in het voetbal te herkennen. Waar de regelgevers niet met de tijd meegingen, gaan spelers en trainers dat wel. Corners en vrije schoppen deden sterk denken aan out of bounds spelletjes en ook verder zag ik wel wat screen-activiteit.
En dan C. dat teamproces. Er is toch te merken dat er iemand als Jorritsma naast de coaches op de bank zit en dat er wat aan bewustwording over de invulling van de rollen binnen het team is gedaan. De spelers waren gemotiveerd, hadden enige betekenis toegekend aan het begrip focussen en waren oplossingsgericht bezig. Van Bommel deed vooral wat hij volgens van Basten niet kon, Sneijder keek om zich heen en Mathijssen en van Bronckhorst konden uitgroeien tot de steunpilaren van het team. Het ging boven verwachting.
En wat wou ik nou nog vertellen....dat ging over de finale en ik heb niemand er nog over gehoord. Er gebeurde aan het eind iets wat in mijn nabespreking tot grote ophef zou hebben geleid: Gio was eruit. Kan. Kramp door die noppen waarschijnlijk. Een beetje tot mijn verbazing was de aanvoerdersband overgegaan om de arm van van der Vaart. Tegen het eind van de verrlenging (nog 0-0) kwam er een vrije trap voor Nederland in niet zo’n heel gekke positie. De bal werd met een boogje naar Oranje’s aanvoerder geworpen maar voor die hem kon vangen dook Sneijder met een katachtige sprong voor hem langs voor een levensechte steal. Vd Vaart was een beetje verbaasd. Vervolgens kwam van Persie van voren aanlopen om uitvoerig met Sneijder te overleggen. Beide toppers stonden daarbij met de rug naar vd Vaart, hem nadrukkelijk negerend. De arme invaller stond volledig buitenspel en moet gedacht hebben dat er in zijn afwezigheid toch wel iets in de ploeghierarchie was veranderd.
Zo'n actie druist in tegen alles wat Ubuntu is en ik beschouwde dat moment als illustratie van de totale desintegratie van het zorgvuldig beleden teamgevoel. Het kwam zo flagrant op mij over, dat ik moet bekennen dat het vervolg niet zo tot me doordrong. Niet eens wat er met die vrije trap gebeurde en nauwelijks dat dezelfde vd Vaart te laat naar voren stapte om de goal van Spanje in de volgende aanval buitenspel te laten zijn.
En overigens moet buitenspel helemaal afgeschaft worden maar dat is een ander verhaal.

stukje van mijn blog: over ubuntu in het dagelijks leven en basketball en waar nog maar meer.
www.coachkaj.blogspot.com

een verademing over een volksgebeuren die nooit de hoogte punt zal bereiken omdat we telkens weer cruciale fouten maken en nu ook al weer heeft plaats gevonden anno 2014 met het gevolg dat we alweer niet de finale gehaald hebben .
Hoe lang gaat het duren voordat hierin een verandering in komt ???