Richt je vaak je aandacht op zaken die niet goed gaan? Waardoor je onbewust veel aan het oordelen bent? Dat je eigenlijk te vaak iets afkeurt en dus je gelijk aan het halen bent?
Dit heeft alles te maken met het thema liefhebben. Beter gezegd; niet liefhebben van de ander. En daarmee bedoel ik dat je het lastig vindt compassie te hebben voor een ander; een ander als gelijkwaardig te zien.
Hoe zit dit precies.? Wanneer je kijkt naar wat niet goed gaat geloof je er onbewust in dat jij het toch net beter weet dan de ander. Je plaatst jezelf op zo’n moment boven de ander waardoor gelijkwaardigheid ver te zoeken is.
Je bent dan aan het oordelen. Je vindt bijvoorbeeld dat de ander moet veranderen. Dat de ander dingen niet goed ziet, niet meewerkt, zijn/haar best niet doet etc. Dat is fnuikend vo...
A=Affinieit hebben met je gesprek partner(s)
R= Realiteit overéénstemming vinden met gesprek partner(s)
C= De communicatie
Een leidinggevende dient, afhankelijk van het competentieniveau van een medewerker, sturing te geven. Soms meer op de (directe uitvoering van de) taak, soms gericht op de ondersteuning van de medewerker, bijvoorbeeld als hij/zij minder zelfvertrouwen heeft.
De kwaliteit van de gespreksvoering is te leren!
Liefdevol leidinggeven is niet hetzelfde als niet-oordelen. Het is hetzelfde als niet-veroordelen. Oftewel: accepteer en waardeer de mens zoals hij is en ga samen op zoek naar verbetering. Streven naar een 9 betekent niet dat je een 8 afkeurt.
Je verwacht van je medewerkers dat ze zichzelf accepteren en waarderen zoals ze zijn (als ze dat niet doen, dan help je ze om dat zelfrespect te verkrijgen) en tegelijk dat ze streven naar beter, groter en meer. Als leidinggevende dien je hetzelfde te doen. Accepteer en waardeer de mens en streef tegelijk naar meer en beter.
Het spreekt elkaar echt niet tegen, Marjan.