Goed stuk (sterke inhoud, tekstueel minder) waarin de spijker op zijn kop wordt geslagen. Krimp lijkt onvermijdelijk, maar moet tegelijkertijd geen 'containerbegrip' worden als duurzaamheid. Daarnaast is de juiste persoon op de juiste plek onmiskenbaar. Iemand die bruggen kan slaan tussen bedrijfsleven, wetenschap en politiek. En ook iemand die inziet dat het niet enkel om winst kan gaan. Niets voor de schrijver in kwestie van bovenstaande column?

Wat mij opvalt, is dat de verantwoordelijke burger niet in dit stukje voorkomt. Het is immers de burger die de krimp het meest aan den lijve zal voelen, niet de bestuurders, de wetenschappers, etc. Dat verzuim lijkt een soort kwetsende ongevoeligheid van sommige bestuurskundigen. Wat erger is, is dat de verantwoordelijke burger kennelijk geen rol heeft of kan hebben in de overwegingen rond ‘de krimp als kans’ en dat is verwijtbaar. Inzet van verantwoordelijk burgerschap is een onaangeboorde hoeveelheid hoog kwalitatieve duurzame energie die, mits juist ingezet, de bestuurders erg veel denkkracht, management - en de overheid veel gemeenschapsgeld kan besparen. Daarom is de werkelijke uitdaging hoe deze voorraad aan te boren. En, om in de beeldspraak te blijven, er is zich opwaartse druk aan het ontwikkelen. Zou het daar wellicht over moeten gaan tijdens het Festival der Bestuurskunde: De Kracht van de Krimp, op 11-02-11?