Leiders/managers halen zichzelf vaak naar beneden op de moeilijkste tijden, als zij vanuit instinct handelen bij het angstvallig of machteloos proberen te bedwingen van een crisis.

Goed leiding geven is een ding. Helaas is dat ding regelmatig ver te zoeken bij degenen die die leiding moeten geven.
Was het maar zo dat we dat we dat mogen "beschouwen als de normale situatie voor managers". Helaas zijn er te veel leidinggevenden die zich kennelijk niet in die normale situatie bevinden.

Nee, wat mij betreft zou iedere manager, altijd -wat heet: zou iedere medewerker ook- zich regelmatig de vragen mogen stellen die verder op in het artikel worden neergezet. Prima vragen, misschien nog ietsje scherper...!
- Wat is het resultaat dat ik wil bereiken? Draag ik daar nu aan bij?
- Waarom wil ik dit resultaat eigenlijk? Welke normen en waarden zijn daarbij voor mij uitgangspunt?
- Waar draagt dat resultaat eigenlijk aan bij als het gaat om het grotere geheel? Wat is het belang ervan voor anderen?

De vierde vraag vertaal ik voor het gemak nog wat verder dan de vorige drie vragen.

- Wat vinden anderen van mijn antwoorden op de vorige vier vragen, de denkbeelden daarbij en wat doe ik daar dan mee?

Naar mijn mening geldt een vraagstelling als in het artikel, of hierboven voor iedereen binnen de organisatie als uiterst nuttig om af en toe bij stil te staan. Dat kan in een functioneringsgesprek (of welke naam daar dan ook voor wordt bedacht) of in "lossere" momenten van nadenken.
Misschien komen de managers dan minder in crisissituaties terecht.

Niet op zoek gaan naar verlichting voor een groep managers, maar zoeken naar een bepaalde lichting van managers, die het zelfreflectieve wat meer hanteren als iets dat "er gewoon bij hoort".