Met genoegen heb ik de column van Thomas Langemeijer gelezen. Maar toen ik een korte positieve reactie wilde opstellen, koste dat meer moeite dan ik verwachtte.

Principieel ben ik er tegen zonder argumenten te oordelen over bijdragen van anderen. Positief of negatief, maakt niet uit.
Meningen – zeker die van mijzelf – vind ik pas waardevol als de ratio en het gevoel die erbij horen, met elkaar stroken. Ofwel, als ze authentiek zijn.

In de veronderstelling dat ik slechts enkele argumenten hoefde te bedenken, ging ik dus op zoek naar mijn authentieke opvatting over deze column. Toen liep ik vast.

Wat ik in positieve zin tegenkwam, vond ik bij nader inzien minder boeiend. Wat Thomas schrijft, is in veel opzichten een waarheid als een koe.
Mijn logische vervolgvraag was: "waarom vond ik het prettig een waarheid als een koe te lezen?" Toen werd mij duidelijk dat van deze column ongemerkt het rustgevende effect uitgaat van ‘zalvende' woorden die een rooskleurig beeld schetsen.

Thomas plaatst twee beelden tegenover elkaar. (1) De persoon die in de boom hangt en zich vastklampt aan maatschappelijke zekerheden. En (2) de persoon die zelf voor een zinvol bestaan kiest.

De eerste persoon is “zijn enthousiasme kwijtgeraakt, zoekt oorzaken buiten zichzelf en legt zich bij situaties neer”.
Iets voor mensen dus, die het leven in de nieuwe tijd minder goed begrijpen, en daar eens goed naar zouden kunnen kijken. En wel, vanuit het perspectief dat zin geven aan het leven een kwestie is van zelf beslissen waar je voor kiest.

De laatste persoon "doet dingen waarin hij gelooft, is authentiek, koersvast en betrouwbaar. Daar is niets verhevens aan, het is gewoon menselijk en wel degelijk zakelijk ook”.
Iets voor mensen dus, die het nieuwe leven begrijpen. De nieuwe helden.

De suggestie die van deze column uitgaat, is dat als je ‘eenvoudig’ kiest voor de tweede persoon, dat je dan voor iets heel gewoons en menselijks kiest, waarbij het je nota bene ook zakelijk prima voor de wind zal/kan gaan.
Het alternatief is dat je in die boom blijft of komt te hangen. Zo bezien een eenvoudige keuze.

Waar Thomas aan voorbij gaat, is dat als iemand kiest voor de weg van authenticiteit en zin geven aan het leven, dat het dan pas begint. Hij stapt in een avontuur dat rustig kan beginnen, maar gaandeweg steeds spannender wordt, en waarin veel kan misgaan. Ook op zakelijk gebied.

De held slaat een lange weg in, die slechts met veel moed, geduld en een groot uithoudingsvermogen kan worden begaan. Een weg ook met een ongewisse bestemming, in termen van: “wordt dit een succes of niet?”.

Waarom is dat zo? Omdat je op die weg vroeg of laat buiten de gebaande paden van de gevestigde orde treedt, en zult ervaren dat die gevestigde orde daar helemaal niet op zit te wachten. Dat kan leiden tot maatschappelijke ontsporingen en zakelijke trammelant.

Uiteraard is dit geen wet van Meden en Perzen. Echter, een column over authenticiteit en zin geven aan het leven, die daartoe op een niet opdringerige uitnodigende manier is geschreven (een compliment waard), zonder voor de risico’s te waarschuwen, schetst een rooskleurig beeld.

De weg van authenticiteit en een zinvol leven is nooit gemakkelijk, gaat gepaard met vallen en opstaan, ziet er eerder onkoersvast uit dan koersvast, gaat gepaard met grote afbreukrisico’s, en vraagt om een voortdurende inspanning niet de weg van de minste weerstand te kiezen.

Authenticiteit, een zinvol leven en een warm hart? Oh ja, wat mij betreft gaat het daar in de huidige tijd meer dan ooit om, maar let op: houd het hoofd koel en zorg dat je met beide benen op de grond blijft staan.

Heren,

u weet wat ik hier van vindt... staat elders op deze site.
Je hebt wat dat betreft een aantal practische indelingen.

Aan de ene kant heb je redders, helden en opportunisten. De redder blijft uiteindelijk altijd verloren achter.

De tweede practische indeling die ik maak is het verschil tussen balonnen en eiken. Een ballon moet opgeblazen worden. Heeft dus steeds nieuwe goedkeuring nodig en veel complimenten. Heeft u wel eens gezien hoe een ballon eruit ziet die vier keer opgebalzen is geweest?

Een eik staat.

Mensen,

Ik zoek eenvoud. Waarom vind ik op een managementsite geen eenvoud. Een leider gesierd door eenvoud wordt gevolgd. Mensen stimuleren uit eenvoud.

Waar vind ik een leider die hard aan de basis werkt om mensen goed te laten functioneren. Een leider die begeleid naar optimalisatie. Een leider die zichzelf als voorbeeld stelt in gedrag en daad. Een leider die laat zien wat in dienst staan van een team betekent. Zo'n leider volg ik. Waarom? Zo volg ik ook mijzelf, zo word ik gevolgd door onze kinderen en omgeving. Ieder moment plezier en openstaan voor weerstand. Bewust van de eigen invulling en gedrag. Van wie heb ik dat geleerd? Ik ben begonnen met kinderen te gaan volgen. Terug naar de eenvoud. Ik functioneer momenteel in een team waar mensen elkaar aanspreken, verzorgen en ontzorgen. Er is functionaliteit, toewijding en plezier.

Een manager leert een proces te besturen, controleren en beheersen. Een manager wordt aangenomen door selectie. Kennis en kunde van processen.

Een leider ondergaat, stimuleert en wordt gevolgd. Een leider onstaat uit persoonlijke lering en wordt gevolgd.

Waar blijven de leiders in dienst van de samenleving en organisaties die in deze tijd nodig zijn. Keihard werken aan de basis van een functioneel Nederland.

Groet, Jos

Beste Jos.

In reactie op je vraag zie de voorbeelden in de kennisbank van ManagementSite bij Sturen op Verantwoordelijkheid en bij Innovatief Organiseren.

Eenvoud is en blijft een schaars goed. Iedereen is het eens met 'KIS'. Maar doe het maar eens! Reductie van Complexiteit past wat mij betreft bij de top 3 managementvaardigheden.
Maar tja ..... 'Ingewikkeld' maakt meer indruk en dan valt er meteen een boel te managen.

Dank je wel Willem, Jos

Ik zou ander werk zoeken. :-) Eerst even de peilloze angsten van existentiële eenzaamheid in een zinloos universum ervaren. Voor je het weet zit je in een useless job met jungiaanse zelfgenoegzaamheid een individuatie procesje te simuleren.