Duidelijk verhaal.

Zie voor mijn insider recensie van 'de prooi' van november 2008 hier:

http://www.go4estrategy.nl/dagboekvaneenbankier/?p=23

en de reactie van een van de medewerkers daarbij.

En de meningen van anonieme bankmedewerkers onder "Bankier met de burka" hier:

http://www.dagboekvaneenbankier.nl

Het is interessant om te constateren dat er een verjaardag ongemerkt voorbij is gegaan:
1 jaar na staatsingrijpen.

Mvg
Tony

Het is juist goed dat Zalm put uit de bestaande managers bij ABNAMRO. Het veranderingsproces waar hij verantwoordelijk voor is zou waarschijnlijk veel moeilijker verlopen als hij zou moeten werken met een hele nieuwe managementlaag, van buiten aangetrokken.
Daarbij waren er in de jaren van Rijkman Groenink veel ABNAMRO managers die probeerden positieve verbeteringen door te voeren. Hen kun je beter zien als slachtoffers dan als mede-daders van wat er mis ging.

ZWART-WIT
Met de reactie van Joop Remmé kan ik best meevoelen. Probleem is alleen dat de werkelijkheid niet zwart-wit is. Geen zinnig mens zal daarom komen met de extreme aanbeveling: "werken met een hele nieuwe managementlaag, van buiten aangetrokken".
.
Het onderscheid dat Joop maakt tussen "mede-daders" en "slachtoffers" spreekt mij aan. In het gezelschap van "bestaande managers bij ABNAMRO" zal zich dus een splitsing der geesten moeten voltrekken. Of, om het iets minder vanuit een procesinvalshoek en meer vanuit een maakbaarheids-perspectief te formuleren: "het kaf moet van het koren worden gescheiden".
.
Deze formuleringen klinken wellicht genuanceerder, maar zijn in de kern niet anders dan de wat grotere woorden die Grimbert Rost van Tonningen in mei 2009 gebruikte in de column waarnaar ik heb verwezen: "Zalm put voornamelijk uit de rijen van directeuren die reeds onder Rijkman Groenink alle noodzakelijke veranderingen hebben tegengehouden”. En: "er is een grote schoonmaak nodig om de geloofwaardigheid te herstellen".
.
Daarom blijf ik bij mijn conclusie die ik in mei 2009 trok. Namelijk: "dat Zalm de 'valse-start-situatie' die hij als 'mensen-leider' bij zijn aantreden heeft laten ontstaan (zie mijn beide columns over deze zaak), niet tijdig heeft hersteld en dat er geen reden is om te verwachten dat hij dat alsnog zal doen. Met alle gevolgen van dien".

In mijn lessen wijs ik mijn studenten er altijd op dat het onverstandig is om degenen die zich tegen veranderingen verzetten niet serieus te nemen. Ze zitten er zelden voor 100% naast en bieden in ieder geval stof tot nadenken.
Bij ABNAMRO was er weerstand van emotionele aard ("dit is mij teveel en ik zoek dekking, terwijl ik wel de juiste praat uitstoot"), maar er was ook verstandige weerstand. De verstandige weerstand had bijvoorbeeld betrekking op de nadruk die onder Groenink lang heeft gelegen op het zakenbankieren, terwijl het meeste geld werd verdiend in het consumentenbankieren en de investeringen in het zakenbankieren niets opleverden en geld onttrokken aan het consumentenbankieren. Degene die zich daartegen verzetten kregen later gelijk toen de strategie alsnog werd omgegooid en de nadruk kwam te liggen op het consumentenbankieren.
Nog eerder was er verzet tegen de nieuwe structuur en ook dat verzet kreeg ten dele gelijk toen later TCF aanvoerde dat er te weinig synergie was tussen de drie strategic business units.

WEERSTAND ALTIJD SERIEUS NEMEN
De 'valse-start-situatie' die Gerrit Zalm heeft laten ontstaan in de vaart van het politieke spel rondom zijn benoeming zit hem inderdaad precies in het punt dat Joop Remmé naar voren brengt: "het is onverstandig om degenen die zich tegen veranderingen verzetten niet serieus te nemen. Ze zitten er zelden voor 100% naast en bieden in ieder geval stof tot nadenken".
.
Door de zet van Wouter Bos op 21 november 2008 om vriend en vijand te verrassen met de benoeming van Gerrit Zalm als de nieuwe topman bij ABN-AMRO, richtte alle aandacht zich op de voortreffelijke kwaliteiten van onze succesvolle ex-minister van Financiën.
Iedereen was het er over eens dat Gerrit Zalm voor zijn grote verdiensten voor het land eigenlijk nog altijd een keer met een mooie functie moest worden beloond. De enige rimpel in het verhaal was dan ook dat zijn salaris de Balkenende-norm wel zeer ruim overschreed.
.
De discussies in de Tweede Kamer en in de media gingen daarom uitsluitend nog over het salaris en niet over de vraag of Gerrit Zalm eigenlijk wel een goede keuze was. Zijn benoeming als zodanig was direct een voldongen feit.
Laat staan dat er nog werd nagedacht over de vraag of de integratie van twee totaal verschillende bedrijfsculturen wel een realistische management-uitdaging was. De sombere signalen hierover vanuit de organisatie, die net steeds luider in de media begonnen door te klinken, werden in één keer de kop ingedrukt. Het was juist die moeizame integratie van de bedrijfsculturen, die maximaal glans gaf aan de eervolle uitdaging voor Gerrit Zalm. Het is maar net, hoe je het bekijkt.
.
Aan het lastigste stuk van de 'mega-uitdaging' voor onze volksheld Gerrit Zalm, werd op een wel zeer opportunistische manier voorbij gegaan. Het loont de moeite om de suggestie hierboven van Tony de Bree te volgen, en op zijn site te lezen wat er intussen leeft onder het personeel:
.
"De frustratie groeit. In een jaar tijd is er praktisch niets gebeurd, behalve benoemingen op een hoog niveau, en de leiding staat onder zware politieke druk en vanuit de publieke opinie.
Joop Wijn praat over al dan niet aankopen van DSB door ABN AMRO en de ambtenaren van Financien onderhandelen in Brussel.
Het aantal mensen met een burn-out groeit en berusting voert de boventoon. Iedereen doet nog zijn stinkende best voor klanten, maar voor de rest…..gelatenheid" (zie onderstaande weblink).
.
WEBLINK naar "Burka" op de site van Tony de Bree
http://www.go4estrategy.nl/dagboekvaneenbankier/?tag=burka

DOET IE HET, OF DOET IE HET NIET?
De kruik kraakt in al zijn voegen, maar is nog steeds te water. Op de site van Tony de Bree is ook te lezen dat de rek er ondanks alle pijn bij het personeel nog niet uit is, en dat er ook voor Gerrit Zalm - zelfs na een jaar - juist dankzij de DSB-affaire, onverwacht ruimte is om in een herkansing de "valste-start-situatie" te herstellen:
.
“Kan het nog erger?”, “Dit kan er ook nog wel bij!” en “Hopelijk hoeft Zalm niet op te stappen, want we zitten nu niet op wéér een andere baas te wachten”.
"Dit zijn wat anonieme reacties van medewerkers van ABN AMRO en Fortis NL in deze barre tijden" (zie hiervoor dezelfde weblink als in mijn reactie hierboven).
.
Het goede nieuws - juist nu bij alle ellende rondom de DSB-affaire en de dreiging die daar ook voor Gerrit Zalm van uitgaat - is dat het ijzer heter is dan ooit.
Hij wilde een 'mega-uitdaging', welnu, dit is voor hem het moment van de waarheid. Als hij nu - onder deze extreem moeilijke externe omstandigheden - de gevoelige snaar bij het personeel alsnog weet te raken, heeft hij er ineens heel veel vrienden bij!