Ja, waarom moeten vrouwen toch steeds veranderen om een toppositie te hebben in een structuur die voor een groot deel is opgezet door mannen? Concurreren, hierarchie en dergelijke zijn volgens mij typisch mannen dingen. Samenwerken en gelijkheid is uitgevonden door vrouwen en zolang dit niet kan in de werksfeer, zul je er niet veel vrouwen zien.

het heeft vaak met zelfvertrouwen te maken. je bent geboren: je bent geen jongetje. je studeert. je werkt als typmiepje. je zegt iets tijdens een vergadering: het wordt niet opgeschreven in de notulen. enz. alle onderwerpen die interesseren zijn sociale onderwerpen en technische onderwerpen staan hoger in aanzien. zorg en kinderen zijn beroepen die niet hoog in aan zien staan. waarom op deze site niet een manager van een bejaardentehuis. op al die managerssites alleen maar mannen, jasjedasje en een aktetasje. terwijl veel managers scholen en instellingen runnen, heel moeilijk en verantwoordelijk werk. ze verdienen minder en doen gewoon hun werk zonder leaseauto. Maar vrouwen staan wel aan de top, alleen schrijven mensen minder over ze. Ik zelf heb altijd een gebrek aan zelfvertrouwen gehad, ik kan niet tippen aan die charismatische mannen die het woord voeren tijdens vergaderingen. ik werd gepasseerd tijdens promoties want kwam te onzeker over. ''Ik was het type niet''. Inderdaad, ik ben altijd alleen een stapje hoger gekomen door van werk te veranderen. binnen een bedrijf doorstromen nooit. Je kunt nog beter je eigen bedrijf oprichten als je de baas wilt zijn. ik denk dat die weg korter is. Misschien doe ik dat nog eens.

Charisma eindigde vroeger vaak aan het kruis of op de brandstapel, in onze tijd “getomaat op de parkeerplaats” of met een welgeplaatste taart of worden gewoon genegeerd. Als je iets van mannen wil begrijpen: kijk naar hondjes. De Top-dog is altijd mannetje. Dat is bij de meeste mannen ook zo. Daar heeft de intussen tot historisch seksueel monument verheven uitgave “Variaties” (NVSH, 1969) geen verandering in gebracht. Als illustratie van wat ik wil zeggen geef ik hier twee (extreme) voorbeelden.

Voorbeeld 1: Nieuwe medewerker op de marketingafdeling
De marketingafdeling bestond op dat moment uit 20 mannen en 3 vrouwen. De nieuwe medewerker M/V is een vrouw van pakweg 42-43. Niet knap, maar echt aardig van binnen uit. Na een half jaar zal ze aan de afdeling presenteren wat ze doet. Ze is overduidelijk naar de kapper geweest, heeft een nieuwe jurk aan, heeft een zelfgebakken cake meegebracht voor bij de thee. Er volgt een chaotische presentatie die eindigde in een huilbui na enkele beleefd gestelde professionele vragen. Ze is nog lang daarna een zeer gewaardeerd medewerker gebleven die echt op handen werd gedragen. Gewaardeerd om de kwaliteit van haar werk (toppie) en het waren vooral haar waardigheid en zéér subtiele humor die respect afdwongen.

De les hieruit: je wordt gewaardeerd door wie je bent en wat je doet. Niet om je uiterlijk.

Voorbeeld 2: De laatste spreker
Grote Internationale meeting van marketingmanagers van alle landen waar het bedrijf een vertegenwoordiging heeft. Een volslagen idioot heeft het programma bedacht: 96 landen zullen in een five-minute-talk de key issues van het marketingbeleid in hun land komen vertellen. Start om 09.00 Uhr sharf en met twee coffee-breaks van 15 minuten en een lunch van 1 uur moet dat een puntlanding om 21.00 uur opleveren. Niet dus. Om 21.45 had iedereen honger en de klere in. De borrel is ondertussen al gecanceld, het eten staat te wachten. Er is nog slechts één sprekerdt te gaan: Portugal. De heren worden wakker door geklik-klak van naaldhakken. Gehuld in een perfect zittend mantelpakje en gewapend met een uitpuilende ordner met overheadsheets komt een knappe verschijning het podium opwiegen. Ze spreekt perfect Engels en zeer goed gearticuleerd opent ze haar speech: “Gentemen, what I have to say will take considerably longer then 5 minutes”. Da’s lef, hoor ik achter me zeggen. Ze steekt van wal: dynamisch, to-the-point en met knalharde en zéér nauwkeurig geplaatste en goed onderbouwde uithalen naar het topmanagement (aanwezig) en een reeks zeer goede aanbevelingen. Om 22.45 is ze klaar. Meer dan een uur is ze aan het woord geweest. Niemand heeft haar onderbroken, behalve af en toe instemmend getrappel op de vloer en hier en daar een best wel lange ovatie tussendoor. Haar oogst is een staande ovatie van de aanwezigen: OP de stoelen wel te verstaan.

De les hieruit: je wordt gewaardeerd door wie je bent en wat je doet. Niet om je uiterlijk.

Vrouwen zijn van Venus en mannen van staal
Vrouwen doen dingen anders. Ze zien facetten waar mannen blind voor zijn en maken daarom hele rare foutjes. Sommige mannen snappen dat. Meestal het “androgijne type”, het soort mannen dat ook naar mannen aardig kan zijn, van knuffeltje tot “ik hou van je”. Daar hebben andere mannen vaak moeite mee. Maar in de “veroordelingen” (in alfabetische volgorde: aansteller, blondje, eitje, klef, minkukel, overloper, sissy etc) zit bijna altijd een ondertoontje van afgunst. De androgijntjes kunnen vaak rekenen op de steun van de “z(w)ijgende meerderheid” (vrouwen). Dat wist Musolini ook al. Ik vraag bij dingen die belangrijk zijn altijd de mening van mijn vriendin. Vaak komt ze met commentaar waar ik pissig van word. Raakt de kern niet, beside the point etc denk ik dan. Als ik wat afstand neem (ego) kom ik vaak tot de conclusie dat ze gelijk heeft. Ik heb iets niet gezien: zat in de blinde hoek van mijn achteruitkijkspiegel. Bij dit stukje stak ze beide duimen omhoog: goed gedaan jochie.

Zelf heb ik uit het “vrouwenkamp” de mooiste dingen gezien op mijn vakgebied. Voorbeeld: de missie van het Nederlandse Vereniging van Vrouwelijke Ondernemers (NVVO): “Passie, Poen, Perspectief”.
Dat is helder, communiceert als de hel, is a-la-puente, kort en bondig. Probeer maar te verbeteren ABN, Shell, KLM, etc.

Conclusie 1: Mannen zijn net als biefstukken: hard slaan, dan worden ze mals
Conclusie 2: het is de persoon, wat hij/zij IS en DOET, niet de sexe
Conclusie 3: Alanis, een eigen bedrijf lost niets op. Dan heb je die plagen ònder je en dan zijn ze nog lastiger. Tel uit je winst.

Alanis, je zegt : “het heeft vaak met zelfvertrouwen te maken”.
Ik ben het met je eens. Mijn toevoeging is: uitsluitend!
PS: geldt natuurlijk óók voor mannen

Groet,
Jos Steynebrugh
Change Enhancement, Zoetermeer

Alanis geweldig je eerlijkheid en openheid, wat mij opvalt is dat je jezelf een spiegel hebt voorgehouden. En dat je niet van plan bent gebukt te gaan onder de strijd tussen van topman /topvrouw maar dat je voor jezelf kiest, en je eigen tempo bepaalt. Dus!!!! ga voor je eigen kwaliteit dan blijkt het gauw genoeg of je wel geschikt ben voor de topfunctie zonder dat door de topman beoordeeld hoeft te worden.

Ok, door erover te 'praten' verandert er niet veel, behalve dat het 'paadje' wordt ingeslepen.
Welk mens heeft niet zijn vaste gedachtengangen?
Iedereen. Ik ook. De kunst is om zó vrij te zijn in je hoofd dat je kunt afwijken.
Welnu. Interne promotie is ding 1, meer geld is ding2.
Ding 1: kwestie van tijd en kunde.
Ding 2: intern: 2/3/4/5/7% erbij per jaar (soms met handjes dicht), extern: +15-25%? Natuurlijk gaat dat extern sneller.
Ik ben man, bovenstaande geldt voor mij.

Voor vrouwen? I don't know.
Het enige dat ik weet: volg je gevoel (man & vrouw).
Als je dát doet, voelt het goed. Dan is werk niet meer werk maar hobby, de rest volgt wel.