Dat vrouwen hard oordelen over zichzelf en elkaar is mijns inziens maar een fractie van de verklaring van het feit dat in Nederland het talent van vrouwen niet optimaal wordt ingezet.

Wil de schrijver van dit artikel wel dat het talent van vrouwen wordt ingezet? Of is het eenvoudigweg de volgende manier om vrouwen de schuld te geven van hun situatie? Hoezo nemen vrouwen geen verantwoordelijkheid voor hun gevoelens en blijven ze elkaar afvallen? Hebben ze dan zoveel macht dat ze elkaars benoeming kunnen verhjinderen? Dat lijkt me toch niet als je kijkt naar de top van het bedrijfsleven in Nederland. Het zijn mannen die ervoor kunnen zorgen dat er meer vrouwen naar de top komen.

Een is mooie uitspraak dat mannen en vrouwen niet gelijk zijn, maar wel gelijkwaardig. Dat is een ideaalbeeld, dat gewoonweg niet waar is: de talenten van mannen en vrouwen worden nu juist niet als gelijkwaardig gezien. Die van mannen worden in het algemeen belangrijker en van meer waarde geacht. Als de mannen aan de top vrouwen, vrouwelijk gedrag en vrouwelijke waarden belangrijk vinden. kunnen ze daar op een heel simpele manier wat aan doen: gewoon door vrouwen echt te stimuleren om hogerop te komen, door ze te complimenteren en te bemoedigen, ze een persoonlijke coach te geven, vrouwennetwerken op te zetten voor de vrouwen die als eenling in een mannenomgeving moeten draaien en telkens op leidinggevende functies vrouwen te benoemen.

De antwoorden zijn al twintig jaar bekend, dankzij vakbeweging en organisaties die zich richten op gelijkwaardigheid. Ze worden alleen niet toegepast. En rara wie beslist er over de toepassing?
Macht is heel simpel hoor: degene die bovenaan staat bepaalt wat er in een organisatie gebeurt.

Want alleen een man kan tot deze simpele conclusie komen. Voor ieder probleem een oplossing.
Maar om te kunnen overleven in een door mannen gedirigeerde maatschappij heb je als vrouw een breed scala aan survival skills nodig om te kunnen schipperen tussen werk, thuis, school, kinderen, persoonlijk leven, sociaal leven, etc. En daarnaast kunnen we toch ook vooral niet onderdoen voor onze mannelijke evenknieën.

Maar waar draait het nu om en wat versta je onder vrouwelijker? Met een pumpje en een leuke sjaal kun je nog steeds een enorm takkewijf zijn die zich nietsontziend een weg elleboogt door managementland, we weten dat daar genoeg van rondlopen. Zo'n bijenkoningin die niemand (en zeker geen vrouwen) duldt in haar omgeving en stevig de touwtjes in handen heeft.
Wat dat aangaat denk ik dat het moederschap veel positieve invloed kan hebben op het managementschap, maar die twee zijn haast onmogelijk te combineren. In ieder geval lijdt bij vrouwelijke managers in veel gevallen het gezinsleven eronder, omdat het niet allebei fulltime uit te voeren is. Want deeltijd managers, daar hebben we geen behoefte aan. Maar in mijn optiek ben je een slechte manager (in de breedste zin des woords) als dit ten koste gaat van je kinderen en je gezinsleven. Voor veel vrouwen is een managementfunctie dan ook ongrijpbaar en dat is doodzonde.

We willen allemaal zoveel en zo snel, maar onze gevoelens, emoties en ook de biologische klok, houden geen gelijke tred met maatschappelijke ontwikkelingen. Al honderden jaren worden er nacht- en continudiensten gedraaid, maar ons bioritme is nog steeds niet ingesteld op 's nachts werken en overdag slapen. Laten we daar eens onze conclusies uit trekken in plaats van alles af te willen dwingen.

De werkelijkheid is een stuk complexer dan de oplossingen die almaar aangedragen worden. Want met dergelijke 'oplossingen' heb je de kern van het 'probleem' echt niet aangepakt.

Uit de bovenstaande twee reacties valt voor mij duidelijke op te maken dat het reactie van vrouwen zijn.
De tekst vind ik verwijtend naar mannen.
En dat is nu denk ik net de issue van het ingebrachte stuk.
Alle exuses worden buiten de vrouw neergelegd.

- Alleen mannnen kunnen tot simpele conclusies komen.
- Vrouwen met een sjaatje en pumps kunnen nog steeds een enorm takkewijf zijn die zich nietsontziend een weg elleboogt door managementland.
- Moeders kunnen geen fulltime manager zijn.
- Wil de schrijver van dit artikle wel dat de talenten van een vrouw worden ingezet.
- Het zijn de mannen die zorgen dat vrouwen al dan niet in topfuncties terecht komen.
- Talenten van mannen worden belangrijker geacht.
- mannen in topfuncties moeten (als ze vrouwen in de top belangrijk vinden), vrouwen echt te stimuleren om hogerop te komen, door ze te complimenteren en te bemoedigen, ze een persoonlijke coach te geven.

Wat een lijst met vooroordelen, waarbij de verantwoordelijkheid voor de positie van de vrouw weer bij de man word gelegd.

Kom op vrouwen, waardeer je zelf eens wat meer op.
Maak keuzes.
Prima als je niet hoger op wilt, maar dat is dan je eigen keus.
En niet de verantwoordelijkheid van de man.

Uiteindelijk zouden het mannen en vrouwen moeten zijn in toplagen, die gebruik maken van elkaars kenmerkende kwaliteiten en talenten, die inderdaad niet gelijk zijn, maar in verschillende situaties juist erg waardevol.

Het is toch volstrekt niet verrassend dat dergelijke uitspraken ( want de inhoud komt van een paar vrouwen tijdens een debat) komen uit de monden van vrouwen die binnen een vrouwenbedrijf succes hebben behaald. Wakie wakie, mag er ook een debat plaats vinden tussen vrouwen die buiten de uitzend branche en andere HR gerelateerde bedrijven zijn doorgestroomd? Nee? Dat dacht ik al.

Ik sluit mij aan bij Caroline Franssen. Het artikel is wel erg kort door de bocht en niet erg onderbouwd. Wat heeft de kleding van de vrouwelijke managers er bv. mee te maken...? Die zijn al door het 'plafond', dus laat ze aantrekken wat ze willen, wat een onzin dat we ons vrouwelijker moeten kleden, dan willen wij de heren ook wel eens wat sexier op de werkvloer zien!

Wel ben ik van mening dat vrouwen zich meer mogen profileren in de samenleving, wat meer voor zichzelf op moeten komen en meer stil blijven staan bij hun aangeleerde 'vrouwelijk' en 'moederlijk' gedrag. Zolang vrouwen nog steeds de naam van hun mannelijke partner overnemen op de trouwdatum en hun kinderen ook naar de mannelijke lijn worden vernoemd zetten vrouwen de huidige patriarchale samenleving voort. Mijn advies: blijf vooral minstens 4 dagen werken en onderhandel en verdeel de kind en hh taken 50/50 met je partner. Wat dat betreft onderschrijf ik het Emancipatieadvies: beide 4 dagen werken is prima te doen. Of, laat je man iets minder werken, nog beter!

Wat zegt dit stukje nou?

Ik zal proberen in kort en bondig Nederlands samen te vatten wat hier staat.

Vrouwen zijn zelf schuldig aan het niet doorbreken van het glazen plafond.
Vrouwen zijn net zo agressief als mannen, alleen anders.
Alle verklaringen die ooit zijn aangevoerd om te verklaren waarom vrouwen de top niet bereiken, zijn onjuist.
Zolang vrouwen elkaar blijven afvallen en niet naar hun echte gevoelens luisteren, zullen ze de top niet bereiken.
Vrouwen mogen weer vrouwelijk gekleed gaan, bijvoorbeeld met een leuke sjaal en leuke sieraden op het saaie mantelpak.
Goed voorbeeld doet goed volgen.

Ik ben toch benieuwd wat de schrijver dezes nu beoogd heeft te zeggen met dit stukje.

Het zal McKinsey wel weer geweest zijn die de drie basishoudingen in het bedrijfsleven formuleerde als : “Voice, cooperation or exit”. Voice is je mening duidelijk communiceren. Cooperation is loyaal uitvoeren van een genomen beslissing, juist als jet het er niet mee eens was (en nog niet bent). Exit is wat overblijft als “cooperation” niet lukt. Er is in dit model dus geen plaats voor een mokkende mede- of tegenwerker.

En juist DAT is wat vrouwen zo goed kunnen: stilletjes mokken en dat héél lang. We noemen het zeuren, “nagging” op z’n amerikaans. Als mannen mokken, dan doen ze dat luid, duidelijk vaak en kort. Kort? Ja, omdat ze uit de groep gegooid worden door de dominante chimps. Vrouwen tolereren gezeur van anderen onderling, gaan er in mee of bemoedigen het zelfs: “Gooi het eruit”, meid”

Vrouwen gaan anders om met conflicten dan mannen. Liever voor “de goede vrede” of “harmony” dan een stevig robbertje bridge met een stevige borrel er achteraan. Nee, liever stilletjes onuitgesproken verwijtend kijken. Slachtoffergedrag. En als er nou IETS is waar vooral de dominante mannetjes niet tegen kunnen dan is het juist DAT: stil verwijt. Dat lokt de volgende agressie uit.

Niet dat het ECHT in stilte gebeurt: vrouwen zoeken steun bij elkaar. Voor een reden of gewoon “zomaar”. De communicatie die dan ontstaat noemen mannen “beppen”. Dat gaat over alles en niets, er worden geen besluiten genomen, er vallen geen doden, eigenlijk is het enige consistente erbij het tikken van de klok.

Mannen lullen. Dat gáát tenminste ergens over. Zoals voetbal, sex, het werk, sport of . . . een collega.
De leiding gevende collega wel te verstaan. Mannen hebben iets met dominantie, pikorde, hierarchie. Maar het gesprek is niet vrijblijvend, zoals bij vrouwen. Als mannen zwijgen kan dat betekenen dat er een strak besluit is genomen, de rapen gaar zijn of . . . er “iets lekkers” op de radar verschijnt.

Zou het kunnen zijn dat mannen en vrouwen héél anders met agressie omgaan? Mannen iets te graag, worden er daardoor goed in of omgekeerd. Vrouwen van nature iets minder (en blijven er daardoor matig tot slecht in?)

Zo bezien zou het wel eens iets met aantallen te maken kunnen hebben: in een typisch mannenbolwerk zijn mannen in de meerderheid. Dus krijgen vrouwen de lengte niet om te “zeuren” of te “beppen”. Er is gewoon teveel oppositie en dus laat je het wel uit je hoofd als slimmerick van den vrouwelijken kunne.

Ik heb zelf veel vrouwen gezien die zich gewoon professioneel gedragen. Die voor hun mening stáán (ook als de geweren worden doorgeladen). Die een kwinkslag kunnen waarderen (ook als die een op de persoon gespeeld is en een beetje schroeit). Vrouwen die kunnen buigen of bukken als het moet en toch loyaal blijven.

Dit soort vrouwen worden door mannen gerespecteerd. Respect heeft voor mannen iets met leiderschap te maken. Deze vrouwen worden gewoon “in de groep gezogen”. Ofwel omdat ze het verdienen of . . . omdat ze dan beter te besturen zijn. Vanaf dat moment genieten ze de bescherming die elk ander lid van de groep ook krijgt. Zo, en nu aan het werk, dames . . .

Jos Steynebrugh
Marketing & Innovatie Consultant
www.changeenhancement.nl

@ Jos:

Wat zou het toch prettig zijn als de wereld eruit zag als die in de gemiddelde soapserie: duidelijke karakterschetsen, mannen versus vrouwen, agressief gedrag versus slachtofferrol. Je schetst hem zo overzichtelijk.

Net toen ik dacht dat jouw stukje wel ironisch bedoeld móest zijn, las ik: "Dit soort vrouwen worden door mannen gerespecteerd. Respect heeft voor mannen iets met leiderschap te maken. Deze vrouwen ..."

Als we ons maar mannelijk gedragen, dan worden we - en dit zou onze grootste wens moeten zijn - door de grote boze maar oh zo professionele mannenwereld gerespecteerd.

Ach, ik hoop maar dat je het provocatief bedoeld hebt. Dan ben ik toch blij dat ik er nog even openlijk ingetuind ben. Al was het maar om dat te verduidelijken aan iedereen die net als ik je onderliggende boodschap niet zeker kon duiden.

@ Jeanine
wees gerust, uit je reactie blijkt dat je wakker genoeg bent om “er niet in te tuinen”. Was het Vadertje Cats die zei: “Wie lacht niet die de mens beziet”?

Ik zit af en toe te stikken van de lach als ik iets schrijf over menselijk gedrag. Vooral op de werkvloer. En, ja, als je naar mensen kijkt is de werkelijkheid is steeds fantastischer dan je stoutste fantasiëen.

Daar kan ik niet “droog” over schrijven. Opblazen tot extremen is vaak een middel om mensen te laten nadenken over wat we elkaar zo dagelijks aandoen op de werkvloer.

Mijn schrijfstijl blijkt vaak een effectieve manier om mensen aan het denken te zetten. Wel soms tegengas van "anders denkenden", but it's all in the game.

Tja, mijn pennefrutsels leveren vaak een soap die "de werkelijkheid" eigenlijk goed weergeeft. Wees gerust: ik ben een patologische optimist die blijft vertrouwen in die paar mensen die wakker zijn en goed van hart.

Ik ben blij met je reactie: blijf scherp!

Groet,
Jos Steynebrugh
Marketing & Innovatie Consultant
www.changeenhancement.nl

@ Jos:

Wat zou het toch prettig zijn als de wereld eruit zag als die in de gemiddelde soapserie: duidelijke karakterschetsen, mannen versus vrouwen, agressief gedrag versus slachtofferrol. Je schetst hem zo overzichtelijk.

Net toen ik dacht dat jouw stukje wel ironisch bedoeld móest zijn, las ik: "Dit soort vrouwen worden door mannen gerespecteerd. Respect heeft voor mannen iets met leiderschap te maken. Deze vrouwen ..."

Als we ons maar mannelijk gedragen, dan worden we - en dit zou onze grootste wens moeten zijn - door de grote boze maar oh zo professionele mannenwereld gerespecteerd.

Ach, ik hoop maar dat je het provocatief bedoeld hebt. Dan ben ik toch blij dat ik er nog even openlijk ingetuind ben. Al was het maar om dat te verduidelijken aan iedereen die net als ik je onderliggende boodschap niet zeker kon duiden.

@ Jos Steynebrugh

Het is een mannenwereld dus en als je als vrouw je gedrag daar niet aan wilt of kunt aanpassen, blijft die mannenwereld dan ook voor je gesloten.
En gewoon ook lekker tegen dat verschil aan blijven aanschoppen en niet accepteren. Alleen als je met 'de jongens' mee kan doen, kom je als vrouw door de ballotage heen.
Aanvaarden dat die er verschillen er zijn en dat de beide sexen (hoewel nogal gechargeerd) een andere wijze van bijv. conflicthantering hebben is kennelijk geen optie. Dus er is wel degelijk een glazen plafond! TENZIJ je als vrouw, je aanpast aan de mannen.

Zoals Caroline Franssen aangaf, is het van belang dat men accepteert mannen en vrouwen gelijkwaardig zijn en daar zit hem in veel gevallen de kneep (ik noem een IT-sector).

Sommige wetenschappers hebben verkondigd dat over 150.000 jaar het mannelijk gen is uitgestorven. Ik denk dat dit het beste is wat deze planeet kan overkomen ;-)

Over gelijkwaardigheid: als dát nog een issue moet zijn is er iets góéd mis.

Dat aanpassen geldt in ALLE situaties waarbij een minderheid binnen een meerderheid een plek wil hebben. Dat geldt voor elke “doorsnede” die je kan maken, be it politiek, geloof, werk, samen op vakantie of overleven op een ijsschots.

Dat geldt dus ook voor mannen als ze lid willen worden van een hobbyclub voor punniken, breien, naaikransjes, make-up, of werken bij een cosmetica- of lingerie bedrijf.

Over dat laatste: het zou je nog eens kunnen verbazen hoeveel wiskunde, statistiek, materiaalkunde, mechanica, ontwerptechniek en computergeweld eraan te pas komt voordat een BH op de markt gezet kan worden. Een typisch staaltje van samenwerking tussen mannen en vrouwen.

Er is één uitzondering die mij binnen deze context hooglijk verbaast: hoe kan het bestaan dat de meerderheid van de top koks in de wereld juist mannen zijn? En dat het storm loopt van mannen op kookcursussen?

Maar genoeg hierover. Ik vind wel dat je een héél onbezonnen opmerking maakt over jouw toekomstbeeld in je uitsmijter. Dat is NIET samen en zeker niet gelijkwaardig of respectvol.
Maar het geeft niet. Ik weet zeker dat de laatsten der Mohikanen vlak voordat het doek valt ervoor zullen zorgen dat het jullie aan niets gaat ontbreken. Nou, is dat onbaatzuchtige liefde of niet?

Groet,
Jos Steynebrugh
Marketing & Innovatie Consultant
www.changeenhancement.nl

Kom op, een beetje luchtigheid zeg. Je zag toch dat er een smiley achter stond? Dit was geenszins respectloos bedoeld, nou niet ineens gevoelig worden, je eerdere posts waren ook niet zo heel erg genuanceerd.

Een vergelijking trekken tussen het werkzame leven en hobbyclubjes is niet reëel. Er zijn genoeg clubs waar vrouwen niet welkom zijn en vice versa. Niemand die daarover valt, behoudens een doorgeslagen feministe of een onbegrepen dameskapper (note: zie hier de smiley ;-) dit was luchtig bedoeld).

Om even toch iets serieuzer in te gaan op het uitstervende gen: Nagenoeg alle, zo niet per definitie alle technologische 'vooruitgang' is te danken aan de man. Het valt te bediscussiëren in hoeverre de mensheid daarvan op de lange termijn profiteert. Overigens zei ik dat het het beste is wat de PLANEET kan overkomen, niet de mensheid, want dan is extinctie gegarandeerd.

Madeleine,
Ik denk dat wij samen hier onwillekeurig de kern raken van wat er zo al fout kan gaan. Volgens mij reageren wij over en weer op elkaars al-dan-niet bedoelde/verstane-grapjes en prikkelen wij elkaar tot vernuftigheden en powergames. Ik denk dat we beiden weten dat dit niets brengt, behalve dan dat héél intelligent Nederland, zoals vertegenwoordigd op deze site, getuige kan zijn. Het zou mij een lief ding waard zijn als we kans zien de discussie die we op deze site zijn aangegaan, tot een werkelijk mooi einde te brengen zonder ego, gelijk of andere verstorende elementen. Ik nodig je uit dat wij SAMEN laten zien dat dat kan en mogelijk veel plezier kan opleveren. OK?

Jij zegt: “Een vergelijking trekken tussen het werkzame leven en hobbyclubjes is niet reëel”.

Says WHO?

In mijn hele leven/carriere heeft hobby centraal gestaan. Vanaf het prille begin. Als ik soms moest kiezen tussen “brood op de plank” of “ontplooing/fun” was mijn keuze steeds “ontplooing/fun”. En dat is nog steeds zo. Mijn credo is dat als je iets doet wat je gewoon niet laten kan, je daar goed in wordt en dat de kassa daarna als logisch gevolg gaat rinkelen. De definitie van “fun” veranderderde in de loop van de tijd van “onderzoeken” (egoïstische nieuwsgierigheid) naar “bijdragen”. Altruistisch? Ja, soms!. Soms doe ik dingen om niet, als het een hoger doel dient.

Nou snap ik best dat “ontplooing/fun” een andere prioriteit heeft voor een alleenstaande moeder met een aantal kinderen aan haar rok met een minimum inkomen dan voor een egoïstische vrijgezel als ik, zonder kinderen en met een riant inkomen. Maar tóch. Sterker nog: als ik zie wat ik zou “toucheren” als ik werkloos zou worden vergeleken met die alleenstaand moeder, dan geneer ik me kapot, ondanks het feit dat ik voor die rechten behoorlijk heb “gebloed”.

Samenvattend zeg ik (en heb dat ook laten zien in mijn leven/carriere) dat juist díé dingen doen waar je plezier aan beleeft, belangrijker zijn dan wat dat wat (short term) geld oplevert. Zeker op de lange duur.

Ik zie jouw uitsmijter “Overigens zei ik dat het het beste is wat de PLANEET kan overkomen, niet de mensheid, want dan is extinctie gegarandeerd” als een poging alsnog je venijnige gelijk te halen. Dat dient niet de lezer op deze site, niet mij en last but not least ook jou en je eigen omgeving niet. Vertel liever wat je veranderd wil zien en vooral WAAROM en WAARTOE. Stick your neck out !!!!
Maar . . . probeer respectvolte blijven.

Groet,
Jos Steynebrugh
Marketing & Innovatie Consultant
www.changeenhancement.nl

Dat héél intelligent Nederland mee leest vind ik nogal pretentieus, komen die specifieke Nederlanders allemaal bijeen op deze site? Of komt het gewoon gevat en grappig over om dat te zeggen?

In mijn optiek is er niets fout gegaan in de discussie, kwestie van perceptie. Dat ik het niet eens ben met je stellingen zou naar mijn mening moeten leiden tot een levendige discussie. In plaats daarvan beperk je je tot het geven van een waardeoordeel over mijn inbreng, jammer en maakt de discussie onzuiver.

Dat je mijn uitleg over die stelling van het uitsterven van het mannelijk gen uitlegt als een venijnige poging om mijn gelijk te halen zegt meer over jou dan over mijn vermeende venijn. Inhoudelijk ben je er niet op ingegaan. Je bent zo vertroebeld door je vooringenomenheid, dat je daadwerkelijke inhoud niet meer kan onderscheiden.


"Nou snap ik best dat “ontplooing/fun” een andere prioriteit heeft voor een alleenstaande moeder met een aantal kinderen aan haar rok met een minimum inkomen dan voor een egoïstische vrijgezel als ik, zonder kinderen en met een riant inkomen. Maar tóch. Sterker nog: als ik zie wat ik zou “toucheren” als ik werkloos zou worden vergeleken met die alleenstaand moeder, dan geneer ik me kapot, ondanks het feit dat ik voor die rechten behoorlijk heb “gebloed”."

Wat is je punt, met betrekking tot de oorspronkelijke discussie?
----------------------------------------------------------------------
Mooiste uitspraak van de week, gisteren gezien in DWDD.
Jort Kelder vraagt voorbijganger in de PC Hooft of er iets verandert voor hem misschien in de toekomst als die kridietcrisis blijft aanhouden:
"Nee, niet direct, alles blijft eigenlijk hetzelfde. Jah, misschien moet ik weer gaan werken".

Was jij dat soms? ;-)

Er is hier weer heel veel gepraat.........maar weinig gezegd. TSSSSSSSSS waar halen jullie de tijd vandaan.

Hallo allemaal, 'k Ben - te laat maar toch... - deelgenoot van deze heerlijke discussie geworden. SCHIT-TE-RÈND! Och, och en (nog maar 'ns) och; wat 'n arremoei (zou me moeder zeggen). Maar (hardnekkig) op dat ene (door de feministen gelanceerde) waan-idee blijven hameren. Vrouwen zijn anders en... (dáár komt 'ie!) mannen zijn te dom om dat te kunnen begrijpen. Jaaaa, want vrouwen (zeggen ze) zijn nou eenmaal minder-gevoelig. Ja, hoor...!! Dááággg! Ja nee, ´k wil het bèswél(!) met die stelling eens zijn op voorwaarde dat er (eigenlijk) bedoeld wordt: Vrouwen laten zich door 'hun' (dus HET) gevoel leiden en mannen (meer) door het verstand. Hierbij mogen 'enkele' kanttekeningen' gemaakt worden.1e: 'hun' gevoel is nogal instabiel danwel labiel, danwel snel-wisselend. 2e: 'hun' gevoel is weinig-positief, meer recalcitrant. Zoals onlangs weer 'ns is gebleken (uit onderzoek onder (N.B.) vrouwelijke studentes) wil (85%) der vrouwen 'n man met 'n "stoere uitstraling". SLECHTS 9% (da's eigenlijk zeer schrikbarend) wil 'n man met hersens. Waarom (zo weinig)? Omdat zo'n man met stoere uitstraling (en weinig hersens?) gemakkelijk om-de-tuin te leiden is (MISSCHIEN?). 'k Wil die mogelijkheid hier niet (niet bij voorbaat) als irreeël bestempelen. U wel?
Van mij mag elke vrouw zich door 'haar' gevoel laten leiden maar waarom - in 's-hemelsnaam - dan altijd uiteindelijk dat gehuil? Of het hen wordt toegestaan of niet ze trekken zich er weinig van aan. Want - volgens hen - het is anders/beter/intelligenter. Waarom dan dat gejammer??? Voor mij persoonlijk geldt dat iedereen altijd, overal TEGEN mag zijn maarrrr. danwel zelf met 'n beter voorstel komen. Uitsluitend TEUGEN zijn is (slechts, destructief) gevoeligheid van 'n soort waar nog nooit, ook maar iemand beter van is geworden.
Ja (akkoord, oké), heel gevoelig. Komt (m.i.) in de buurt van parasitisme. En da's niet/nietgeheel denkbeeldig want wie kent niet zo'n uitspraak (opgetekend uit menig vrouwenmond): " 'k Heb eigenlijk niemand nodig." Of, ook 'n veelzeggende en door weinigen echt begrepen uitspraak/cliché: " 'k Houd zoveel van m'n kind(eren)... Ja, want ik zou niet kunnen leven (en nu goed opgelet, a.u.b.) zonder de liefde van m'n kind(eren)." Dat wordt - door zowat iedereen - begrepen als 'n blijk van(ultieme, immers moederliefde) maar dan wordt kennelijk niet/niet-goed geluisterd want er wordt beweerd dat de spreker slechts(!) kan leven dankzij... (haar) kind(eren). En wie zo iemand 'verdenkt' van (ONBAATZUCHTIGE) LIEFDE.... Hier wordt - onmiskenbaar - gesproken over BAATZUCHTIGE liefde.... 'k Wil er - in 't kader van deze reactie - niet TE diep op ingaan maar er zou uit deze gedachtes toch zeker 'n iets-genuanceerder idee over het 'denken' van vrouwen kunnen ontstaan (mijns inziens). Tot besluit: grappig zoals gefumineerd werd/wordt tegen het idee dat er voor elk probleem 'n oplossing zou bestaan. Was dat niet het geval dan was de wereld al eerder ofwel vergaan ofwel geheel in stammenstrijd verzand.