Volstrekt mee eens. Waanzin natuurlijk dat we nog steeds zitten te mauwen over leeftijd. Over discrimineren gesproken! Beoordeel iemand op z'n toegevoegde waarde en competenties en niet op het aantal (ontbrekende) grijze haren. Keerzijde is natuurlijk dat je mag verwachten dat je ook op latere leeftijd de lenigheid mag hebben die past bij die toegevoegde waarde! Mooi voorbeeld is de grote Ivo Opstelten die op z'n 66 jaar (waarin menigeen uitgewoond en uitgeblust achter de geraniums verdwijnt) begint aan een ingewikkeld avontuur van 4 jaar met fors wat uitdagingen. Laten er zo maar mee opstaan zou ik zo zeggen... Show it. Dat verbleekt dat stomme gedoe over leeftijd van zelf wel.

Jammer dat die jonge gasten (intercedenten) bij uitzendbureau's daar nog niet van doordrongen zijn. Die wimpelen je af als 40+ alsof je niets anders meer kunt dan achter de geraniums zitten. Deze intercedenten worden eenmaal in de dertig trouwens zelf ook weer afgeschreven door hun eigen uitzendbureau's. Ik denk dat ze veel kennis en ervaring ongebruikt laten. Erg jammer, ook voor de bedrijven die met die uitzendbureau's in zee gaan. Veel gemiste kansen!

Mooi verhaal. Waar het bij de huidige managers aan ontbreekt, is moed. Het lef om iemand aan te nemen die veel meer ervaring heeft dan hij (of zij) zelf. Zo kiezen we dan voor jongere kandidaten waarvan we aannemen dat ze flexibeler zijn en gezonder (?). Maar flexibiliteit mag ook wel eens getest worden. Een gezin met twee opgroeiende kinderen, een partner met een eigen carrière en alles wat daarbij hoort, beperkt de flexibiliteit enorm. En de gezondheidsmythe van de jongere werknemer is ook al vaker doorgeprikt. Nee, laten we bij elke reorganisatie de ouderen er maar het eerst uit kegelen. En ondanks een stortvloed aan publicaties over de grote problemen die verwacht worden vanwege de naderende vergrijzing, doet er niemand iets aan. Behalve onze regering dan: die roept dat we langer moeten doorwerken! Maar ook bij de overheid vliegen de ouderen er als eerste uit. Over voorbeeldfunctie gesproken. Straks komen we veel mensen tekort en zit er een legioen ex-werknemers thuis, ongezond te worden door het nietsdoen. Die gaan in het algemeen niet weer aan de slag na eerst door de maatschappij te zijn uitgerangeerd. Eens uitgerangeerd blijft uitgerangeerd. Er is geen weg terug.