Bert Overbeek is trainer, coach en interim manager, maar tegenwoordig kan je ook zeggen: organisatiedokter en -innovator. Opgeleid door NS en Schouten en Nelissen, besloot Jongebazen-oprichter Bert Overbeek na 25 jaar loondienst om voor zichzelf te gaan werken. Hij wilde zijn klanten meer op maat bedienen, de basis van zijn werk verdiepen en de kwaliteit van zijn werk vergroten en had het gevoel dat hij daarvoor onafhankelijk moest kunnen opereren. Hij is er gelukkig van geworden. (Website met filmpje: www.pitchersupport.jimdo.com)
Prof. dr. Mastenbroek van Managementsite ‘ontdekte’ dat Overbeek meer kon dan bedrijven helpen met verbeteringen van resultaat en sfeer. Hij vroeg de schrijvende organisatieontwikkelaar of hij een weblog voor jonge managers wilde bijhouden, als partnerlink van het grote ManagementSite. Dat was tien jaar geleden. Sindsdien schreef Overbeek bijna 1500 artikelen en zes boeken. Ze werden uitgegeven door Haystack en door Futuro Uitgevers. Twee boeken werden bestsellers en eindigden in de top 10 (‘Het Flitsbrein’ en ‘Mannen en/of vrouwen’).
Overbeek vindt kosteloze kennisdeling en informatie-uitwisseling zo belangrijk, dat hij hier op jongebazen.nl nu 10 jaar de finesses van het managementvak deelt met vakbroeders en collega’s. Daarmee liep hij voor op de moderne social media trends waarin het ‘geven’ van gratis informatie een marketing tool is geworden.
Meer dan 100 000 mensen bezoeken Jongebazen per jaar. En het heeft hem veel respect opgeleverd in managementland. Alles wat te maken heeft met het verbeteren van organisaties, teams en mensen boeit hem. 21 jaar ervaring en intensieve studies helpen hem daarbij. Zijn humor leidt er toe dat mensen hem graag inhuren als spreker en inspirator, en zijn veelzijdigheid heeft hem het compliment van een topvrouw opgeleverd, dat hij altijd een eigen gezichtspunt kiest en je daardoor aan het denken zet.
Organisaties weten de weg naar hem te vinden. Hij zei daarover in een interview: ‘Het is niet altijd makkelijk om mijn werk te combineren met jongebazen, omdat je op zo’n blog wel eens inzichten los wilt maken die strijdig zijn met wat gangbaar is in mijn vak. Wat zegt hij daar nu weer?, denken opdrachtgevers dan. Maar ik kan ze gerust stellen. In mijn werk kan ik me goed op een opdracht richten.’
Bert twittert op Goeroetweets, een titel die is afgeleid van zijn boek ‘Goeroegetwitter’. Het woord ‘goeroe’ is duidelijk met een knipoog. Want hij is wars van goeroeneigingen, en prefereert laagdrempeligheid. Jongebazen heeft een eigen groep op Linkedin.
Correspondentie met Bert Overbeek via pitcher.support@hetnet.nl Zijn website is www.pitchersupport.jimdo.com
Ik heb je stuk een paar keer gelezen, met tussenpozen, dus overhaast reageer ik niet.
Eerst maar even over staatssecretaris Visser. Ik heb haar ook meermalen horen vertellen dat ze was gaan twijfelen, maar dat is het bekende omfloerste taalgebruik dat bestuurders kenmerkt. Er lag een keihard feit, namelijk dat grote groepen over te plaatsen militairen er vandoor gingen of dreigden dat te doen. Voeg dat bij het vriendjes-onder-elkaar-karakter van het besluit om die militaire basis in Zeeland te vestigen en je hebt het granieten gegeven dat de hele operatie zou mislukken. Geen twijfel mogelijk, zou ik zeggen. Wat Visser deed is ook heel klassiek: stiekem een alternatief regelen. Over twijfelen gesproken!
Mijn probleem zit bij het vervolg van je stuk. Je beschrijft de casus van een leidinggevende die een beetje parmantig zijn beslissing zit te promoten. Ik herken dat natuurlijk. Die zijn er, van hoog tot laag. De gemiddelde medewerker kijkt daar dwars doorheen en lacht zich een kriek als het niet zo treurig zou zijn.
Anders gezegd, dit soort managers wordt vanzelf gecorrigeerd. Daar heb je geen coach voor nodig. Dat kost even tijd en soms levert het enige schade op, maar ik heb dat liever dan een chef die heeft 'geleerd' zijn twijfels te tonen en dit aan den volke toont. De gemiddelde medewerker heeft niet veel op met dit vertoon en denkt: hallo, doe wat je taak is, want dat doen wij ook!
Ik bedoel dit. Iedereen begrijpt best dat niet elk besluit zonder debat en twijfel tot stand komt. Iedereen wil best horen welke argumenten en tegenargumenten zijn gepasseerd. Maar uiteindelijk gaat het om het besluit, de logica ervan, de werkbaarheid en de timing.
Komt bij dit : managers hebben de neiging veel te veel te willen besluiten. Je kunt het zo gek niet bedenken of het moet langs hun bureau. Beter dan ze te leren twijfelen zouden ze moeten leren zich te onthouden. Daar wordt iedereen beter van.
Paul Verburgt