Beste Coert,

Dat iedereen talent <i>heeft</i> ben ik van harte met je eens, maar de vraag is doorgaans of het talent <i>er toe doet</i>. Ik wantrouw een wetenschapper met een groot sociaal talent, net zoals ik een sporter met grote analytische kwaliteiten niet direct hoog acht.

Doen waar je goed in bent ja, maar wel in de juiste omgeving. We plaatsen <b>Marco Borsato</b> toch ook niet in Ajax 1?

Fred Akkerma
<a href="http://www.managersonline.nl" target="_blank">Managersonline.nl</a>

Hoi Fred,
Tuurlijk. De uitdaging is om te ontdekken welke talenten het sterkst aanwezig zijn bij individuen en in wat voor <b>rol</b> en <b>context</b> deze het best toepasbaar zijn.
Het is dan denkbaar dat het talent van een individu voor een organisatie niet erg bruikbaar is en hij/zij beter ergens anders kan gaan werken. Maar vaak zal dit niet nodig zijn. Organisaties hebben immers in het algemeen behoefte aan een grote <i>verscheidenheid</i> aan talenten.
Coert

Een directeur die kaarten had voor de Unvolendete van schubert was de bewuste avond plotseling verhinderd. hij besloot ze aan zijn efficiency manager/ arbeidskundige te geven.
De volgende dag vond hij een memo op zijn bureau waarin de manager het onderstaande had geschreven:

1) De vier hoboisten hadden geruime tijd niets te doen. hun partijen kunnen gemakkelijk over het hele orkest worden verdeeld.

2) Alle twaalf violisten speelden dezelfde noten. Onnodige doublures. Als per se een grootklankvolume nodig is, kan met elektronische versterking worden volstaan.

3) Veel arbeidskracht koste ook het spelen van 1/32 noten. Dit is een onnodige vervijning. Wanneer men alleen hele noten speelt, kunnen zelfs hulpkrachten en vrijwilligers worden ingezet.

4) Het is niet nodigdat de hoorns precies alle passages herhalen die net door de snaarinstrumenten werden gespeeld.

5) Zou men alle overtollige passages schrappen, dan kan het concert van 25 minuten worden terug gebracht tot 4 minuten. Als Schubert zich hieraan had gehouden, dan zou hij zijn 8e symfonie gewoon hebben kunnen afmaken......


Je kan talent ontwikkelen of je kan talent manipuleren. Schubert is populair geworden door wat hij maakte. Hij heeft zelf zijn talent ontwikkeld (al dan niet met hulp) en daarna is de kwaliteit van zijn werk gewaardeerd.

Ajax is populair geworden door te zijn wie ze zijn. In mijn beleving zijn ze steeds minder gaan presteren sinds de hele voetbal wereld hun voetbal opleiding (talent ontwikkeling) is gaan waarderen.

Wanneer je talent gaat manipuleren zal het je nooit verrassen! In het gunstigste geval zal het opleven aan je verwachtingen. Maar groter worden dan jij? De wereld verrassen?

Een soms onzinnige periode waarin een talent zich voor de buitenwacht bevind kan leiden tot een ongelofelijke verrassing!

Wellicht kan Marco Borsato niet voetballen, mischien ontwikkeld hij de sport in een richting die niemand ooit had kunnen bedenken. Een zingende middenvelder! trekt wellicht meer mensen naar het stadion dan een scorende spits (welicht komt daaruit een oplossing voor het financiele probleem in het internationalevoetbal)

Hoe begeleid je een talent op een gebied wat nog niet bestaat of wat nog niet ontgonnen is? Of is dat soms ook helemaal niet de bedoeling?

Meneer Visser slaat met dit artikel de spijker op de kop. Talent wordt inderdaad onterecht in veel organisaties als fysische grootheid beschouwd. Natuurlijk bestaan er verschillende talenten en men moet iets weten van alle verschillende talenten om ueberhaupt tot een indeling te kunnen komen.

Mijn zoon Emiel Ernst werkt bij een automatiseringsbedrijf waar de talentenjachten
en competentieprofielen ook al zijn toegeslagen. Zo vertelde hij laatst dat er door managers competenties zijn gedefinieerd onder namen als 'softwarebeheer', 'databasebeheer', 'softwareontwikkeling', 'webontwikkeling' en 'operating systems'. "De mensen die deze indeling hebben gemaakt weten niet eens het verschil tussen een file en een directory en denken dat een byte een onderdeel van een computer is." aldus Emiel Ernst.
U begrijpt al dat mijn zoon in opstand is gekomen toen hij de competenties 'databasebeheer' en 'softwareontwikkeling' kreeg aangemeten op basis van een assessment. Mijn zoon heeft als reactie namelijk een artikel (dat hij in 1987 geschreven had) naar het management gestuurd waarin hij verschillende soorten en aspecten van operating systems (multitasking, multiuser, real time etc.) met elkaar vergelijkt en een nieuw systeem beschrijft. Hiermee trachtte hij te bewijzen dat hij ook talenten op het gebied van 'operating systems' heeft, maar het management - dat niets begreep van Emiel Ernsts artikel - zei dat "[...] operating systems niet tot uw competentiedomein, omdat u geen cursus Windows XP heeft gevolgd."

Mijn zoon heeft blijkbaar geen talenten, terwijl zijn bazen hebben wel het talent om vast te stellen wat voor talenten derden hebben. Met deze wijsheid heeft Emiel Ernst per 1 mei zijn contract opgezegd en gaat nu natuurkunde in Leuven studeren.

Ik denk niet dat mijn zoon de enige is die slachtoffer is geworden van de kwantificering der
menselijke talenten.


Justus de Broeckenaere.

Beste Ilse,
Bedankt voor je reactie. Ik kan me voorstellen hoezeer je het teleurstelt als je ziet dat ons onderwijs onze kinderen niet voldoende helpt om hun talenten te ontwikkelen en zelfs het tegengestelde lijkt te bewerkstelligen.
Wellicht is het boek Intellectual character iets voor jou (auteur Ron
Ritchhart). Een citaat: "I quickly discovered that school was more about style than substance, breadth than depth, and speed above anything else. And like most of my peers, I learned that being smart meant having the answers readily at one´s disposal, not having to work too hard to solve problems, and finishing your work before the rest of the class. No doubt many students today continue to experience school in much that way I did: as an encounter that often denies one´s natural intelligence and curiosity, as an act that serves to bind rather that free the mind, and as an institution that treats ´creative intellect as mysterious, devious and irritating." In dit boek presenteert Ritchhart een nieuwe visie op intelligentie (hij zegt dat we niet moeten focusen op intelligent zijn maar op intelligent doen) en geeft hij aan hoe onderwijs productive denkpartonen van leerlingen kunnen
stimuleren.
met vriendelijke groet,
Coert Visser

hoi ik ben pop

Ik ben meer informatie aan het zoeken over het pymalion-effect vanwege mijn studie. Iedere keer als ik dit weer lees blijf ik verbaasd dat dit echt zo werkt. Omdat ik zelf regelmatig voor de klas sta ga ik nadenken over hoe ik dit zelf aan pak. Ik vraag me af of er iemand is die weet wat het bias-effect is of het sustaining effect. Als iemand hier meer over weet wil je mij dat dan laten weten..
Groetjes Simone

Een Talent, ben je niet, je bezit het niet.

Net als Geld, kan je het wegschenken, Verkopen,
Uitlenen. Of eenvoudig, bij je houden tot een geschikt moment.

Bijna iedereen weet waar hij goed in is, of wat hij/zij leuk vind.

Deze dingen, die je leuk vind, kunnen uitgroeien tot waar je goed in bent. Het is het makkelijkst om energie of tijd in te steken zonder teruggehouden te worden door tegenslag. Het is een voldoening op zich om ermee bezig te zijn.

Het er mee bezig zijn, eventueel zonder na te denken maar alleen maar te doen, is al genoeg om je 'talent' hetgeen wat je leuk vind, uit te laten groeien tot iets van waarde.

Niet alleen waarde voor je zelf, want dat heeft het vanaf het moment dat je het leuk vind, maar ook van waarde voor anderen, Dat anderen je bewonderen of leuk vinden, dat je dat doet, kan of mensen ermee helpt.

Talent, heeft iedereen.
Het teruggaan naar je roots, naar je wortels betekent dan ook het opnieuw ontdekken van wat je leuk vind. En ben je vergeten wat je vroeger leuk vond, of is het er niet een passende tijd voor. Onze moeder natuur heeft ons vele leuke dingen gegeven die passend zijn op iedere tijd.

En mensen hoeven niet gek op te kijken als het talent van een eenvoudige knecht, ruimtevaarttechniek kan zijn, en van een hooggestudeerde psychiater, dat hij tekent vanuit zijn spontaniteit.

Dat is juist de positieve kracht van de mens, ieder is gelijk begiftigd, niet tot arrogantie, maar tot uitwisseling en verwondering. En daarin mogen we ieder mens bewonderen, dat hij/zij kwaliteiten bezit, of mag uitdragen die verder reiken als ons verstand alleen. Want in ons verstand zijn in een rangorde opgenomen, van dom naar slim. Maar in onze talenten zijn we gelijkwaardig.

En gelijk zijn we allemaal in onze waarde voor onze moeder Aarde, of onze heere schepper als we het mogen zeggen.

Met groet,

Bastiaan