Strategie is hot. Nou ja, het woord dan. Alles wordt maar strategie of strategisch genoemd. Het lijkt wel een beetje op de functieinflatiegolf die we in de jaren 90 doormaakten. Toen heette iedereen opeens consultant of manager. Het mooiste voorbeeld kreeg ik op een businesstrip naar Londen waar ik van een piccolo een visitekaartje kreeg met daarop de functie 'vice-president of elevation', met een knipoog, dat wel.

De essentie van strategie, en het maakt niet uit waar strategie wordt toegepast, is bepalen waar, wanneer en waarmee de vijand/concurrent wordt bestreden. Het waarom is (bedrijfs)politiek. Het hoe is tactiek.

Middle management heeft zelden een strategische rol, tenzij u een democratische organisatie heeft. Middle en operational management opereren in de 'fog of war' waardoor frictie noopt tot improvisatie middels tactische manouvres binnen de van boven opgelegde strategische demarcatielijnen (toleranties).

Bravo Dennis.

Je hebt groot gelijk. Vele 'mooie' woorden worden te pas en te onpas gebruikt om alles mooier en belangrijker te laten klinken dan het is. Mijn opleiding heet facility management. Maar dat was vroeger niet zo. Voordat ik aan de opleiding begon, heette het facilitaire dienstverlening, daarvoor hogere huishoudkunde.

Een combinatie van marketing en (misschien wel) het belangrijk laten klinken van een functie, in de hoop dat je er erkenning voor krijgt. In tijden waar er grote vraagtekens zijn voor het nut en de noodzaak probeert men zichzelf belangrijker te maken dan men is.

De middenmanager is veel waard voor een organisatie. Maar door het gebruik van moeilijke woorden gaan we steeds verder van het operationeel niveau afzitten en de mensen aan de top zien heus wel dat dit mabo jambo is.

Een rol voor middle managers in een strategisch proces? Wel nee! Hooguit die van waterdrager, en zelfs dat meestal niet.

Het middle management moet zich bezig houden met vraagstukken als "Hoe krijg ik de stategische keuzes van de top werkend?" en "Hoe borg ik de nieuwe koers zodat we niet binnen de kortste keren terug zijn bij af". Dat heet tactisch management en dat is bij uitstek het werkveld van de middle manager.

Nu lukt dat ook al vaak niet zo best maar daarvan ligt de oorzaak meestal niet bij die tactische managers. Het zijn de strategen die dan niet in staat zijn om duidelijk te maken wat hun keuzes zijn, waarom dat zo is, wat er nu moet gebeuren, wat zij nu van anderen (de middle managers bijvoorbeeld) verwachten, wanneer het klaar moet zijn en ga zo nog maar even door.

Daarmee is middel management nog steeds a hell of a job, maar een strategische rol? Kom nou!

Lees het toch gewoon zoals het is, denk niet teveel in woordelijke en definitie hokjes, krab jezelf bij jeuk en probeer niet andermans woorden te krabben dan blijft het namenlijk gewoon jeuken.

Het tachtisch niveau waarop een middle manager opereert is wel degelijk van belang voor de levensvatbaarheid van de organisatie. Het feit dat een middlemanager geen strategie formuleert voor de gehele organisatie betekent niet dat zijn bijdrage niet van strategisch belang is. Prachtige plannen, diepe analyses en benul van de markt leiden tot niets zonder effectieve operationalisering.
En dat is nou precies wat middlemanagers doen.
Leiderschap, medewerkers toerusten en in staat stellen te presteren is van groot belang en de moeite waard om flink in te investeren.