Uit dit artikel begrijp ik dat strategie al doende ontstaat. Mee eens. Het onzichtbare moet langzaamaan zichtbaar worden; alsof de mist optrekt en "ineens" het zicht helder is. Het allerbelangrijkste en meest tijdrovende werk zit in de voorbereiding. Wie zijn de actoren? Hoe zitten die er persoonlijk in? Welke positieve en negatieve krachten spelen er in het team? Impliciete verwachtingen moeten expliciet worden gemaakt . De noodzaak tot veranderen moet in alle vezels worden gevoeld. Daarin heeft iedere actor zijn/haar eigen tempo. Dwingen tot versnellen leidt alleen tot vertraging (hakken in het zand/diskwalificatie), terwijl aandacht en respect voor elkaars "beren op de weg" juist tot betere inzichten leidt, langzaam, maar gestaag. In die zin klopt Cruyff 's gevleugelde uitspraak: "Je ziet het pas als het er is".

Vriendelijke groet van Joke van Galen