Ik solliciteer ook al sinds januari 2012 naar een nieuwe functie en krijg ook de grootste onzin als reden waarom ik niet geschikt zou zijn.
Veel recruimentburo's sturen geen eens een berichtje, dat je niet in aanmerking komt.
Van een recruiter heb ik letterlijk gehoord:"Je bent 55 jaar, dus je komt automatisch i het bakje onbemiddelbaar"
Deze man gaf eerlijk aan dat mensen boven de 40 (VEERTIG) al niet meer interessant zijn en daarom ook automatisch een stempel onbemiddelbaar krijgen.
Een andere recruiter zei tijdens een gesprek dat hij al lang wist dat ik niet in aanmerking kwam, maar dat hij graag zijn agenda volplande(!)
Als je de politieke partijen daar op wijst, als er weer een onzin wet wordt doorgedrukt, krijg je ook weer een nietszeggend algemeen antwoord. Vaak betreft het antwoord dan niet eens een antwoord op de gestelde vraag maar is het een opsomming van de standpunten op elk vlak, behalve op het gebied van werkgelegenheid.
Hoe moet het dan als iedereen dadeljk tot 67 jaar moet gaan werken?

Onbegrijpelijk dat er nog steeds meer recruiters als vacatures zijn dan! :-)

Nog een punt. De vacatures bestaan niet. Veel tussenpersonen plaatsen advertenties puur om leads voor nieuwe klanten te genereren. Alle cvs worden doorgezocht voor nieuwe mogelijke klanten.

De recruiter vraagt referenties, ook wanneer er nog geen spraak is van een sollicitatiegesprek bij de klant. Alle referenties worden gebeld om mogelijke nieuwe leads te genereren.

Zulke praktijken zijn helaas de norm tegenwoordig.

Zie recente artieklen in Intermediar en The Kernel in Juni 2012 m.b.t recruitment in de IT.

Goed om te lezen dat er aandacht is voor de arbeidsmarkt en de wijze waarop spelers zich opstellen. Voor wie zich een benadeelde partij voelt, bedenk: het is alleen een strijd wanneer u deze aangaat. Richt uw energie op spelers die uw vertrouwen waard zijn en stap desnoods zelf uit het spel. De aanhouder wint...toch?

Ik heb ook al een lijstje klaar en daar staan ook een paar zeer akelige uitzendburoos op *grijnz*

Een "Feest van de herkenning" (what's in a name...)....

Ik sluit me volledig aan bij de column van Huub.
Met drie jaar ervaring als HBO/WO-werkzoekende van 47, is het lastig (eufemisme!) om de voet ergens tussen één of andere deur te krijgen.
Intussen staat de meter op 560 sollicitaties en 102 gesprekken.... Het 'eeuwige-tweede-syndroom' aan m'n achterste hangen.....
De door Huub genoemde redenen tot afwijzing kan ik wel dromen....
De meest gênante afwijzing (gesprek nummer nr. 80) was wel in het derde gesprek bij een werkgever (over het algemeen toch wel een arbeidsvoorwaardengesprek...): "Uhhhhh, we doen het toch maar niet, want je bent te creatief'......;

Je gaat enorm twijfelen aan jezelf en je zelfvertrouwen ligt in het putje.... Met ruim twintig jaar werkervaring zou je toch zeggen dat je een waardevolle kracht in huis haalt, die geen onnodige risico's neemt en weloverwogen en met mensenkennis beslissingen neemt en kan nemen.
Maarrrrrrr.... ik denk dat ik eerder een bedreiging voor mijn naast hogere leidinggevende zou kunnen vormen; kortom, ik verlies dit telkenmale....

Enfin dan maar gezocht naar functies op MBO/HBO.... zelfde verhaal......

Intussen is toch echt de WW-periode verstreken... dus moet er naar andere inkomstenbronnen gezocht worden..... :-(
Je komt dan al gauw bij onze uitzendvrienden en vriendinnen terecht.....
Hier kan ik alleen maar zeggen: Pijn, ellende en tranen.....
Hier geldt ook het credo: Als het maar schuift.....
De uitzendjongens- en meisjes hebben alleen kennelijk niet door dat (zelfs) ik, in de toekomst wel een een belangrijke klant zou kunnen zijn...(!)
Het verdriet me dan ook, als je een uurtje of twee op een functie je brief en cv hebt geschreven, je in het beste geval een standaardmailtje geretourneerd krijgt, met de aanhef "geachte mevrouw (sic), blabla bla.... enz. etc...

Kortom een les voor alle recruiters, wervers, selecteurs, intercedenten en andere "specialisten" : Bezint eer ge aan een (standaard-)afwijzing begint.

Herkenbaar!

Mijn partner zit onverwacht op de bank. Een stoere durfkapitalist kreeg eurocrisispaniek en trok het financiële infuus uit de start-up waar hij met veel plezier werkte.
Einde oefening en zo snel mogelijk op zoek naar een nieuwe baan als product manager in een internationale e-business omgeving.
De zoektocht is een kleine nachtmerrie. De informatie op de vacaturesites, -boards en -banken is hopeloos verouderd. De meeste vacatures zijn al lang vervuld en soms zelfs 4 of 5 jaar oud.

Speld in de hooiberg
De zoekfuncties leiden tot de meest bizarre voorstellen; ‘ik wil geen secretaresse worden’. Het is zoeken naar de spreekwoordelijke speld in de hooiberg. Wat is eigenlijk de kans dat de werkzoekende terecht komt bij juist die passende vacature?
Social media spelen een steeds grotere rol bij het zoeken naar een baan. LinkedIn wordt door 79 procent van werkzoekend Nederland ingezet om een baan te vinden. Naast LinkedIn is ook het gebruik van Facebook gestegen, bleek eerder uit onderzoek van Unique.
Solliciteren via on line formulieren en het doorsturen van linkedin-links is ‘fire and forget’. Je hoort er niets meer van terug. De meeste bedrijven en wervers hebben niet het fatsoen om even te reageren.
Mooie vacatures zijn vaak bij meerdere headhunters no cure, no pay uitgezet. Dat leidt regelmatig tot grote verwarring. Hij is al een keer door drie verschillende headhunters voor dezelfde vacature voorgesteld...

Schot hagel
Er zit dus niks anders op dan ook maar met een schot hagel te reageren op al die vacatures; hoezo de perfecte ‘match’?
Met het enorme aantal reacties dat je zo krijgt kun je als bedrijf natuurlijk niets anders doen dan een steekproef nemen uit de sollicitaties en met korte telefonische interviews een eerste selectie maken. Is dat nu echt efficiënt? En, krijg je zo echt de beste en meest talentvolle collega’s?

Arme bedrijven
De zoekende bedrijven moeten zich echt zorgen maken. Komt hun mooie vacature, waarvoor ze toptalent zoeken, wel in beeld bij die ene passende kandidaat?
Het lijkt nu even geen probleem met veel medewerkers die een nieuwe uitdaging zoeken. Maar, dit wordt natuurlijk echt pijnlijk als straks de arbeidsmarkt voor toptalent krap wordt.
Juist nu zouden bedrijven het talent wat op straat loopt binnen moeten halen, om zo straks echt gas te geven als de boel weer aantrekt. Het heet niet voor niets ‘Human RESOURCE’.

Voorbijgeschoten
De online banenmarkt is failliet; niet effectief, niet efficiënt en uiteindelijk leidt het tot de verkeerde persoon op de verkeerde plek. Het Internet is hier zijn doel volledig voorbij geschoten.
Of zal het vertrouwde old boys (of girls)-network straks die mooie nieuwe baan opleveren? Tijd voor Recruitement 2.0.

Is het proces van solliciteren / sollicitanten screenen ooit anders geweest?
De cliches en discriminatiepraktijken komen mij ook bekend voor uit vroegere tijden.
Iedere poging om via krant of andere media op een baan te solliciteren liepen uit op een fiasco.
"Via - via" (netwerken dus) is mijn enige (goede) ervaring tot nu toe (en ik klop driftig af).

Beste Huub,

Geweldige voorbeelden en zó herkenbaar!
Kijk uit naar je volgende column (inclusief bevindingen).

Groeten,

Chris de Graaff

Ps. Met geestverwant Gerbrand Hendriks moet het ook goed gaan komen, ook die plaats ik in het rijtje Columnisten als Borst, Mulder, Heertje en Dijkshoorn.......