Allereerst is het de vraag waarom het slim is als mensen (of organisaties) samenwerken of nog mooier samen ondernemen? Simpel om dat dan een gemeenschappelijk doel optimaler gerealiseerd kan worden. Hoe je dat doet en wat moet doen is van een lagere orde. Dat hierbij de mensen centraal staan is waar, maar het wel beetje een open deur.

Dit werpt een nieuw genuanceerd licht op de managementmythes. Als het ergens al goed loopt, dan kan een programma dus de zaak nog eens verbeteren, mooi. Maar als het ergens al niet goed loopt, dan is het een managementmythe te denken dat datzelfde programma het probleem kan oplossen.

Dit mag dus wat mij betreft meteen in die krant die altijd de nuance zocht.

Zeker waar. Samenwerken loopt soepel als je op elkaar wil én kan vertrouwen. Dat is niet zomaar een houding of gevoel. Ratio helpt bij verantwoord vertrouwen en het versterken van het vertrouwen. Hoe je dat concreet doet is te lezen in Huis van Vertrouwen. Zowel de inhoudskant: gaat de ander doen wat hij zegt te gaan doen? als de relatiekant: willen en kunnen we elkaar begrijpen en rekening met elkaar houden? komen aan bod met een praktische aanpak. www.huisvanvertrouwen.nl

Goed stuk, Hans. Ook waar je de harde kant van de soft skills benoemt.
Ik zou er nog 2 punten aan willen toevoegen:
Aan jouw opsomming over een goede samenwerking; de rollen, heldere verantwoordelijkheid, vertrouwen e.d. zou ik willen toevoegen; (mede)verantwoordelijkheid voor elkaar en het geheel.
En tijdens onze trainingen hanteren we de laatste jaren voornamelijk als feedback;
hou het simpel en geef vooral (indirecte) procescomplimenten ( Knap of mooi van je.
Hoe is het jou gelukt dat voor elkaar te krijgen) en indien nodig aangeven wat je wel prettig vindt als de ander iets doet wat niet fijn is in de samenwerking.

Lieve Marijke en Lieve Lamkje,

De eerstvolgende keer dat ik weer zal functioneren als lijdend voorwerp van het managementgebeuren, hoop ik dat ik lieve mensen als jullie zal tegenkomen.

Groet, Guus

Beste Wouter,
Ik heb een beetje moeite met het duiden van je reactie. Enerzijds stel je dat het allemaal gaat om het bereiken van het doel en dat al het andere van een lagere orde is.
Dus wat ik schrijf gaat over die lagere orde: hoe je mensen zo goed mogelijk inzet, maar wel teneinde optimaal je doel te bereiken. Als je daar niet veel fundamenteler mee aan de gang gaat dan realiseer je volgens mij ook nooit optimaal je doelen.
Maar vervolgens zeg je dat het volstrekt logisch is dat mensen centraal staan (met de 'vriendelijke' toevoeging dat dit een open deur is). Maar dat was toch van een lagere orde?
Het klinkt mij als een tekst van iemand die strak een methodiek hanteert en zegt, "de menselijke kant, ja natuurlijk, die staat niet zo in de methode beschreven, maar dat nemen we echt wel mee hoor!". Al met al: ik kan hier niet zo veel mee.

Beste Guus:
Je verrast me een beetje met de manier waarop je een element uit mijn betoog algemeen geldend verklaart. Ik moet daar nog even op kauwen (en ik zie zat situaties waarin dit zeker zo is), maar interessant is het zeker!