Toen ik nog als psycholoog werkzaam was, ging ik altijd de barricaden op als mijn cliënten of hun omgeving de afschuwelijke dooddoener ‘dit is nu eenmaal de aard van het beestje’ in de mond namen. Want wat heb je daar dan nog op te zeggen? Wat valt er nog te veranderen, waar valt nog aan te werken als alles uiteindelijk toch stukloopt op de aard van het beest? Mensen die dergelijke frases in de mond namen hadden allemaal één ding gemeen: ze wilden eigenlijk helemaal niet veranderen. Ze wilden heel graag dat anderen gingen veranderen. Maar zij, zij waren nu eenmaal aan de aard van hun beestje overgeleverd. En daar is geen kruid tegen gewassen.
'De aard van het beestje' viert hoogtij bij managers
Nu ik sinds de oprichting van Iminco voor bedrijven werk, kom ik de dooddoener bij het managemen...
je spreekt over een geïntegreerde aanpak : het coachen van het individu én de omgeving in beweging krijgen. Ken je deze: ROI? je zal waarschijnlijk aan "Return On Investment" denken. Je kan het ook als volgt vertalen: Resultaat = Omgeving x Individu.
Overigens hebben wij (mijn uitermate gedreven en scherpzinnige collega Mireille Jansma en ik) de reflectie-methodiek van CoachingOurselves en Mintzberg binnen ING geïntroduceerd. Maar omdat er geen duizenden euro's aan hoeft te worden besteedt (de methodiek is relatief goedkoop) en de gemiddelde manager liever zijn heil zoekt bij het peperdure INSEAD dan bij de ervaring en expertise van eigen collega's, kwam het uiteindelijk na een mooie start niet goed van de grond. Als HR het niet adopteert, dan is het niet in te zetten.