Dank je Willem voor dit artikel over performance management dat de kern treffend raakt. Ik zie ook dat er veel lokmiddelen zijn die wegleiden van het primaire proces. Maar… waarom bestaan er eigenlijk zoveel van die middelen? Waarom worden ze zoveel gebruikt? Ik denk dat veel managers zich onzeker voelen. Ze weten niet goed aan welke knoppen ze moeten draaien om succesvol te zijn. Hoewel ze er de hele dag in werken, blijft het primaire proces een black box. Omdat ze niet weten ‘what causes what’ missen ze de grip op het financiële resultaat. Toch is dat ook wel begrijpelijk. Een voorbeeld. Een IT start up wil in drie jaar tijd groeien van 30 naar 300 medewerkers; het verloop is 20%. Hoeveel medewerkers moet je dan per kwartaal aannemen en hoe groot moet de orderportefeuille zijn om die mensen aan het werk te houden? En wat is dan het financiële resultaat? Laat de eenvoud regeren: de KPIs zijn hier wel duidelijk. Maar de streefwaarden en het actieplan, dat is lastiger. Dan moet je de diepte in, en uitvinden hoe het bedrijfssysteem zich gedraagt in de tijd én om welke aantallen het gaat. En diverse ‘what if’ vragen stellen. Hoe doe je dat effectief? Zelf zie ik veel in het toepassen van system dynamics. Dat is in principe niet moeilijker dan het maken van spreadsheets. Maar je kunt er de strategie mee modelleren en daarna snel de juiste KPIs bepalen. Voor de goede orde: je doet het niet in je studeerkamer maar in enkele sessies met het hele MT. Meer weten? Zie mijn boek ‘Business Flight Simulator.’