Een ingewikkelde theorie om mensen oplossingsgericht te krijgen.

Veel woorden en zoals het in de praktijk altijd tot uiting komt, even is het leuk maar dan gewoon weer door in de modus waarin er gefunctioneerd werd.

Oplossingsgerichtheid begint al in de wieg. De materieel overspoelde samenleving is verwend en kent geen schaarste. Waarom moeilijk doen als het aan komt waaien.

De aankomende generatie gaat het moeilijk krijgen. Psychologen, therapeuten enz. krijgen veel werk. Dat is een beweging waaraan verdiend wordt. Daar ligt het belang van een economie, het aan elkaars ellende verdienen.

Met groet, Jos

Beste heer Immers, dank voor het reageren.
Coert Visser

Beste Coert,

Na het lezen van het artikel ben ik ook begonnen aan het boek. En ik moet zeggen dat het gedachtegoed natuurlijk niet onbekend is. Ik ben van mening dat iedereen dit op onderdelen ook wel doet. Ik merk echter wel dat de 'simpelheid' van de aanpak de enorme uitdaging is. Om niet alle feiten na te lopen om te bepalen 'hoe heeft het zo kunnen komen', deze neiging is enorm diep geworteld in mijn aanpak, maar ook in de werkwijze van mijn omgeving. Als manager ben ik gestart deze aanpak te hanteren met individuen en groepen. De impact is reeds enorm kijkend naar de wijze waarop de gesprekken plaatsvinden. Zowel op mij als manager als op de individuen/groepen. De oplossingsgerichte aanpak heeft een zeer positieve benadering waardoor feitelijk 'sneller' tot oplossingen wordt overgegaan. De aanpak 'oorzaakanalyse' is negatiever, kent meer emotie en leidt eerder tot problemen en 'ingraven' dan tot oplossing. Vaak zie je het 'oplossingsgerichte' ontstaan nadat een gesprek is vastgelopen door problemen en emotie en feitelijk het gesprek ertoe heeft bijgedragen dat de problemen groter zen de oplossing verder weg zijn dan bij de start.
De moeilijkheid die ik persoonlijk wel ervaar is de knagende gedachte dat de oplossingen, vanuit de oplossingsgerichte aanpak, niet altijd zullen leiden tot een structurele oplossing. Oftewel ben ik aan het 'genezen' in plaats van het 'voorkomen'. Dat is waarschijnlijk ook de valkuil om terug te vallen in 'oorzaakanalyse'.
Echter het effect is reeds zo tastbaar, dat ik hier zeker mee verder ga. Bedankt voor het artikel.

groet Remko.

beste Remko,
Dank je voor je reactie. Leuk om de volgende zin te lezen:
"Als manager ben ik gestart deze aanpak te hanteren met individuen en groepen. De impact is reeds enorm kijkend naar de wijze waarop de gesprekken plaatsvinden. Zowel op mij als manager als op de individuen/groepen."

Veel succes met het verder onderzoeken van de toepassingsmogelijkheden voor jou!

Groeten,
Coert Visser
www.m-cc.nl

Ik vind het leuk om te lezen op wat voor manieren mensen in een bepaalde richting te krijgen zijn. Allerlei verschillende aanpakken, waarschijnlijk is er voor elk type individu of groep wel een aanpak te vinden en deze met schalen spreekt mij als voormalig docent wel aan (geeft een beeld en beleving). Maar ik zit met het volgende..............Eigenlijk werd het ook al door Jos geschetst:

Hoe houd je het nu zo? hoe krijg je het management zover dat ze een bepaalde aanpak volhouden en dus de mensen op de afdeling op deze manier blijven prikkelen? Daar zou ik graag ook meer van weten want ik ben een beetje bang om (weer) iets te proberen wat uiteindelijk weer inzakt.....sonde van de tijd en bij een volgende poging werken mensen minder mee ('de vorige keer mislukte ook al')...

Groet! Jessica