Wees lief voor ons tribale wezen

Columns

We zijn vergeten dat we tribale wezens zijn. Onze nieuwe religie is autonomie. De maatschappelijke druk om autonoom te zijn, maakt juist dat we vervreemden. De samenleving verliest tribale structuren en dat geeft een aantal venijnige symptomen. 

Jaren '50 / '60 wierpen we de ketenen van ons af. Zuilen, religie, kolonialisme, patriarchaat, segregatie zouden ons niet langer ketenen. We werden vrij en vooral autonoom. Dat bracht levensgeluk. Feminisme maakte dat we als vrouw niet meer leerden dat je ‘je echtgenoot moest ontvangen in een opgeruimd huis’. Onderwijs werd voor iedereen bereikbaar. Waarbij je je leraar uiteraard bij de voornaam noemde. Gepokt en gemazeld door twee wereldoorlogen, richten we bondgenootschappen zo in, dat we onfeilbaar werden. Slavernij werd verwerpelijk en hoewe...

Menno Molendijk
Lid sinds 2019
Prachtig stuk, dank je wel!
Rob Meesen
Je beste column tot nu toe Danielle. Thanks.
Guus Cruts
Dit verklaart het succes van Japan indertijd. Voor de harde werkers in Japan was het team hun clan, c.q. de familie. Erin leven was erin werken. Maar of we hier een soort van 'happy family managementsysteem' van kunnen maken? Mensen die eenmaal de autonomie gewend zijn, kunnen misschien maar moeilijk terug. Ik verwacht dat de Westerse mens nog wel een tijd zal blijven schipperen tussen autonomie en terug naar tribaliteit.

Groetjes, Guus
Schitterend artikel.
Guus Cruts
Maar stel er is een team van 10 medewerkers. En 5 van die medewerkers hebben met elkaar dat tribale gevoel. En die andere 5 eveneens. Dan krijg je toch helaas een stammenstrijd binnen dat 'team van 10' van die ene 5 tegen die andere 5?
Marion Vrisekoop
Hallo Danielle,

Mooi om te lezen dat mijn vanzelfsprekende inzet om regelmatig als gezin en als familie bijeen te zijn (kloekgedrag) eigenlijk door jouw verhaal ondersteund wordt.

Niet langs elkaar heen leven, maar samen leven. Het geeft rust en een anker in deze hectische wereld.

Met vriendelijke groet
Marion
Arno Delhij
Mooi geschreven en heel herkenbaar. Zowel in het bedrijfsleven als in het onderwijs help ik mensen om met behulp van een agile aanpak autonomer te worden. Maar niet volledig autonoom. Zoals je zo mooi in je artikel verwoordt maakt dat de zaken alleen maar complexer. Wij mensen willen nog te graag zwart wit denken terwijl juist dat grijze midden (spreekwoordelijk dan) heel kleurrijk kan zijn. Dank je voor je inspirerende en tot nadenken stemmend artikel, top!

Meer over De Menselijke maat