We zijn vergeten dat we tribale wezens zijn. Onze nieuwe religie is autonomie. De maatschappelijke druk om autonoom te zijn, maakt juist dat we vervreemden. De samenleving verliest tribale structuren en dat geeft een aantal venijnige symptomen.
Jaren '50 / '60 wierpen we de ketenen van ons af. Zuilen, religie, kolonialisme, patriarchaat, segregatie zouden ons niet langer ketenen. We werden vrij en vooral autonoom. Dat bracht levensgeluk. Feminisme maakte dat we als vrouw niet meer leerden dat je ‘je echtgenoot moest ontvangen in een opgeruimd huis’. Onderwijs werd voor iedereen bereikbaar. Waarbij je je leraar uiteraard bij de voornaam noemde. Gepokt en gemazeld door twee wereldoorlogen, richten we bondgenootschappen zo in, dat we onfeilbaar werden. Slavernij werd verwerpelijk en hoewe...
Groetjes, Guus
Mooi om te lezen dat mijn vanzelfsprekende inzet om regelmatig als gezin en als familie bijeen te zijn (kloekgedrag) eigenlijk door jouw verhaal ondersteund wordt.
Niet langs elkaar heen leven, maar samen leven. Het geeft rust en een anker in deze hectische wereld.
Met vriendelijke groet
Marion