We ondermijnen onze bazen graag en met veel vindingrijkheid. Tijdens workshops vraag ik teams te inventariseren op welke manieren zij hun leidinggevende ondermijnen, bijvoorbeeld in en rondom een vergadering die hij voorzit. De groep begint aarzelend: wegblijven zonder bericht, te laat komen, stukken niet lezen, door elkaar heen praten, van de agenda afwijken, voortdurend interrumperen, eventjes een ‘belangrijk’ telefoontje aannemen of een ‘bommetje’ laten vallen.
Dan krijgt de groep er schik in en voelt hoe het ‘onbewust’ ondermijnen een element van uitleven heeft waar een zeker plezier in schuilt.
Yvonne Agazarian (1997) noemt dit 'Het uitleven van de autoriteitskwestie'. Mensen hebben een complexe verhouding tot autoriteit. Er zijn twee strategie&e...
Maar is dit artikel niet teveel een eenzijdige kijk op de leden van het team die geen andere verantwoordelijkheid hebben dan het goed uitvoeren van hun eigen taken. Want is dat niet ook wat er gebeurd: organisaties geven vanaf het moment dat ze een vacature plaatsen het signaal af dat een medewerker alleen verantwoordelijk is voor het functioneren van zijn functie en dat gaat verder tijdens de sollicitatiegesprekken en de inwerkperiode. Ik ben tenminste nog nooit een vacaturetekst tegengekomen die stelt: wij gaan er vanuit dat u uw verantwoordelijkheid neemt tegenover het team vanuit uw functie en bijdraagt aan het succes van het team. Want dat is natuurlijk iets heel anders dan "u bent een teamspeler". Met een teamspeler wordt toch te vaak impliciet bedoelt dat je je aanpast aan het team, zelfs als het team bestaat uit ondermijners.
De vacaturetekst die je nooit tegenkomt, zou een vacaturetekst zijn die mij aanspreekt: "wij gaan er vanuit dat u uw verantwoordelijkheid neemt tegenover het team vanuit uw functie en bijdraagt aan het succes van het team".