Ik denk dat we helemaal geen crisis hebben in Nederland. Mensen komen zeker in beweging als hen het water tot de lippen stijgt. Kennelijk is dat (nog) niet het geval, want geen hond reageert: we laten ons leidzaam beroven door banken.

Aangezien we bij dit soort berichten massaal gewoon overgaan tot de orde van de crisisdag,lijkt er NIETS aan de hand. Wat me echt plezier doet is dat de redactie van deze site een keer duidelijk en hoekig zijn plaats bepaalt in een maatschappelijk probleem, blijkens de plaatsing van dit stuk.

Mijn mening is dat de monopolioïde positie van banken en hun (top)personeel tot de grond toe moet worden afgebroken. Desnoods zonder Brussel.

Groet,
Jos Steynebrugh
Marketing en Innovatie Consulent

Dat sommige toplui van grootbanken ons geld zo roekeloos en ondoordacht in megalomane projecten storten
is hun verantwoordelijkheid.
Zij zijn de oorzaak van de kredietcrisissen en niet de brave burger die netjes alle belastingen,taksen,verzekeringen betaalt en geleend geld maandelijks keurig terugbetaalt met een mooie rente voor de bank erbovenop.
Her en der begint dit in protest te ontaarden,logischerwijze...

Het zijn niet alleen de banken die flink om zich heen gegraaid hebben. Alleenheersende organisaties maken gelijke nieuw ontstaande organisaties finaal kapot. Blijkt dat er meer kartelvorming voorkomt dan men denkt. Politici leiden deze kartels, en doen er alles aan om de grote geldstroom hun richting uit te laten en blijven stromen. Ze misbruiken hun politieke positie en dat er dan een hardwerkend gezin de dupe van wordt en met man en muis uit huis gezet wordt interesseert de heren niet. Vervolgens moet dit gezin gebruik maken van sociale voorzieningen. Ook dan spelen de hoge heren voor God. Op de blote knieën moet men de heren danken voor het uitvoeren van de sociale wetgeving,terwijl hun soort de oorzaak is van alle ellende! Maar zij wassen hun handen in onschuld.......

Goed de schuld is duidelijk (de onstilbare onverantwoordelijke hebzucht van bankiers), maar wat is de oplossing? Hoe nu verder.

Als Griekenland "gecontroleerd" failliet gaat, moeten we dan de banken helpen? Ik vind van niet. Laat deze banken omvallen maar red de bedrijven, de spaarcenten en de pensioenen van de mensen met een staatsbank (ABNamro)

Het rare is dat het vanuit de politiek verdomd stil is. Misschien zit ik er compleet naast en kan ik de gevolgen niet goed overzien, maar laat wat van je horen, zet het simpel voor me uit een, wat zijn de opties. Geef ons een keus!

Maar de bankenlobby is groot, je moet lef hebben om hier en nu op te treden. Wie gaat ons bevrijden van bancaire houtgreep.

Laten we allereerst vaststellen hoe wij met zijn allen met elkaar omgaan:
- er is voldoende voedsel en medicijnen in de wereld, toch sterven er dagelijks vele duizenden medemensen
- de aarde verschaft ons alles wat we nodig hebben; wij exploiteren haar, plukken leeg, en laten vervuiling en afval achter als dank
- wij zijn verslaafd aan een energieverslindende levensstijl, de benodigde energie wordt op een wijze opgewekt die te vaak de aarde en atmosfeer belast
En zo kunnen we doorgaan:
Feit is dat wij met zijn allen verantwoordelijk zijn. Ga bij jezelf na:
Hoe belangrijk vind je dat je huidige welvaart in stand blijft?
Als je spaargeld of bezit hebt, hoe belangrijk vind je dan dat het groeit?
Vervang je ook dingen omdat ze 'uit de mode' zijn of niet alles kunnen wat bij je vriend(in) kan?
Ik denk dat ik weet wat het antwoord is! al zijn er natuurlijk kleine verschillen - het gaat om de basishouding.
Door onze hebzucht en het belang dat we hechten aan vasthouden en vergroten van wat we hebben houden we het systeem in stand. Het is heus niet alleen de bankier die verantwoordelijk is. Als klant en deelnemer aan het systeem hebben wij evenveel boter op het hoofd! Brave burger? En politici zijn door onszelf gekozen: zij doen in feite wat wij willen: beschermen van onze 'belangen'... hoe egoistisch deze ook zijn
Laat ons dit eerst inzien, en vervolgens er naar handelen.
Reageert u anders dan bij uw familie of vrienden? Hen zult u helpen en niet benadelen. Wat is het verschil met andere mensen?
Dat is er niet!

Hoe bestaat het? Advies van de Tea Party aan de Occupy beweging. "Kom met haalbare doelen!!"

"Dat gedrentel om beurspleinen moet nu maar eens afgelopen zijn, vindt Max Liberty, een publicist van de Tea Party. “Voorwaarts, mars!”, luidt zijn aansporing: aanvaard geen ‘nee’, zorg dat wetgevers je belangen behartigen.

Hij drukt de Occupiers op het hart hun leuzen, die doordesemd zijn van slachtofferisme (“Je moet lief zijn voor elkaar”, “Wanneer krijg ik mijn eerste bonus?”, “Wij zijn de 99%”), in te ruilen voor haalbare doelen. Bijvoorbeeld actievere vervolging van bestuursvoorzitters die valse jaarrekeningen publiceren, uitbreiding van het aantal financieel rechercheurs, beter onderzoek naar Bernard Madoff-achtige praktijken en boetes voor grote accountantskantoren die naar het pijpen van hun klanten dansen.

Ofwel: Straf de veroorzakers van de crisis, pak de uitwassen aan, laat niet de burgers maar de casinokapitalisten op de blaren zitten. Een streven dat haaks staat op de praktijk, waarin bankschulden door de overheid overgenomen worden. Op dat vlak moeten de Tea Party en Occupy Wall Street het met elkaar eens zijn," meent Liberty. (Bron: NRC, http://bit.ly/nKyc1v )

Goede adviezen uit een hoek waar ik het niet van verwachtte!

Wat de Nederlande tak van de Occupy Wall Street Beweging vooral ontbeert is sprekende voorbeelden van wangedrag door banken en verzekeraars. Laat ik ze helpen met twee voorbeelden te noemen:

1 De aandelenlease-affaire
In de optiek van velen is de aandelenlease-affaire vooral een voorbeeld van burgers/consumenten die eind jaren negentig met dollartekens in de ogen zijn gaan beleggen met geleend geld en -na de beurscrash van 2001/2004- terecht met hun gat op de blaren moeten zitten. De werkelijkheid is een hele andere . Aandelenleaseproducten zijn vooraal complexe constructies waarbij niet zelden gebruikt is gemaakt van tussengeschoven derivaten.De uitgifteprijs van de derivaten hield vaak in het geheel geen verband met de prijs of waardeontwikkeling van de onderliggende aandelen of aandelenindices. De hoogte van de lening (waarmee werd belegd) werd daarmee medebepaald door de hoogte van de onduidelijke (door de bank zelf bepaalde) uitgifteprijs van de derivaten. Immers hoe hoger de door de banken verzonnen uitgifteprijs van de derivaten, hoe hoger de lening en des te meer de banken er aan rentebaten op verdienden. Ook anderszins was de lening volstrekt ondoorzichtig, omdat de kredietsom niet werd genoemd in de verkoopbrochures. De rentebetaling werd veelal verhuld met de vage benaming ''maandbetaling''. In de publiciteit is vooral de naam Dexia verbonden aan de aandelenlease-affaire. Dat ruim de helft van de circa 1 miljoen aandelenleasecontracten werd afgesloten door een achttal andere banken (Aegon, DSB, Fortis e.d.) is alleen bij insiders en gedupeerden bekend. De aandelenlease-affaire heeft bij ruim 500.000 Nederlandse consumenten een totale schade veroorzaakt van circa 5 miljard euro. Bij de handvol Nederlandse banken die de producten aanboden heeft de verkoop van deze ''producten' echter circa 4,5 miljard euro aan baten opgeleverd. De vele rechtszaken die in de jaren na 2004 zijn losgebarsten over aandelenlease hebben voor de massa gedupeerden vooralsnog heel weinig opgeleverd. De kern van de claims was gebasseerd op misleiding en daarmee maakte vooral het Gerechtshof in Amsterdam korte metten. Het Gerechtshof vond dat de gedupeerden beter hun best hadden moeten doen om de complexe constructies wel te snappen. Dankzij dit rechterlijke oordeel - in de ogen van velen een rechterlijke misslag- mogen de banken 90% van de verdiende baten in eigen zak houden.

2 De woekerpolis-affaire.
Qua aantal verkochte contracten (polissen) is de aandelenlease-affaire 'klein bier'' vergeleken met de woekerpolis-affaire. Het gaat hier om niet minder dan 7 miljoen beleggingsverzekeringen. Deze affaire treft ruim de helft van de Nederlandse huishoudens. Totaal aan premiebetalingen voor deze polissen, een kleine 100 miljard euro. De kern van de woekerpolis-affaire is dat verzekeraars bijna twee decennia lang informatie over de kosteninhoudingen ''onder de pet'' hielden'. Bij beleggingsverzekeringen vindt er veelal tussen de 25 en 35% aan tal van kosteninhoudingen plaats, zonder dat de klant hierover vooraf werd geinformeerd. Juristen noemen zoiets niet alleen misleiding, maar specifieker ''dwalingveroorzaking''. Dwaling is het sluiten van een overeenkomst die de afnemer niet zou zijn aangegaan wanneer hij over alle wezenlijke aspecten (m.n. de kosteninhoudingen) wel zou zijn geinformeerd. Door financieel-economen is de totale dwalingschade wel geschat op circa 30 miljard euro. Inmiddels hebben verzekeraars, onder druk van de maatschappelijk onrust over beleggingsverzekeringen, compensatieregeling gemaakt. Met deze compensatie wordt echter maar circa 10 procent (!) van de totale schade gecompenseerd. De politiek (Minister de Jager; de meerderheid van de Tweede Kamer) kijkt intussen de andere kant uit en heeft de woekerpolis-affaire inmiddels bestempeld als een civielrechtelijk geschil tussen consumenten en verzekeraars, waarmee -maar dit zegt men er niet bij- de politiek verder geen bemoeienis hoeft te hebben. Niets is uiteraard minder waar. De grote affaires met miljardenschades zijn juist ontstaan door een laissez faire beleid van een overheid die de financiele sector destijds en nu geen strobreed in de weg wil(de) leggen.

Sprekender voorbeelden van wangedrag door de Nederlandse financiele sector ten opzichte van miljoenen klanten/burgers zijn er vermoedelijk niet te vinden.