Sinds mensenheugenis is het uitgeven van boeken onveranderd gebleven. Een (aspirant) auteur verzint een idee en krijgt de kolder in de kop om het wereldkundig te maken. Dan begint de creatieve martelgang van buitensporig veel uren verzinnen en fijnslijpen om het gedachtekindje in een verhaalvorm te gieten. Is het verhaal voldoende levensvatbaar dan volgt het zoeken naar de verloskundige uitgever. Eenmaal gevonden wordt na het nodige snoei- en snijwerk van een redacteur het geesteskind ter wereld gebracht en voor boekhandelaren beschikbaar gesteld. Vervolgens blijkt een waanzinnig hoog percentage niet aan te slaan en sterft al snel een stille dood. Kan en moet dat anno 2014 niet anders?
De Traditie: Zend-en-Zoek-het-maar-uit
De eeuwenlange traditie van verhalen in isolatie uitdenken, op de ...
Ben het overigens zeer eens met de door jou geschetste toekomstvisie en hints voor een aanpak. Het idee van een hoogwaardig en levend kennis-archief spreekt me zeer aan.