Een aardig verhaal over een belangrijk (maar onderbelicht) onderwerp. Wel drie opmerkingen:
1.Vergouw schrijft: Waarom (b)lijkt de controle op grote projecten vaak niet meer dan een ‘wassen neus’ te zijn, ondanks al die moderne hulpmiddelen en technieken? Wat bedoelt hij met controle? Beheersen/control?
2. Het proefschrift van Van Aken ken ik. Hij ziet inderdaad dat de kans op succes van een project toeneemt als er minder instrumenten worden ingezet. Het probleem is echter: alle projecten zijn ongelijk. Bij een eenvoudig project is wellicht geen plan van aanpak of managementinfo nodig en toch lukt het daar. Bij heel complexe projecten is dat anders en zelfs dan kunnen ze mislukken (bijvoorbeeld door scope changes, slecht stakeholdermanagement etc.). Maar kun je hieruit de conclusie trekken dat instrumentarium niet helpt?
3. momenteel geef ik (bedrijfseconoom) een cursus aan projectmanagers (ingenieurs). wat opvalt is dat ze aangeven zo weinig goede ondersteuning te krijgen van bijvoorbeeld controllers en anderen uit de staande organisatie, zodat ze zelf het 'wiel moeten uitvinden' en dat blijkt niet makkelijk. Prima instrumenten worden in de praktijk niet (optimaal) gebruikt of de uitkomsten worden niet (goed) begrepen. Daar zit in elk geval ook een deel van het probleem, volgens mij.

Beste Theo dank voor jouw reactie. Ik ga even specifiek in op jouw punt 2. Je hebt het over 'scope changes'. Neem bijvoorbeeld Prince2, een veelgebruikte tool. Prince staat hierbij voor PRoject IN Controlled Environments. Dat zegt dus veel 'if not' alles. In mijn boek het dodo effect staan nog wat voorbeelden en verder onderzoek van o.m. The Standish Group, ook over 'scope changes' (waaronder een 'kanteling van de organisatie' e.d.) Dit artikel was naar mijn mening echter gebaat bij 'kortheid', dus ik verwijs voor verdere verdieping graag naar het hoofdstuk in het boek.

Dag Gyuri, wat ik bedoel te zeggen is dat er een breed scala aan projecten is. Sommige typen zijn vast gebaat bij een 'blauwdrukaanpak' als prince2, pmbok etc., maar ander type projecten weer niet. Zo heeft Nicoline Mulder bijvoorbeeld promotieonderzoek gedaan naar 'chaordische' projecten (hoge mate onvoorspelbaarheid, chaotisch verloop en taak Pm enige orde aan te brengen) en dat leidde tot de aanpak VBPM. Hartstikke nuttig, soms in elk gevaL. Ik denk namelijk echt dat rond projectbeheersing je niet kunt spreken van 'one method fits all'. En daar ging het volgens mij bij Van Aken mis; hij vergeleek (waarschijnlijk, die info vermeldt hij niet) ongelijksoortige projecten en vroeg zich toen af of de inzet van instrumenten werkt.

Beste Theo:
Mijn adagium met betrekking tot methoden, technieken, software en aanpakken is: Alles werkt wel ergens, maar niets werkt overal.