In managementland wordt er veel geschreven en gesproken over het belang van vertrouwen. Vertrouwen in elkaar: van de manager in de medewerker en van de medewerker in de manager. Vertrouwen is één van de belangrijke ingrediënten om de grote uitdaging van leidinggevend Nederland invulling te kunnen geven: een andere leiderschapsstijl hanteren die aansluit bij deze tijd.
Uit publicaties, maar ook uit allerlei onderzoeken, blijkt dat de snelheid waarmee die leiderschapsstijl wordt opgepakt tegenvalt. Als belangrijkste hobbel wordt de overgang van controle naar vertrouwen gezien. En dat is eigenlijk niet verwonderlijk. Je zult maar leidinggevende of manager zijn in Nederland en toevallig deze week het volgende nieuws voorbij hebben zien komen, terwijl je op een spaarzaam moment van rust televis...
Als Belg kan ik bevestigen dat de teneur van de berichtgeving rond Pukkelpop inderdaad meer gericht was op onderlinge solidariteit dan op het zoeken naar oorzaak en schuld. Maar of dit iets zegt over "de" leidinggevende stijl van Belgen als zijnde fundamenteel meer vertrouwend van aard?
Misschien zegt dit eerder iets over een communicatiestijl en cultuur, waarin er minder snel luidop uitspraken gedaan worden voor het grote publiek en waarin niet iedereen zijn mening meteen aan iedereen hoeft te verkondigen. Of dat dit dus iets zegt over het vertrouwen dan wel over een meer bedachtzame en gesloten aard, laat ik in het midden.
Ik denk wel dat door het niet meteen uitspreken van oordelen en meningen, er een voorwaarde gecreëerd wordt om visies en standpunten te delen en uit te wisselen, en dat in dit klimaat vertrouwen wel makkelijker kan groeien.
Misschien dat een pleidooi voor meer vertrouwen in die zin ook een uitnodiging kan zijn om de rol van communicatie en leiderschapsstijl eens nader te bekijken?
De stap daarna die je altijd ziet op de Amerikaanse nieuwszenders en sites is de vraag ' wat kunnen WIJ beter doen in de toekomst'. Wat leren WIJ hiervan, wat voor concrete maatregelen gaan WIJ nu nemen. What is the new plan?
Dat vind ik een veel betere mindset dan met het vingertje wijzen zoals nog altijd te vaak in ons land gebeurd. Op die Amerikaanse manier ga je snel z'n allen vooruit i.p.v. veel tijd te verspillen aan de schuldvraag. En dat geldt voor dit soort grote dingen in de media, als gewoon in de dagelijkse praktijk op kantoor.