'Steeds meer werknemers vinden dat ze hun bedrijf worden uitgewerkt als zij langdurig ziek zijn.' en 'Er zijn zoveel conflicten tussen ziek personeel en werkgevers dat FNV Bondgenoten maatregelen nodig acht.' Duidelijk gevallen van werknemertje pesten, doet u mee?
Schandalig is het: 'Ziek personeel voelt zich gedumpt door bedrijf!' , 'Werkgever wil van ziek personeel af!' Vanochtend vallen de media over elkaar heen met koppen zoals de bovenstaanden die verduidelijkt worden door: 'Steeds meer werknemers vinden dat ze hun bedrijf worden uitgewerkt als zij langdurig ziek zijn.' en 'Er zijn zoveel conflicten tussen ziek personeel en werkgevers dat FNV Bondgenoten maatregelen nodig acht.' Werknemertje pesten, dus. De verantwoordelijkheid voor zieke werknemers, en nu ook voor werknemers die deels zijn afgekeurd, is een zaak voor werkgevers en veel minder voor de overheid of, anders gezegd, voor ons als collectief. Werkgevers zijn daar, blijkbaar, op zijn zachtst gezegd niet blij mee en proberen daarom die zieke, al dan niet zojuist herstelde, werknemer zo spoedig mogelijk te lozen. Kan het niet goedschiks, dan maar kwaadschiks althans die indruk krijg je als je de artikelen leest.
Volgens mij is het een complexe materie. Zo is er nog al een verschil of je te maken hebt met een zieke werknemer door een ongelukkig bedrijfsongeval, waarbij achteraf de veiligheidsprocedure toch niet volledig is gebleken; nalatigheid dus. Of dat je als werkgever gisteren een ziekmelding ontvangt omdat één van je mensen een beetje ongelukkig zijn vuurwerk heeft afgestoken. Toch voelen beiden in de liquiditeit van de werkgever hetzelfde aan. Het onderscheid tussen beiden: de verantwoordelijkheid van de werkgever. Overigens: als een werknemer zich al jaren, en tot tevredenheid, inzet voor je organisatie en hij heeft de pech om op Oudjaarsavond een vinger te verliezen dan is toch nog maar de vraag of je, om maar in de huidige terminologie te blijven, je verantwoordelijkheid als organisatie niet dient te nemen(?). Er kan voor de werkgever sprake zijn van een expliciete verantwoordelijkheid, bedrijfsongeval, of een impliciete of morele verantwoordelijkheid. Frits Philips zou het wel hebben geweten, maar die is niet meer onder ons.
Maar is het nu werkelijk allemaal zo erg? In mijn praktijk zie ik nog voldoende organisaties die ver gaan bij de ondersteuning van hun zieke werknemers en/of van werknemers met een ziek gezinslid (nb: langdurig en betaald verlof is daarbij geen uitzondering; 'sabbatical' zo u wilt). Zijn dit dan de Witte Raven? Ik betwijfel het. Daarom maar eens gekeken op de site van FNV Bondgenoten en wat lees je daar: 'De Bond krijgt wekelijks een 10-tal klachten van leden die het gevoel hebben te worden gepest door hun werkgever omdat ze te duur zijn.' Hoe triest voor betrokkenen ook, want dat zoiets ook gebeurt daar twijfel ik niet aan, maar de kans dat dit (ook) incidenten zijn is m.i. groot. Daarom: een nuancering van, in ieder geval, de media zou op zijn plaats zijn geweest.
CyberSale, 50% korting op een Pro-abonnement
Verbeter je persoonlijke effectiviteit en managementvaardigheden. Begin het jaar goed en krijg toegang tot toepassingsgerichte kennis.
Upgrade uw gratis lidmaatschap, word een Pro
Belangrijk is, denk ik, het onderscheid tussen een verloren vinger/ bedrijfsongeval of het psychologisch ziek 'zijn'. Wat is jouw standpunt tegenover mensen die met een beetje wil niet ziek hoeven te zijn? Of bestaan die mensen niet?
En een in de ogen van de werkgever nuttige werknemer zal toch sowieso niet weggepest worden,lijkt mij, zeker niet als het om iets tijdelijks gaat als een 'zere' vinger....... Waar is het onderscheid van de werkgever op gebaseerd?
Nuttige werknemers wil een organisatie natuurlijk behouden alleen: nog te vaak beseft men pas het nut van die werknemer als zij/hij, al-dan-niet ziek, vertrokken is (o.m. omdat het rendement van die werknemer niet of onvoldoende in een dossier vastligt). Dan is het vaak te laat.
Oplossing ofwel dé middelen om werknemers weer aan de gang te krijgen, het is al voldoende aangetoond: zinvolle communicatie (en daarmee bedoel ik: met Respect) én aandacht van de manager / de organisatie. Maar ja, voor veel managers / mensen zijn dit toch Grote Stappen....
De overheerlijke complexiteit van de wereld doet mij leven :)
dat als je je wel eens inzet voor een ander dat je gelijk verdacht bent ...
je bent nl. niet salonfähig met de inteelt-cultuur ...
hapje, schnabbeltje, bruine arm, pesterijtje (hahaha, het bureau en juffrouw jannie:)
die er nu juist een ander talent op na houdt ...
en dat staat de elite-toeneigende directie of toekomstig bestuursprik wel aan want dan heeft ie een wapen om te zorgen dat ie doet wat de directie wil ...
bij de nieuwjaarsborrel laat een directielid zich rustig onvallen dat de directie altijd een juiste beslissing maakt ...
juist ...
en eh ... wie bepaalt dat dan ...
de technocratie
oh ...
wat is dat mr. orwell? of nietzowellmeer?
"iemand die het systeem wil veranderen moet wel ziek zijn"
ook aanwezig in de pan die (over!)kookt:
"het zichzelfrefererende systeem is ziek"
tenslotte ...
"maar eh, als hij (of zij) niet ziek is ... "
("wie of wat ben ik dan? al die tijd ..." retorisch ... :-|
Snel, Anoniem en geen registratie.