Sancties? Pas als er een Dode valt.......

Het was gisteren weer raak: er valt in het weekeinde een dode en direct blijkt dat er wel degelijk én snel maatregelen te nemen zijn om een dergelijk 'incident' te voorkomen; wrang. Het is niet voor het eerst dat dit gebeurt, het zal ook niet voor het laatst zijn. 'Hoeveel doden dienen er nog te vallen?' zeggen we dan. Want (pas) als er een dode valt kan er opeens héél veel, dan lijken we als geraakt door de bliksem.

Overigens, dit is ook echt zoiets als het inslaan van de bliksem: het gebeurt overal, alleen nooit bij jou. Pas nadat het is gebeurd, een blikseminslag, trek je een volgende keer al is er alleen nog maar sprake van een licht grijs wolkje in de lucht iedere stekker, zelfs die van de vriezer, uit het stopcontact. 'Het kan verkeren.'

Voor die 'blikseminslag plaatsvond' hebben we blijkbaar nog nooit gehoord van het woord sancties, sancties die aan iemand worden opgelegd als die 'iemand' niet doet wat er van hem/haar bij de normale(!) uitvoering van een functie wordt verwacht. Er dient blijkbaar eerst sprake te zijn van een exces. Raar want dit tast onze integriteit aan, toch?

De Nederlander staat buiten de eigen landsgrenzen bekend als een 'houten hark': iemand die zonder omwegen, zonder zich zelfs bewust te zijn van enige vorm van etiquette, direct to the point komt. Direct duidelijk maakt waar het opstaat! Dat levert heel wat sock & awe op bij de verbrouwereerde buitenlander; zo lijkt.

'Zo lijkt' want: was het maar zo. Met onze POP's, PIP's, PAP's, RAP's of hoe al die beoordelingsformulieren ook mogen heten, lijken we niet eens in staat om een 'normale medewerker' te beoordelen. De 'slechte' boodschap 'dat ie toch niet helemaal naar wens functioneert' (nb; de klanten schoffeert bijv.) stellen we het liefst zo lang mogelijk uit. 

& Da's niet goed want pas als je beoordeelt kun je belonen maar kun je ook, tegenovergesteld, sancties opleggen. & Da's meer dan er mee dreigen. Doe je dat laatste niet, sancties opleggen, dan word je als manager maar ook als werkgever op enig moment niet meer serieus genomen. Dat moment is dan vervolgens de ideale voedingsbodem voor excessen, sinds dit weekeinde weten we weer hoever dat kan gaan (nb; want ook een taxi is een werkplek).

Kern van de boodschap vandaag: Management vraagt om Integriteit, daarbij hoort ook (kunnen) beoordelen, maar integriteit kent zijn landmijnen of valkuilen. Om die te vermijden kwam Ben Heineman in 2007 met de volgende tips:

Avoiding Integrity Land Mines, Core Principles and Key Practices:

• Demonstrating consistent and committed leadership. (nb; daar is ie weer: Commitment)
• Going beyond formal financial and legal rules. (nb; je kan nu dan wel wettelijk maatregelen nemen of boetes opleggen maar daarmee ben je er niet, dit gaat veel verder!)
• Staying ahead of the sheriff. (nb; in dit geval geldt dit zelfs letterlijk)
• Building standards into business processes. (nb; normaal gedrag dus, 'zo doen we dit hier')
• Encouraging finance, legal, and HR to be both partner and guardian. (nb: alle facetten van organiseren spelen een rol)
• Giving employees a voice. (nb; daar is 'die andere' weer: Communicatie; zelfs richting 'foute' klanten)

(bron: Avoiding Integrity Land Mines)

Wat denkt u, kunnen we een volgende dode voorkomen?