Moeten Politici de Waarheid vertellen? (placebo-taal)

Met het ene debat na het andere worden wij klaargestoomd voor de verkiezingen op 09 juni a.s. Zo gemakkelijk als onze heren en dames politici zich naar de politieke arena begeven, zo eenvoudig draaien zij één dag later hun woorden alweer terug.

Zo stelde Job Cohen gisteren dat de door zijn PVDA bij het CBP aangeleverde info niet correct was. Dat kan, maar Cohen is met deze vergissing niet de enige. Ook andere politici slaan elkaar om de oren met zoveel cijfers dat het de ander rood voor de ogen wordt; zo zagen we dinsdagavond o.m. op NED 1. 

Het is zelfs bon ton om de ander te confronteren met teksten uit het programma van die ander. Menig politicus haalt tijdens de uitzending een opgefrommeld stukje papier uit zijn zak c.q. haar tas. Een tekst afkomstig van de ander, maar die ander is oprecht verbaasd, lijkt het niet te weten & brabbelt maar wat voor zich uit. De kijker/kiezer in verwarring achterlatend.

Vraag is nu: moet je in het rechtstreekse debat de waarheid spreken, niets anders dan de waarheid & dat omdat de kiezer dat wil?

Of kun je beter het antwoord schuldig blijven & daarvoor je verontschuldiging aan de kijker aanbieden?

Vooraf gesteld, het is ook lastig om je politieke programma van A-Z van buiten te kennen. Laat staan dat je jezelf over de consequenties daarvan bewust bent. Het zou mooi zijn, die kennis, maar dat te veronderstellen is een utopie.

Dan draaien we het maar om: zit de kijker/kiezer er eigenlijk wel op te wachten, dat een politicus eerlijk is?

Wat ons hierbij helpt dat is het stuk Truth-telling and Withholding Information van de University of Washington School of Medicine. Deze informatie hoort bij hun opleiding Ethics in Medicine.

"When physicians communicate with patients, being honest is an important way to foster trust and show respect for the patient. Patients place a great deal of trust in their physician, and may feel that trust is misplaced if they discover or perceive lack of honesty and candor by the physician." (Nb; Verander 'voor het gemak' physician door politicus en patient door kiezer.)

We lezen hier de, binnen de ethiek cruciale, woorden vertrouwen & respect. Merkt de patient (hier de kiezer) bij de dokter (hier de politicus) een gebrek aan eerlijkheid & moed, dan is het gedaan met het vertrouwen. Laat staan dat we nog spreken over zoiets als respect.

Univ of W.: "Yet there are situations in which the truth can be disclosed in too brutal a fashion, or may have a terrible impact on the occasional patient." Ik zie de politici onder de lezers alert worden.

Politicus: 'De informatie die ik je zou willen vertellen is té gevaarlijk! Dus kan ik je maar beter iets anders vertellen.' Daar is 'iets' voor te zeggen, zeker in tijden van 'crisis'.....

Univ. of W. komt met een voorstel nl. het inzetten van de placebo en vraagt zich af: "Is it justifiable to deceive a patient with a placebo?" Is het toegestaan dat je de patiënt (Nb; hier nog steeds de kiezer) voor de gek houdt?

Reactie van Univ. of W. "A placebo is any substance given to a patient with the knowledge that it has no specific clinical effect, yet with the suggestion to the patient that it will provide some benefit. The placebo effect is powerful, in many cases providing measurable improvement in symptoms in 20-30% of patients."

Dat zijn nog eens mooie resultaten: je belooft 'iets' dat feitelijk niet werkt, dat niet waar is & toch levert het goede gevoel bij de kiezer 20 - 30% verbetering op! Dat is wat we noemen een economic boost!!

Overigens, voordat jij binnen je organisatie nu ook in 'placebo-taal' gaat communiceren laten we eerst nog even kijken naar dat wat er in Truth-telling and Withholding Information als slotopmerking wordt geplaatst: "In general, the deceptive use of placebos is not ethically justifiable."

Oops, het is ethisch niet verantwoord de kiezer voor de gek te houden......