Pixie Dust c.q. Reclame maken bij het Vrije Woord

V.w.b. 05 mei 2017 blijven mij 2 gebeurtenissen bij van 'onze' (nog niet) Nationale Feestdag: de lezing van acteur Nasrdin Dchar en de manier waarop TMG Mediagroep's Geen Stijl de wereld denkt te veroveren. Groter kon een contrast voor mij niet zijn op de dag waarop het thema was: ‘Liefde overwint Haat, altijd’.....

De ophef over vrouwonvriendelijke teksten op Geen Stijl en vergelijkbare sites triggerde mij op het moment dat journalist Roderick Veelo vrijdagavond in het programma van Jeroen Pauw hierover opmerkte: 'Journalisten zijn verdedigers van het vrije woord.' De 5 mei lezing van Nasrdin Dchar bekeek ik op zaterdag. Hij sprak over Peter Pan's Pixie Dust.

Beide voorvallen zijn voorbeelden van leiderschap maar dan wel ieder aan een andere kant van het spectrum genaamd Respect.

Het Vrije Woord, ik ben een groot voorstander van het Vrije Woord, doe er zelf vrolijk aan mee, maar wat is het vrije woord waard als je daarmee anderen respectloos behandelt, beschadigt zelfs? Dan zijn we m.i. doorgeslagen v.w.b. de interpretatie van het woord vrijheid.

Dat er op Geen Stijl reclame boodschappen verschijnen van organisaties als Belastingdienst, McDonald's, De Efteling, Rabobank 'and the likes' is niet verwonderlijk. Voor reclame doeleinden worden websites, ManagementPro ook, door de marketeers van genoemde organisaties beoordeeld op de populatie die de site met regelmaat bezoekt, niet op de inhoud. Dat het je dan ook ontgaat dat de gehanteerde teksten waarop je organisatie meelift niet altijd respectvol zijn voor een deel van de andere populatie die je bedient, kan ik je niet vergeven maar ik kan het wel begrijpen. Dat je je marketing activiteit op Geen Stijl nu beëindigt, is de bekende mosterd na de maaltijd.

Aanleiding voor het beroeps-beschermende-optreden van Veelo bleek een opinie artikel te zijn dat die vrijdag verscheen in het NRC "Beste adverteerders op GeenStijl en Dumpert, u betaalt mee aan vrouwenvernedering." De reactie daarop van het Geen Stijl journaille was er één van het van hen bekende 'van Dik Hout Zaagt men Planken': LIVE PAUW. Boekverbranden met @ryhertzberger. Geen betere verdediging dan de aanval, vond men. V.w.b. de vrouwonvriendelijkheid deed men er dan ook nóg een schepje bovenop.

Zaterdag maar eens teruggekeken naar de, met véél minder ophef gevolgde, 5 mei lezing van Nasrdin Dchar. Die inhoud bleek van een totaal andere orde. Nu had Dchar op mij al indruk gemaakt met zijn overwinningsspeech voor het Gouden Kalf op 30 september 2011 (zie vid.), hier raakte hij op 050517 opnieuw een gevoelige plek van de Nederlandse samenleving. Dchar vraagt zich af of we eigenlijk wel iets te vieren hebben? Een enkel citaat.

"Het is in 1968 dat mijn vader naar Nederland komt, met open armen ontvangen. Uit de geschiedenis haal ik al pratend met mijn ouders veel. Persoonlijke strijd, pijnlijke en ontroerende herinneringen aan een vergane tijd, en overwinningen. Niet alleen elementen uit onze gedeelde familiegeschiedenis. Ook de staat van de wereld door de tijd heen geeft verklaringen voor waar we als mensheid, als land of als wereld staan, waar we nu staan. In de jaren zestig zei Nederland tegen mijn vader: welkom.

Het Nederland van nu zegt: ‘oprotten’. Het is pas wanneer we terugkijken dat we de patronen en takken van de stamboom zien." Het is pas wanneer we terugkijken...... Idd.

"De strijd in de Tweede Wereldoorlog eren we door parallellen te trekken tussen dat wat er toen gebeurde en nu gaande is. Als we empathisch zijn, dan voor alle leed want empathie discrimineert niet. En toch gaan we als land slecht als het gaat om onderwerpen als gelijkheid, waardigheid, medemenselijkheid, kleur, inclusie en normen en waarden. (.....)

Wat voor impact heeft het als je als land elk jaar de vrijheid viert door te zeggen dat we moeten beseffen dat vrijheid geen gegeven is en ondertussen vluchtelingen in tenten in Griekenland laat dood vriezen. Wat voor impact heeft het als we zeggen dat we in een land leven waarbij we de vrijheid van de religie moeten koesteren maar tegelijkertijd de ogen sluiten voor een steeds groter wordende haat voor alles wat maar met Islam te maken heeft. Wat voor impact heeft als Nederlandse jongeren met een migratie achtergrond niet aan een baan komen omdat ze Mohammed of Aisha heten en de baas van ons land vindt dat zij zich dan maar moeten invechten?" De blik van 'baas' (en leider?) Mark Rutte zegt vervolgens alles....

De tekst van de lezing is uitgeschreven maar de presentatie gaat verder, is meer. Zie en beluister Nasrdin Dchar's 5 mei 2017 '12 lezing: Liefde Overwint Haat, Altijd.

Leiderschap kent tipping points, momenten en ervaringen waarop of waarna mensen cruciale beslissingen nemen. Opeens bekijken zij de wereld van een 180o andere kant. Je vindt daarvan hier in het blog, volg het thema 'leiderschap', verschillende pos en neg voorbeelden. 05 mei 2017 zou in hindsight zo'n tipping point kunnen zijn: gaan we mee in het Stijlloze cynisme en sarcasme of geloven we in de mogelijkheden en kansen van Pixie Dust "Het kleine hulpmiddel dat mensen helpt geloven dat ze kunnen vliegen."?