Medewerkers: executeer je hen of neem je ze op schoot?

http://www.youtube.com/watch?v=OOzkkH4fqDM

Je bent geen leider zonder volgers. Maar een manager kun je zijn zonder dat je medewerkers hebt. & Dan zijn daar nog de managers die zich plots realiseren dat het hebben van volgers toch wel handig kan zijn, dat maken ontwikkelingen in de laatste dagen (ook) duidelijk.

Je hebt managers die hun volgers met alle macht tot dat volgen willen dwingen, tot het volgen van hun denkbeelden hoe achterhaald dat die ook zijn. Zij gaan daarin zo ver dat zij bereid zijn jou daarvoor te executeren of vriendelijker gezegd: jou te laten vallen.

Je hebt daarentegen ook managers die zich plots realiseren dat pamperen of pleasen ook een handige manier kan zijn om volgelingen achter zich te scharen, zeker als het er om gaat spannen. Zij worden plots héél aardig, nemen jou zelfs op schoot.

Is er een methode aan te raden?

'Maar,' zeg je nu, 'een manager heeft toch altijd medewerkers?'. Dat is niet waar. Je hebt werknemers die de titel 'manager' dragen, of een afgeleide daarvan, zonder dat ze hiërarchisch in een organogram voorkomen. & Je hebt inderdaad managers die over werknemers beschikken. Dit zijn naaste collegae die toch vooral opereren als 'overlevers'. Je noemt hen op z'n best 'werknemers'. (nb; een medewerker werkt mee & dat in de ruimste zin van het woord, niets iets dat iedere werknemer doet....).

Overlevers zijn die mannen & vrouwen die de manager c.q. de zelf benoemd leider 'uit de wind houden'. Die hem (nb; 'haar' kan ook) een diffuus beeld geven van de werkelijkheid: 'Niet alleen wij luisteren naar jou & volgen jou, dat doet de rest ook!'.

Deze overlevers beschermen de manager door onder hem een leemlaag aan te brengen. Michel Tilmant, v/m CEO ING, is daarvan een 'mooi' voorbeeld: nadat hij zich terugtrok in de Ardennen wist hij te melden dat hij geen idee had over dat wat er werkelijk speelde in zijn organisatie; geen leider dus, deze Tilmant.

Pas als 'de nood aan de man is' komt de manager uit zijn stoel & gaat 'het veld in' om te zien of zijn incrowd hem niet toch te veel moois heeft voorgepiegeld. Dat kan dan schrikken zijn. Zo constateerde deze week de ene manager dat zijn 'werknemers' in opstand waren gekomen tegen zijn beleid. Een beleid dat hij nu toch met verve verdedigt, zelfs op straffe van de dood.

De andere manager kwam er achter dat het nog niet zeker is dat zijn Plan ook gedragen gaat worden door een meerderheid van de 'werknemers'. Je realiseert je dat je (toch) obstinate gedrag niet bij iedereen in de smaak valt dus draai je jezelf 180o om. Voor 'werknemers' kan dit zeker zo verrassend zijn als bedreigd worden met de dood.

Op zich wellicht te begrijpen dat deze managers vast willen houden aan hun positie op welke manier dan ook, voor een Leider is deze vorm van 'communiceren' echter niet aan te raden.

Het is prettig als je beschikt over een authentieke manier van communiceren, als je gecommitteerd bent aan je Plan, je Boodschap, als je helder & duidelijk bent, standvastig, plezierig in de omvang, liefst ook nog empathisch. Beschik je over deze eigenschappen, ben je trouw aan jezelf, ben je integer, zie je jezelf zoals de schaapsherder in de definitie van Nelson Mandela*, dan pas bestaat de kans dat je medewerkers hebt die bereid zijn jou te volgen. Dan pas zul je kunnen zeggen 'Ik ben een Leider!'. :-)

* "A leader. . .is like a shepherd. He stays behind the flock, letting the most nimble go out ahead, whereupon the others follow, not realizing that all along they are being directed from behind." Ook wel: het gaat in de dagelijkse praktijk niet om jou, het gaat om je volgers.