Managen is de minst efficiënte activiteit in je organisatie. Part Deux.

http://www.youtube.com/watch?v=QTOaNKYVQIc

30 november 2011 verscheen hier de 1e entry met de titel Managen is de minst efficiënte activiteit in je organisatie. Sinds die tijd is het een regelmatig terugkerend onderwerp o.m. in Master Classes 'Persoonlijk Leiderschap'. Het levert vervolgens een mooie dialoog op met de studenten, vaak zelf ook (nog) leidinggevenden.

Net als voor de toen al aangehaalde Gary Hamel is de 'democratische organisatie' een onderwerp dat me intrigeert. Individuele 'zaken' als (virtuele) Kennis, Kunde en Competenties komen steeds dichter bij elkaar, dus dat kan het verschil tussen een baas en een medewerker niet meer verklaren: de Baas als de ''al wetende". Daarnaast maakt de crisis pijnlijk duidelijk dat er maar weinig mensen beschikken over een (liefst) unieke Visie, toch een capaciteit van de Baas om onze organisatie vlekkeloos naar de toekomst te leiden..... Vraag is dan: Wanneer Stopt de Baas?

Het is een vraag die deze week wordt beantwoord in het New York Magazine. Auteur Matthew Shaer stelt het nog stelliger: The Boss Stops Here. Vanaf nu is het afgelopen met de Baas......

Hamel bracht eerder bezoeken aan democratische organisaties als W.L. Gore & Associates en tomatenkweker Morning Star. Shaer bezocht voor zijn artikel het in Ann Arbor gevestigde MENLO Innovations. (Nb; na de klik zie je op het plaatje 'de pet' die men opzet als men tijdens een gezamenlijke vergadering het woord neemt..... ;-))

Mede MENLO oprichter Rich Sheridan (55) vertelde Shaer hoe hij tot het besluit kwam om, na een carrière als Vice President, op te gaan in een democratisch proces. (nb; Shaer noemt zich op de MENLO site nog een 'CEO', die titel blijkt toch gewaardeerd te worden door, nu nog, meer hiërarchisch ingestoken cliënten.... op zijn visitekaartje staat de titel Chief Storyteller and Tour Guide.)

"The story  starts in the late fall of 1997, when Sheridan, at the time a V.P. at a document-translation firm called Interface Systems, invited his then-8-year-old daughter, Sarah, to join him for a day at work. Around five in the afternoon, Sheridan turned to her and asked what she had learned. 

“Well, Daddy,” she replied—and here, Sheridan screws up his face and crunches his body low into his chair and, for a 55-year-old man, does an admirable impression of an 8-year-old girl—“I learned that you’re really important.”

“What makes you say that?” Sheridan asked.

“All day long,” she said, “people came in here and asked you to make a decision for them. And you made a decision, and they went on their way.”

Sheridan was mortified. “I realized that the organization couldn’t move any faster than me,” he said. “That I was the bottleneck.”

De Baas als blokkade om de organisatie zichzelf te kunnen laten ontwikkelen. Wellicht dat dit nu meer opgaat dan ooit.....

Shaer haalt meer voorbeelden aan van organisaties met een business model dat aanschuurt tegen het principe van de democratische organisatie zoals: web-hosting company DreamHost. Ook DreamHost kent nog een CEO in de persoon van Simon Anderson. Anderson was in 2011 één van de 3 'finalisten' voor deze baan. "To make his case, Anderson was trotted in front of a majority of its 100 employees, asked to give a little speech, and answered questions from the crowd. He won narrowly, by a margin of 53 to 47 percent."

Zo'n verkiezing, iets dat volgens GORE's CEO Terri Kelly ook binnen haar organisatie wordt toegepast, laat zien dat democratische organisaties een bijzonder werving en selectieproces kennen. Binnen MENLO is dat gebaseerd op het principe van (kunnen!) samenwerken*. De link naar de whitepaper die de Chief Story Teller hierover schreef vind je, en de ervaring van één van de kandidaten lees je, in de entry: De Definitieve Gids voor Werving en Selectie in Goede Tijden (en Slechte).

MENLO past, als democratische organisatie, openheid in beloning & waardering toe maar dat ging niet 'zo maar'.....

Bron: New York Magazine illustration by Marc Boutavant

In het artikel in het New York Magazine lees je over voor- en tegenstanders van dit democratisch principe. Conclusies is 'eenvoudig': dit idee past niet bij iedere werknemer. Eén van de MENLO medewerkers merkt op “I think there are actually people who want to just go to work, be told what to do, do it, and go home.”

Bron: The Boss Stops Here.

Overigens, ook de EU kent democratische organisaties, zoals de Spaanse coöperatie Mondragon.

*VID: over de nieuwe FOX serie 'Does someone have to go?' merkt Matthew Shaer op "Much of the show works like this: It turns the concept of self-management into the stuff of nightmare. As the New York Times noted, the program assumes “that what’s wrong with the American workplace is the workers. The problems discussed aren’t about the structure of the company, or the state of its chosen industry and market, or the economy as a whole. Employees are the enemy.” And bosses, by default, the heroes." Dat is het dus NIET, de democratische organisatie...... :-o