Jawel dames, terugbetalen!

Als u nu, beste lezeres, na het behalen van uw MBA en een, al dan niet korte, carriére in het bedrijfsleven besluit om het arbeidsproces te verlaten dan krijgt u de rekening gepresenteerd! Althans, als het aan Sharon Dijksma van de PVDA ligt. Dus: bezin voordat je begint aan je carriére c.q. je opleiding.
Het door een ex-werknemer terug laten betalen van de investering die de oud-werkgever deed in zijn/haar opleidingen, is als jaren een hot issue. Veel bedrijfstakken hebben dit terugbetalen zelfs in hun CAO opgenomen: 'jij verlaat ons, da's jammer maar nu betaal je wel de studiekosten terug die wij in je investeerden!' Omdat veruit de meeste nieuwe werkgevers geen enkel probleem zien in het overnemen van deze kosten is de maatregel feitelijk een wassen neus, slechts het verschuiven van middelen. Niemand van de werknemers voelt zichzelf door deze maatregel verplicht om toch te blijven. Het is zelfs zeer waarschijnlijk dat er in de ex-werknemer meer is geïnvesteerd dan sec. deze studiekosten. Ook terugvragen dan maar?

De Raad voor Werk & Inkomen maakte in haar 'Arbeidsmarktanalyse 2005' melding van het feit dat we in Nederland 'nog al wat' (hoog)opgeleide vrouwen 'op de reservebank' hebben zitten. Dames die na een opleiding en een cariére in het bedrijfsleven besloten om, soms tijdelijk soms langdurig, thuis te blijven en daar een andere carriére ambiëren. Da's jammer, stelde het RWI want we hebben hen hard nodig voor onze economie(!) De uitdaging die het RWI aan de Regering adviseerde luidt: breng deze dames, deze reserves terug in het arbeidsproces.

De PVDA heeft volgens vice voorzitter Sharon Dijksma nu dé oplossing gevonden voor deze uitdaging: laat werknemers(v) die het arbeidsproces verlaten de in hen geïnvesteerde studiekosten terugbetalen! Want als zij weggaan dan betekent dat een kapitaalsvernietiging. De eis van terugbetalen zal hen wel op andere ideëen brengen! Ze gaan dan niet naar huis, nee ze blijven behouden voor hun werkgever.

Vermoedelijk is dit iets te kort door de bocht. Het zal er in ieder geval aan bijdragen dat werknemers(v) met ideëen over hun privéleven minder gemotiveerd worden, dat ze vervolgens waarschijnlijk 6 maanden langer werken zodat ze toch aan deze verplichting kunnen voldoen. Daarom: hoezo oplossing? De vraag is zelfs of er hier werkelijk sprake is van 'kapitaalsvernietiging'. Indien een organisatie / werkgever Strategisch HRM toepast, dan mag je er van uitgaan dat 'de-medewerker-in-kwestie' op zijn minst renderend is geweest in de periode dat zij (hij kan natuurlijk ook) voor de organisatie werkte....

Hoe dan ook: deze actie bevestigt het toch al niet zo positieve beeld dat het World Economic Forum heeft over de positie van de werkende vrouw in Nederland. (NB: wat doet Sharon zelf eigenlijk, zou ze ook eens zo'n carriére switch willen maken?)