In the eye of the beholder…

Na ruim drie jaar hard werken werd gisteren afscheid genomen van een lid college van bestuur van onze organisatie. Een directeur die niet uit het onderwijs kwam, maar met minstens net zo veel hart voor onderwijs als de meesten hier doelstellingen heeft gezet en behaald. Geen directeur in de zin van woord en zeker geen manager, hoewel hij dat ook goed kan. Een leider, althans in mijn ogen…

Hoewel het verschil helder is, blijft het voor mij een interessant raadsel. Een manager managet, regelt en zorgt dat processen lopen. Een leider staat zelf niet in de schijnwerpers en heeft (bedoeld of onbedoeld) volgelingen. Ik ben er 1 van, en zeg bewust hier ‘ben’. Want hoewel we gisteren afscheid hebben moeten nemen, is het mijn intentie zijn nalatenschap door te zetten. Ik zie mezelf niet als ‘leider’ maar ik hoop dat ik mijn collega’s kan blijven enthousiasmeren op de onderwerpen waar hij fier op was (en is).

Verontrustend is het dan ook, als ik collega’s hoor praten over de voorbereidingen van het afscheid. Er wordt geregeld dat er transport is van huis naar de organisatie, “wat overdreven”. De hapjes voor bij het borreluur zijn luxer dan de standaard belegde stokbroodjes en minifrituur, “dan kan het wel”. Mijn conclusie: zij zien hem als manager, misschien wel als directeur. Jammer.

Ik leerde gisteren dat een leider nooit een leider voor iedereen kan zijn. Een bevestiging dat je nooit 100% van je organisatie mee krijgt. Er zullen altijd mensen zijn die er anders tegen aan kijken….en dat houdt het uitdagend!