"De kloof tussen de snel denkende en handelende internet-generatie en ervaren rotten leidt regelmatig tot wederzijds onbegrip en irritatie op de werkvloer" aldus de Volkskrant dd 18 maart. De oudere generatie weet niet om te gaan met de vaardigheden en de vernieuwingsdrang van de screenagers.
Is dat zo? In beeldende termen wordt de generatiekloof beschreven tussen een junior- en een senior-adviseur in de organisatieadvies-branche.
Ruud - de senior - vindt het opvallend dat de internet-generatie van alles tegelijk doet; ze willen ook altijd bereikbaar zijn. "Zijn ze er dan wel met hun aandacht bij, vraag ik mij af". Hij vindt Email een mooi hulpmiddel maar voor het opbouwen van goede relaties en vertrouwen heb je persoonlijke gesprekken nodig; hij signaleert dat Lisa - de junior - kennelijk toch wel prima relaties weet op te bouwen per Email. "Voor mij onbestaanbaar!" Ook wordt hij af en toe overdonderd door haar snelheid van denken en de hoeveelheid informatie die ze vergaart. Maar "Jonge mensen plukken alles van internet en denken dat zij zo oplossingen binnen handbereik hebben" En "Voor praten en vergaderen halen veel jongeren hun neus op. Het is zo makkelijk om achter je computer plannen te maken maar om het te kunnen uitvoeren zal je echt met met je collega's om de tafel moeten zitten."
Lisa- de junior dus -vindt dat het al gauw te snel gaat voor ouderen." Ze hebben er geen oog voor dat wij anders werken, sneller, doelmatig keuzes maken, en geven ons die ruimte niet. Ze zien de handigheid met techniek en de vlotte manier van werken vaak als een bedreiging. Wij willen meteen aanpakken, ouderen gaan eerst vergaderen. Als ik mijn mening geef kijken ze mij aan met een blik van: 'Wat denk je wel'. Afkeurende blikken zijn je deel zeker van ouderen, vooral vrouwen. Vergaderingen verlopen zo traag en stroperig. Ik ben voor overleg en knopen doorhakken. Ze overleggen en overleggen maar. Maar 'Je bent jong dus je kunt dit of dat niet is vaak de houding'.
Mooie boel; een echte generatiekloof aangejaagd en uitvergroot door de digitale revolutie. Hier zijn twee verschillende werelden aan het ontstaan. De 40-plussers komen toch een beetje in de hoek van de oudere sukkelaars; 40+, toch een flinke groep stroperige vergaderaars! Heb ik de afgelopen jaren zitten slapen? Is er inderdaad zo'n forse kloof aan het ontstaan. Denken en doen de oudere digibeten trager? Herkent u iets van dit verhaal?
CyberSale, 50% korting op een Pro-abonnement
Verbeter je persoonlijke effectiviteit en managementvaardigheden. Begin het jaar goed en krijg toegang tot toepassingsgerichte kennis.
Upgrade uw gratis lidmaatschap, word een Pro
Een van de dingen die er bij juniors aan ontbreekt is ervaring. En een nadeel voor hun is dat ze denken dat ze meer kennis vergaard hebben. Ik ben van mening dat het onderwijs er de laatse tientallen jaren nu niet zo geweldig op vooruit is gegaan. Misschien is het ook zo dat ik, omdat ik zwart-wit denk, dankzij jarenlange prograammeerkennis, dat ook ik vrij recht toe recht aan ben bij vergaderingen. Voor mij geen eindeloos Nederlands geblabla. Eigenlijk heb ik het beste van allebei: en het snelle, zwart/wit- denken dankzij de digitale revolutie en de jarenlang opgebouwde ervaring in het bedrijfsleven.
Misschien komt in het voorbeeld eerder het verschil tussen mannen en vrouwen dan het verschil tussen jong en oud tot uiting. Het is immers al lang bekend dat in het algemeen vrouwen meer dingen tegelijk kunnen doen en mannen zich in het algemeen concentreren op slechts een taak tegelijkertijd.
Als reactie op de door W. Mastenbroek geconstateerde "aangejaagde generatiekloof" een vraag: Hoe komt het toch dat jongeren het kennelijk nodig hebben zichzelf steeds te definieren in hun relatie t.o.v. ouderen. M.a.w. Is hier echt een generatiekloof of laten jongeren en ouderen zich tegen elkaar uitspelen. (Waar twee vechten om een been...)Is het niet veel inspirerender, vooral voor jongeren, om op hun eigen manier hun eigen "ding" te gaan en daarbij te vertrouwen op eigen kracht?
Mijn ervaring is dat sommige mensen ongeïnformeerd en weinig gemotiveerd knopen doorhakken en anderen dat maar niet kunnen, ondanks alle informatie. Ik zie daar echt geen lijn in qua leeftijd. Zelf ben ik 40+ en verbaasd hoe weinig doelmatig sommige jongere collega's het internet gebruiken. Ik haal ook m'n neus op voor overbodige vergaderingen, zeker als daar ook nog eens veel tijd voor verplaatsingen in kruipt.
Afkeurende blikken krijg je altijd en overal van een bepaald soort mensen. Het maakt geen verschil of je 40+ of 40- bent. Ze kennen je niet of je bent er nog niet lang genoeg, of wel veel te lang. Het beste is een open houding te hebben, te luisteren naar mensen en ze niet te beoordelen op leeftijd, geslacht of uiterlijk. Die positieve houding mag je terug verwachten en je hebt recht op je mening en recht op een eerlijk antwoord als je die uit.
Vriendelijke groeten,
Herman
Het snel en makkelijk vergaren van gegevens
is niet onbelangrijk, evenmin het met gepaste ervaring transformeren van gegevens in informatie. Als je 't dan nog met goede relaties voor elkaar krijgt de informatie in een goede context te plaatsen en SMART - oplossingen uitgevoerd te krijgen mag je met trots vaststellen dat de keten beter functioneerd. Hierdoor wordt de klant beter en dus ook het bedrijf. Enwel uiteindelijk blijft je bestaansrecht overeind en dat is zo prettig ook nog want dan kan je morgen weer fris aan de slag.
En of je nu de 60-, 50-, 40- of 30, minnners respectievelijk plusser pakt als graadmeter voor functioneren kan een sociale filosofische benadering alleen helpen mits hiervoor snel goede gevens in informatie worden getransformeerd enz.enz. enz.
Het proces van verbetering behoeft soms schoktherapie soms massages, toch blijft verbetering afhankelijk van "flow". En deze flow moet je samen creeren of je nu 30 - of 60 + bent.
Succes in de zoektocht naar samenwerking.
Maar... de interpretatie van die informatie, het een plekje kunnen geven in je gedachten, het overwegen of direct handelen nu wel het gewenste effect sorteert of dat je meer bereikt door even te wachten, prioriteiten stellen, doen ze dat ook sneller? Ik betwijfel het.
Zoals Edgar terecht opmerkt: het zit um in de samenwerking. Om goed te kunnen samenwerken zijn methodieken niet de eerste vereiste. Voor een goede samenwerking heb je nodig: vertrouwen hebben in jezelf, kunnen anticiperen op het proces dat je ingaat, respect tonen voor elkaars kunde, kunnen luisteren, accepteren dat een goed lopend team meer bereikt dan een éénling, zaken kunnen neerzetten die ook overmorgen nog steeds goed werken.
Lekker oubollig, zo'n reactie? De aanhouder wint...
Ik was 'adviseur' op mijn 24e. De term zet ik bewust tussen aanhalingstekens, omdat ik toen vooral mijn ratio gebruikte. Daar wordt je ongeduldig, betweterig en drammerig van. Je bedenkt geweldige dingen, maar je mist de persoonlijkheid om die dingen te implementeren. Je denkt in je arrogantie dat je niet begrepen wordt. Helaas. De ander is ook intelligent en had jouw oplossing zelf ook kunnen bedenken. De werkelijke hulpvraag aan adviseurs ligt vaak in wat niet uitgesproken wordt.
Inmiddels ben ik 33. Nog niet oud, maar ik heb wel veel geleerd. Nu vaar ik meer op mijn gevoel, soms zelfs uitsluitend. En wat blijkt? Het maakt niet uit wat je rationeel bedenkt. Er zijn vele wegen naar Rome. Het is het gevoelsniveau dat zorgt voor effectiviteit. Want terwijl mijn ratio de dingen doorziet, laat empathie me begrijpen wat ik zie. Scheelt een hoop frustratie, zeker bij veranderingen.
Empathie heeft iets te maken met jezelf leren kennen. En dat is niet gebonden aan leeftijd, maar het loopt wel vaak parallel met levenservaring en persoonlijke ontwikkeling. Voor sommigen komt dat proces nooit goed op gang, anderen zijn vroegrijp. De leeftijdsdiscussie is daarom zinloos en inhoudsloos.