Marco Borsato of hoe financier je een Personal Brand?

We weten het allemaal: een Persoonlijk Merk wordt pas écht succesvol na zijn overlijden. Voorbeelden daarvan zijn Elvis Presley, Jim Morrison en meer recent Michael Jackson. Maar om nu te stellen dat de crediteuren van Marco Borsato het meest geholpen zouden zijn met diens overlijden, dat gaat hier toch wel erg ver (....). Wat dan ook interessant is, is het antwoord op de vraag: hoe komt een levende Borsato er weer bovenop?

Ook de recente financiële ontwikkelingen rondom Borsato´s The Entertainment Group volg ik met (v/m) bancair interesse. TEG is momenteel niet de enige organisatie die in surceance van betaling verkeert, het is ook zeker niet het enige bedrijf waarvoor nu faillisement dreigt maar het is wel 1 van de weinige Nl. organisaties waar een Personal Brand nauw bij betrokken is & dat laatste intrigeert mij. Ik vraag me dan ook af: hoe financiert mijn v/m werkgever & TEG huisbankier, RABOBANK, deze Personal Brand? & Is de financiering van deze, toch gerenommeerde, Rabo-klant anders dan van die andere Personal Brand & dito Rabo-klant André Rieu?

Dat Borsato's bedrijf zoveel schulden had was zelfs voor zijn collega Guus Meeuwis een onaangename verrassing. Rieu daarentegen doet nooit moelijk over zijn schuldenpositie: die is 'ruim'. Als onderpand heeft Rieu de miljoeneninvestering in een aantal Schlossen Schönbrunn. Decorstukken die zo nauw verbonden zijn met het Merk Rieu dat voor ieder ander de waarde slechts beperkt is tot 40 containers staal. Daarmee kun je als bank dan ook niet zoveel maar waarmee dan wel?

Nederlandse banken in het algemeen en hier de Rabobank in het bijzonder, lijken niet gespecialiseerd in het financieren van beroemdheden, het financieren van Persoonlijke Merken & da's jammer. Sterker nog: da's een gemiste kans! Want dat de mediajongens- en meisjes van de Rabobank niet blij zijn met de 'reclame' die ze nu o.m. van De Telegraaf ontvangen, mag duidelijk zijn. Voor dat je het weet lopen de Tifosi di Marco, tevens rekeninghouders, bij je weg. & De kans dat Marco zelf ooit nog op een Rabo-feestje opdraaft mag ook als nihil worden beschouwd.

De zekerheden voor een standaard financiering bestaan uit: hypotheek op zakelijk onroerend goed, verpanding van secundaire zekerheden (zoals de opbrengsten uit de Symphonica in Rosso concerten), achter- & borgstellingen, al dan niet gesecureerd (gesecureerd zoals hier op Borsato's villa) en een scala aan verzekeringen (nb; waarin de DSB Bank weer heel bedreven is).Verder zijn er vaak nog legio persoonlijke borgstellingen, iets dat de ondernemer-met-een-droom bij aanvang van de financiering maar wat graag ondertekent, maar ook iets waarvan hij de (mogelijke) consequenties totaal niet kan overzien.... & Dan houdt het (voorlopig) op; 'gelukkig' hoor ik u bijna denken.

Komt er vervolgens een moment dat de debiteur niet meer aan zijn (nb; 'haar' kan hier natuurlijk ook van toepassing zijn) verplichtingen kan voldoen, sterker nog: de schulden overstijgen de bezittingen(!), dan heb je een 'VET' probleem, zoiets als Borsato nu. Beslagleggingen, surceances, faillisementen, uitpondingen e.d. zijn dan het voor banken logische gevolg. Maar kun je in deze, toch bijzondere, situatie niet een ander uitgangspunt hanteren?  Kun je als bank niet iets meer coulance betrachten bij een personal brand? Welk extra risico loop je dan?

Vrij zeker is dat Marco Borsato, samen met zijn partner John Ewbank, opnieuw legio cd's & dvd's tot successen weet te maken als hij uit zijn huidige dip is. Enkele volle stadions mag vervolgens ook geen probleem zijn. Cedeer je dit en neem je als bank dan ook nog een voorschot op mogelijke verkopen 'ver in de toekomst' dan kan er van een restschuld binnen redelijke termijn geen sprake meer zijn. Nu wel, de kans dat Rabo met deze, ik vermoed overhaaste, actie met een restschuld blijft zitten is reëel. Hoe dan wel?

Michael Jackson vormt hier een interessant voorbeeld. Al lang was duidelijk dat Jackson in zijn laatste jaren ver boven zijn stand leefde: veel schuld & ook nog eens onvoldoende inkomsten om die vele lasten te kunnen dragen. Wat nu? Surceance?

Bij de crediteuren ontstond de vrees dat een uitgesteld, beter gezegd 'laat', overlijden van Jackson, zeg op zijn 70e, nauwelijks zou leiden tot top-verkopen van cd's omdat zijn fans dan inmiddels ook de bejaardenstatus hadden bereikt en de jongeren zouden geen idee hebben wie 'Wacko Jacko' was? Zeer waarschijnlijk daarom kwamen zij met het idee voor die marathon concertreeks in de Londonse O2 Arena. Hoe dan ook zou er geld op de plank moeten komen. Dat probleem heeft zich echter recent opgelost (sic.)

Nu komen ook de berichten vrij hoe Jackson de laatste jaren gefinancierd was. Leerzaam want, zoals gezegd: zijn financieringsaanvraag als 'gewone' debiteur zou nooit door een normale bancaire Krediet Commissie zijn gekomen. Beter nog: zijn estateplanning wordt nu als hét voorbeeld gezien voor vermogende particulieren.

Ik adviseer Nederlandse banken en dan m.n. de bank die gespecialiseerd lijkt in het financieren van Neerlands Persoonlijke Merken om kennis te nemen van die info. Ongetwijfeld kan dit leiden tot nieuwe vormen van financiering, het is i.i.g. aan te raden.

Tja, makkelijk scoren ik weet het, maar het kan niet anders: bij een bancaire debetstand sta je toch echt ROOD.

=============

12/02/10

Uit de financiële jaarverslagen van de Rieu Groep blijkt dat de merknaam 'André Rieu' is verpand als zekerheid; een personal brand is dus 'iets' waard!