http://www.youtube.com/watch?v=r-AB3JgODx0
"Misselijk werd ik er van. Komt, tijdens de gezamenlijke DT/MT vergadering, de Algemeen Directeur binnen. Zegt hij tegen één van zijn vrouwelijke mede-directieleden 'Goh Sjan¹, wat heb je weer een leuk rokje aan vandaag.'. Hij zegt toch ook niet tegen één van zijn mannelijke directieleden 'Zo John¹, je hebt weer een vrolijk gestreepte stropdas om zie ik. 'Hoezo diversiteit?"
Tegenover me zit een jonge manager. Je ziet aan haar dat de verontwaardiging oprecht is. Het voorval doet mij denken aan de Harvard Classic '‘Two Women and Three Men on a Raft’.
Ik help graag een vrouw in haar jas, schuif haar stoel aan, laat haar voorgaan, geef haar een compliment over haar uiterlijk. Tegelijkertijd besef ik dat er daarvoor een tijd, een plaats en een moment is. & Dat is niet het moment waarop machtsafstand, hiërarchie en autoriteit een rol spelen. Zoals het moment waarop je ondergeschikten je gedrag als (eind)verantwoordelijk team waarnemen, bijv.
De verhouding tussen leidinggevende mannen & vrouwen op de NL werkvloer lijkt nog steeds gemankeerd. & Dat op een moment waarop er, opnieuw, een onderzoek verschijnt waaruit blijkt dat vrouwelijke leidinggevenden vele malen effectiever zijn dan hun mannelijke collegae.....
De week begon, v.w.b. Gelijkheid & Diversiteit, al zo 'goed': Luitenant-Generaal bd. Hans Couzy maakte zich druk over de promotie van een burger tot Brigade-Generaal. Saillant detail was daarbij nog dat de burger-in-kwestie een vrouw is. Misschien heeft Couzy ook wel gelijk & was deze zet van Minster Hillen midden in een bezuinigingsoperatie verre van handig. Hoe dan ook, ik heb het sterke vermoeden dat deze competente manager (nb; want anders promoveer je haar niet, toch?) de komende tijd hier heel veel energie dient te steken in het vraagstuk rondom haar autoriteit. Jammer. Wellicht is het dan ook verstandiger dat zij haar competenties nu elders inzet.
Maar dat het daar, op die andere werkplek, voor haar ook niet eenvoudig zal worden blijkt o.m. uit de conclusie die de Economist Intelligence Unit trekt uit een recent uitgevoerd internationaal onderzoek naar 'Women’s Economic opportunity 2012': "No society has yet achieved gender equality." ook of zelfs het 'moderne' Westen niet...... Pijnlijk, zeker als je beseft hoeveel tijd & energie er in een scala aan diversiteitsinitiatieven is gestoken.
Vroeg in mijn carrière als bankmanager nam ik een vrouwelijk accountmanager aan. Al snel werd mij duidelijk dat de acceptatie van haar expertise door derden voor een essentieel deel werd bepaald door de manier waarop ik met haar omging. Liet ik deze goed opgeleide & dito gekwalificeerde medewerker tijdens een gezamenlijk gesprek met een zakelijke klant, al dan niet voorzien van zijn vaak (ook) mannelijke account, de koffie halen & de aantekeningen maken, dan was zij vanaf dat 1e moment voor de aanwezigen niet meer of niet minder dan een secretaresse of op zijn hoogst een assistent. Draaide ik echter direct de rollen om: haalde ik de koffie, maakte ik aantekeningen & voerde zij het gesprek dan was vanaf dat moment haar autoriteit op het gebied van optimale zakelijke dienstverlening voor de (potentiële) klant gevestigd (& toch werd er daarmee geen afbreuk gedaan aan mijn rol.....).
Hiermee deed ik een ervaring op waarvan ik nog lang plezier heb gehad, ook omdat ik mezelf pas achteraf realiseerde dat ik 'iets uitzonderlijks' deed in een omgeving die vooral bekend stond om de heersende macho-cultuur. (nb; ook 'bijzonder': het blijkt deze maand dat binnen de financiële en zakelijke dienstverlening deze cultuur nog steeds heerst.....).
Het is héél opmerkelijk dat er met de informatie over de bijdragen die vrouwen kunnen(!) leveren aan hun organisaties zo weinig wordt gedaan. Zo publiceren (ook) deze maand Jack Zenger en Joseph Folkman, van Zenger/Folkman a leadership development consultancy, resultaten uit een onderzoek naar de effectiviteit van leiderschap. Zenger & Folkman zijn al wat oudere, bedachtzame heren & dat maakt hun resultaten (toch) opmerkelijker. Beide heren constateren in hun bijdrage op de HBR site met de titel Are Women Better Leaders than Men?, dat het antwoord op die vraag is: Yes!
Op nagenoeg alle door hen onderzochte managementcompetenties scoren vrouwelijke leiders beduidend beter dan mannen...
Over de betekenis van de resultaten van hun onderzoek kunnen zij dan ook maar één conclusie trekken: "Why are we not engaging and fully employing these exemplary women leaders? Yes, blatant discrimination is a potential explanation. If not actual than certainly perceptual." Een duidelijk geval van discriminatie, het Hoge Woord kan er maar beter 'uit' zijn. Dit wordt nog eens bevestigd door deze opmerking van hen: "That is, anecdotally, at least, the women we queried don't feel their appointments are safe. They're afraid to rest on their laurels. Feeling the need (often keenly) to take initiative, they are more highly motivated to take feedback to heart." Jezelf niet veilig kunnen voelen in je functie draagt m.i. niet bij aan een gezonde Work/Life Balance.
We leven nog steeds in een era waarin een studente c.q. een jonge vrouwelijke manager, zoals de in de inleiding aangehaalde jonge manager die deelneemt aan gecombineerde DT/MT vergaderingen, (meer dan) een tandje bij dient te zetten om een vergelijkbare carrière te kunnen maken als haar mannelijke collegae. Of zoals een Oxbridge professor of economics opmerkt in zijn interview met Joris Luyendijk voor diens BankingBlog: "If a woman makes it into the City eventually, she will have real power as she will have to be so much better and so much tougher. Women who make it in the City are the super troopers and they may be the ones to help you."
Een vrouw die jou succesvol helpt én daarmee ook haar organisatie, da's weer eens iets anders. Maar voordat zij dat kan kost het haar blijkbaar 'heel wat' om die positie te kunnen bereiken; jammer....
(Overigens, doorslaan naar de andere kant is nu ook niet handig, denk aan Gelijkheid!, anders vraagt een vrouw zich weer af: Where Have All The Young Men Gone? ;-) )
¹V.w.b. 'Sjan' & 'John': iedere overeenkomst met de realiteit is louter toeval.
========
240812
"The first pregnant boss of a big, well-known American company had better be good." deze waarschuwing zou Malia Obama haar vader hebben gegeven tijdens zijn inauguratie als president van de VS.
The Economist's Schumpeter heeft (opnieuw) een intrigerend commentaar. Deze keer is dat The mommy track The real reason why more women don’t rise to the top of companies.
Kinderen blijken (toch) een belangrijk obstakel te zijn voor de carrière van (veel) vrouwen: "For most big jobs, there is no avoiding mad hours and lots of travel. Customers do not care about your daughter’s flute recital. Putting women in the C-suite is important for firms, but not as important as making profits; for without profits a company will die. So bosses should try hard to accommodate their employees’ family responsibilities, but only in ways that do not harm the bottom line." ......
CyberSale, 50% korting op een Pro-abonnement
Verbeter je persoonlijke effectiviteit en managementvaardigheden. Begin het jaar goed en krijg toegang tot toepassingsgerichte kennis.
Upgrade uw gratis lidmaatschap, word een Pro
Dan mag ik hopelijk onverdacht volgende week een vrouwelijke collega weer eens een complimentje maken met haar nieuwe coupe? Of kom ik daarmee toch niet door de Commissie Scheepers-misselijkheidstoets?
Mijn opvatting is dat het leven, inclusief het werken, zoveel aangenamer kan zijn als men ook eens aandacht schenkt aan het persoonlijke, of dat nou meeleven met lief en leed is, of eens een keer een welgemeende opmerking maken over een al of niet "leuk rokje"! Maar, ik ben maar een man.
Als het 'rokje' het enige is waar op gelet wordt en waar bij vrouwen op gelet wordt, dan is er wat anders aan de hand.
En inderdaad, toon, tijd, plaats,frequentie etc. is medebepalend hoe het wordt bedoeld en ontvangen.
Complimenten over een rokje kunnen een seksuele lading krijgen omdat rokjes geassocieerd worden met blote benen en vrouwelijkheid. Dus ik kan me wel voorstellen dat zo'n compliment minder prettig kan zijn. "Leuk rokje" kan heel anders klinken dan "leuke rok".
Het functioneren binnen een systeem met een hierarchische inrichting is het onbegonnen werk om gelijkwaardigheid te introduceren. Echt onmogelijk. Gevolg .... blijven praten en het eigen belang dienen. De leiders zijn goede verkopers en de beste dieners van ongelijkwaardigheid.
Gaat u zich dan nog druk maken over de opmerking "wat een leuk rokje?" Holle woorden die om aandacht vragen. Ach .... het schept het werkgelegenheid. Functies erbij om gefrustreerde mensen te helpen. Wat is de mens aan het afglijden.
Jos
'Wat een leuke rok!' had al veel beter geklonken zoals Ellen opmerkt.
Juist dat -je maakt de opmerking insinuerend en daardoor vervelend.
Het Engels heeft voor dit soort opmerkingen een perfect woord: inappropriate. Ongepast is, denk, ik de beste vertaling van dit woord.
Maar waar leer je tegenwoordig nog wat gepast of ongepast is in een bepaalde situatie?
Hoe leer je om je woorden zorgvuldig te kiezen? Hoe leer je op je tong te bijten voordat je er iets uitflapt? Je kan het denken maar je hoeft het niet te zeggen.
Een goede mentor zoeken, veel etiquette boeken lezen, gesprekken voeren, etiquette fora bezoken en tenslotte 'levenservaring' en 'leren aanvoelen' als men van huis uit geen gevoel voor dit soort zaken heeft meegekregen kunnen helpen om het sociale verkeer te verfijnen.
Succes ermee.
De belangrijkste boodschap uit dit artikel vind ik toch wel dat vrouwelijke leiders op vrijwel alle managementcompetenties beter scoren. Zullen we dat maar onthouden?