‘De lekkerste? Ik merk er niks van!’

Het nog zéér jonge blad Brisk komt deze week met een artikel over 'de 50 lekkerste. 50 organisaties waar u onder ideale omstandigheden een bliksemcarriére kunt maken tegen goede beloning en bijbehorende voorzieningen.' Toch zei een medewerker van één van de 50 lekkersten vandaag tegen me dat hij daar in ieder geval niets van merkt. Hoe zit dat nu?
Al eeuwenlang wordt er onderzocht wat medewerkers nu motiveert om te (gaan) werken. Voor de Heeren Seventien van onze Verenigde Oost-Indische Compagnie, om de 1e (internationaal erkende) multinational-ter-wereld maar als een voorbeeld te nemen, was dit helemaal geen probleem. Medewerkers uit het toen nog-niet-Verenigde-Europa wilde maar wat graag mee op dat onbekende avontuur omdat het thuis ook maar één en al armoede was. In de eeuwen die volgden bogen onderzoekers zoals Maslow, McGregor, Herzberg e.a. zich over 'motiverende factoren'. Inmiddels zijn we er dankzij hen achter dat salaris eerder demotiveert (want te laat betaald!) dan motiveert (hoewel?).

Met een verhoogde regelmaat verschijnen er nu rangordes van bedrijven die "The Best" zijn op het aantrekken en behouden van medewerkers; die blijkbaar weten te motiveren dus. Zo kennen we Fortunes' 500 en nu dus ook Brisks' 50.

Wat motiveert in het onderzoek dat is uitgevoerd door Motivaction: salaris en bonus (dus toch), carriére maken, arbeidsvoorwaarden, ontwikkelingsmogelijkheden, baanzekerheid. Allerlei rangordes verschijnen vervolgens in het artikel en de organisaties die het best scoren blijken van origine buitenlands te zijn en dan m.n. Angelsaksisch (IiP werkt dus toch???). Op één van die eerste plaatsen staat (ook) een Nederlandse(!) organisatie en vandaag sprak ik een jonge manager die daar werkt. Nu, hij is zeker een tevreden medewerker, tevreden over zijn werk en zijn werkgever maar hij herkende niets van deze 1e plaats en vroeg zichzelf af waar de onderzoekers hun informatie vandaan haalden......

Is daarmee nu zo'n onderzoek direct waardeloos? Nee, voor mij niet maar ik denk dat managers binnen organisaties altijd kritisch dienen te kijken niet alleen naar de resultaten van onderzoeken (laat staan 1e plaatsen) maar zeker & wel naar dat wat hun medewerkers motiveert.

En wat dan voor mij de belangrijkste indicator is? Dat je als organisatie géén vacatures hoeft te plaatsen want je medewerkers zijn zo positief over je, zo gemotiveerd, dat hun familieleden, hun vrienden, hun kennissen spontaan bij je organisatie gaan solliciteren. (NB: en die organisaties bestaan in Nederland(!), niet veel misschien maar ze zijn er toch!)