Dames, is het echt zo erg?

Een bericht in de Volkskrant, vorige week, heeft nog al wat reacties opgeroepen. De kop van het bericht luidde: 'Vrouwen in de Top, net Mannen'. De inkt was nog niet droog of collega bloggers als Alef Dekker & Leidjes lieten er hun kritische blik over schijnen. De Volkskrant plaatste het bericht 'ter ere' van de Internationale Vrouwendag die gisteren plaatsvond.

Of de inhoud van het Volkskrant artikel nog niet genoeg was kwam Het FD zaterdag met het bericht 'Helft Zakenvrouwen mist Uitdaging'. (ook) Da's fors. (nb; interessant zou nu zijn om te weten hoeveel van hun mannelijke collegae ook die uitdaging missen.....) & On Top of it All was daar dan 'Brussel' met de mededeling dat 'Vrouwen in de EU bruto gemiddeld 17,4 procent minder per uur verdienen dan mannen.'

Dames, is het echt allemaal zo erg op je werkplek? Zo ja, wat kan dan de oorzaak zijn? Een Harvard Classic biedt hier wellicht de oplossing.

Dat het in het bedrijfsleven niet overal kommer & kwel is als het om vrouwen gaat, dat laat o.m. het Women's Initiative Plan (WIN) zien van Deloitte USA. De motivatie achter dit, toch nog steeds vooruitstrevende, Plan is voor een Deloitte een zuiver Strategische. Ze richten hun blik op vrouwelijke arbeidskrachten omdat er een ernstig tekort komt aan mannelijke. Logisch, toch?

& Dan is daar nog voor de bedrijven die geholpen willen worden bij het opzetten van zo'n zelfde WIN programma het bekende IiP-Model met een aparte 'Gelijkheid & Diversiteit Module'. Ook handig, zeker nu zo (b)lijkt uit de diverse hiervoor genoemde artikelen.

Maar wat is nu de oorzaak van die verschillen tussen mannen & vrouwen als het om de werkplek gaat? Da's m.n. interessant om te achterhalen.

Wellicht helpt hier de Harvard Classic uit 1977 'Two Women and Three Men on a Raft' van Robert Schrank. Schrank schreef het artikel al in 1977, het artikel is nog steeds relevant & het lijkt er sterk op dat maar weinig managers (m) dat wat ze hier lazen in de praktijk hebben gebracht.

Een synopsis van de praktijkervaring die Schrank & enkele mannelijke collegae hadden met het leidinggeven van een paar vrouwelijke collegae. Vanuit het oogpunt van teambuilding maakten de collegae een rafttocht, samen raften over het wilde water! Leuk! Zou je zeggen. Op enig moment werd de helmstok, beter gezegd 'de leiding', overgedragen aan 1 van de dames. Wat er toen aan boord gebeurde, en waarom de boot omsloeg, da's interessant om in je op te nemen.

Schrank: "What really happened on the river? Why did the raft flip over? Not until I was back in the comfort of my office did I begin to understand, and the realization of the truth was as shocking as any of the splashes of cold water had been on the Rogue. It became clear to me that not only had I been unhappy with a woman as helmsperson, but also that Bill and I had subconsciously, by habit, proceeded to undermine the women. When one of the other two men was in charge, I was comfortable, supportive, and worked to help him be a better helmsperson. When a woman was at the helm, I seemed to direct my activity at getting her replaced rapidly by one of the men.

A most revealing part of the raft experience, however, was not so much the power relationship between the sexes, which I think I understood, but how Bill and I unconsciously or automatically responded to protect our power from female encroachment. When the trip started, I knew that I might have some difficulty accepting a woman at the helm, but I did not realize that the threat would be so great that I would actually desire to see her fail. On that trip I did something new: I actively tried to sabotage Marlene's and Helen's efforts to lead.

Bill and I were unconsciously building on each woman's doubts about herself with negative reinforcement of her leadership role. The effect of our male, sabotaging behavior was to increase Helen's and Marlene's doubts about themselves as leaders. For each of them, their lifelong conditioning that a woman ought to be a passive sweet thing came into play, and eventually both of them gave up the helm because men "do it better."

De accentuering is van mij. Uw conclusie mag u zelf trekken. Maar het artikel: het blijft interessant niet alleen voor vrouwen & mannen in organisaties maar ook voor de Politiek & voor krachtenvelden als vakbonden, werkgeversverenigingen, SER etc.etc. Voor ieder die Gelijkheid & Diversiteit op de agenda meent (....) te hebben staan.

Schrank vult nog aan dat dat wat er gebeurde op de wilde rivier, ook gebeurt in organisaties. Kan me er 'iets' bij voorstellen.

17 jaar later (1994) merkt Schrank nog op: "Women have undoubtedly made progress in the corporate workplace since the article first appeared, but certainly not as much as they had expected. We have new laws, rules, and policies relating to women in the workplace, but what we haven't changed much is the male behavior. Women have fallen short in their goals-of crashing through the glass ceiling, for instance-because I think we underestimate the potency of the male need to maintain their power."

En: "I think what we have to do, especially we men, is keep trying to get to our underneath side. Instincts and hormones are mysterious things, not easily understood-and not an excuse for anything. But they are a reason for certain behavior. We need to understand more about what motivates the behavior that lies underneath our surface actions and intentions. Not so that we can justify it, but so that we can change it."

Succes Dames én m.n. Heren......